Περί του “Αγίου Φωτός”

17 April 2009
Αρθρογράφος: Astron


Πλησιάζουν οι ημέρες του Πάσχα και όπως κάθε χρόνο οι πιστοί θα συρρεύσουν κατά χιλιάδες για να λάβουν το “Άγιο Φως”, δηλαδή μία φλόγα η οποία ανάβει υποτίθεται θαυματουργά χωρίς φυσική αιτία μετά από την έγκαιρη μεσολάβηση του δημιουργού του σύμπαντος. Το συγκεκριμένο “θαύμα” το πιστεύει πάρα πολύς κόσμος στην Ελλάδα ενώ είναι καταφανές ότι πρόκειται για μία καλοστημένη απάτη. Μάλιστα το υποδεχόμαστε στη χώρα μας με …τιμές αρχηγού κράτους!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=S66f87b05oM]

Καταρχήν, εάν ο Θεός ήθελε πράγματι να φανερώσει την παρουσία του, γιατί να το κάνει κρυφά εντός του “Παναγίου Τάφου” και όχι με φανερό τρόπο ώστε να το δουν όλοι (πιστοί και μη πιστοί) την ώρα που γίνεται; Θαύμα το οποίο γίνεται κρυφά δεν είναι απλά ύποπτο, είναι καταδικαστικό για την αληθοφάνειά του.

Σύμφωνα λοιπόν με την βικιπαιδεία “Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί πριν από την τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται πρώτα ένας σχολαστικός έλεγχος του Παναγίου Τάφου και αμέσως μετά τον σφραγίζουν με το μελισσοκέρι που είχε ετοιμαστεί το πρωί. Ο έλεγχος γίνεται για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε μέσα στον Πανάγιο Τάφο το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά.”
Αφού λοιπόν σιγουρεύονται ότι δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο να μπορεί να ανάψει φλόγα, διενεργείται η τελετή κατά την οποία ο Θεός επιλέγει να επέμβει και να καταλύσει τους φυσικούς νόμους.

Για να ισχυριστεί κανείς ότι καταλύονται οι φυσικοί νόμοι και ότι επεμβαίνει ένα υπερφυσικό ον θα έπρεπε να έχει τρανταχτά, εντυπωσιακά στοιχεία. Όμως εδώ έχουμε απλά ένα κερί που υποτίθεται ανάβει από μόνο του. Μια ιδιαίτερα αξιολύπητη ενασχόληση για έναν Θεό…

Αν πιστέψουμε σε ένα τέτοιο “θαύμα”, δημιουργούνται δύο σοβαρά προβλήματα, ένα φιλοσοφικό κι ένα επιστημονικό:

1)Το φιλοσοφικό: Εάν πράγματι αποδεχτούμε ότι υπάρχει ένα υπερβατικό ον το οποίο επεμβαίνει στα ανθρώπινα πράγματα και καταλύει τους φυσικούς νόμους τότε οδηγούμαστε σε μία πολύ δυσάρεστη διαπίστωση. Ότι το ον αυτό συνειδητά επιτρέπει να σκοτώνονται και να υποφέρουν απ’ τις φυσικές καταστροφές τόσοι άνθρωποι ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να το αποτρέψει. Και επειδή μιλούμε για φυσικές καταστροφές (σεισμούς, ηφαίστεια, τσουνάμι κλπ) η κλασική χριστιανική ενοχολαγνεία δεν μπορεί να λειτουργήσει και να ρίξει το φταίξιμο στους ανθρώπους όπως κάνει συνήθως. Απ’ ότι φαίνεται ο χριστιανικός Θεός θεωρεί πολύ πιο χρήσιμο να ανάψει ένα κεράκι κάπου στο Ισραήλ παρά να σώσει χιλιάδες ανθρώπους που υποφέρουν και πεθαίνουν απ’ τις ατέλειες του πλανήτη μας (ο οποίος είναι επίσης δικό του δημιούργημα σύμφωνα με τον χριστιανισμό). Τι εχθρικός Θεός! Ένα ον το οποίο θα είχε τη σοφία να δημιουργήσει κόσμους, να δημιουργήσει γαλαξίες και να δημιουργήσει ζωή δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα μπορούσε να είναι τόσο μανιακό με τις τελετές και ταυτόχρονα τόσο αδιάφορο προς τα δημιουργήματά του.

2)Το επιστημονικό: ο ορισμός του θαύματος είναι από μόνος του αντιφατικός. Στην ουσία πρόκειται για φυσικούς νόμους οι οποίοι αντιτίθενται στον ίδιο τον εαυτό τους! Ακόμα και εάν δεχόμασταν ότι κάτι τόσο παράλογο μπορεί να γίνει θα έπρεπε να έχουμε τόσο εντυπωσιακά στοιχεία που να μη χωρούν άλλη εξήγηση. Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ποτέ στην επιστήμη. Η επιστήμη έχει την ειλικρίνεια να απαντά “δεν ξέρω” και να συνεχίζει την προσπάθεια της ερμηνείας του κόσμου αντί να δίνει εύκολες, βολικές απαντήσεις. Και ειδικότερα, όταν υπάρχει έστω κι ένας -μη θαυματουργός- τρόπος με τον οποίο μπορεί να αναπαραχθεί ένα θαύμα, το θαύμα παύει να υφίσταται, χάνει κάθε αξία. Για παράδειγμα, τί νόημα θα είχε ένα θαύμα το οποίο θα οδηγούσε ένα αντικείμενο να πέσει με επιτάχυνση g=9.81 m/sec² όταν ξέρουμε ότι ήδη τα αντικείμενα στην επιφάνεια της Γης πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση; Αντίστοιχα λοιπόν, όταν η αυτοανάφλεξη ενός κεριού είναι κάτι το οποίο εύκολα γίνεται με χρήση κατάλληλων ουσιών, δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστέψουμε σε υπερφυσικές παρεμβάσεις ακόμα κι αν δούμε ένα κερί να αυτοαναφλέγεται μπροστά μας.

Βέβαια οι πιστοί του συγκεκριμένου θαύματος, τραβάνε ακόμα παραπέρα το σχοινί ισχυριζόμενοι ότι το “Άγιο Φως” δεν καίει τα πρώτα 33 λεπτά. Παρ’ όλα αυτά όταν το περνούν απ’ τα πρόσωπά τους στο βίντεο λειτουργούν ακριβώς όπως θα λειτουργούσαν …εάν έκαιγε! Δηλαδή το κινούν με πολύ γρήγορη ταχύτητα ώστε να μην προλάβει να κάψει το πρόσωπό τους. Φαίνεται, όσο παραμύθι κι αν σε ποτίσουν, κάποια ένστικτα -όπως αυτό της αυτοσυντήρησης- παραμένουν ισχυρά.

Στο παραπάνω απόσπασμα ο Μιχάλης Καλόπουλος δείχνει ζωντανά στην κάμερα έναν πιθανό τρόπο αυτοανάφλεξης κεριών. Δε ξέρω εάν πράγματι χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο κατά την αφή του “Αγίου Φωτός”, αλλά απ’ τη στιγμή που υπάρχει έστω κι ένας φυσικός τρόπος αυτοανάφλεξης κεριών δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλήσουμε για θαύμα. Όσο για τις αντιδράσεις των θρήσκων στο βίντεο, είναι το λιγότερο τρομακτικές αφού φτάνουν στο σημείο να χαρακτηρίσουν τον σκεπτικισμό ως …αίρεση!

Συνέχεια…


Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο Σπίθες, όπου γίνεται ο σχολιασμός.