Πριν από λίγες μέρες, είχα γράψει το πρώτο μέρος, αρχίζοντας με τα γεγονότα που συνέβησαν στο δημοτικό της ανιψιάς μου. Υπάρχει όμως και συνέχεια, η οποία έγινε μόλις σήμερα.
Η δασκάλα της ανηψιά μου είχε βάλει εργασίες στα παιδιά πριν από 3 μήνες, και στην ανηψιά μου της είχε δώσει τους Μύθους της Ιταλίας. Μαζί με την αδελφή μου, βρήκανε τους μύθους, και σήμερα ήταν η παρουσίαση της εργασίας. Αλλά η ιδιοκτήτρια δεν άφησε τα παιδιά να παρουσιάσουν τις εργασίες τους, και θέλει πρώτα να τις διαβάσει. Πήρε την αδελφή μου τηλέφωνο επειδή στην εργασία της ανηψιάς μου αναφέρονται οι μάγισσες, τα φαντάσματα, και ο διάβολος και δεν θέλει να παρουσιαστεί! Πάλι λόγω θρησκείας!
Τι να πεί κανείς; Αφού δεν ξέρω τι να γράψω για την συγκεκριμένη ιδιοκτήτρια που προσπαθεί να επιβάλλει τα δικά της πιστεύω στα παιδιά, που προσπαθεί να απαγορέψει κάθε έκφραση φαντασίας και εφευρετικότητας, που προσπαθεί να τα κάνει δογματικά ρομποτάκια!
Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει. Ας πιστεύει και στο Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας. Αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να επιβάλλει τα δικά της πιστεύω, την δική της ιδεολογία, την δική της φαντασίωση σε οποιονδήποτε.
Δεν έχει το δικαίωμα να πληγώνει με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο την ανηψιά μου αλλά και οποιοδήποτε παιδί, δεν έχει το δικαίωμα να τρομοκρατεί με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά, δεν έχει το δικαίωμα να τους δημιουργεί ψυχολογικά τραύματα με αυτόν τον τρόπο, δεν έχει το δικαίωμα να φέρεται στα παιδιά σαν να είναι ένα τίποτα. Διότι όλα τα παραπάνω κάνει, και πάλι λόγω χριστιανικού δογματισμού.
Δεν ξέρω τι άλλο να πώ για την συγκεκριμένη δογματισμένη και λοβοτομημένη από την θρησκεία ιδιοκτήτρια.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι δεν μπορεί ένα εννιάχρονο κοριτσάκι να καταλάβει το γιατί. Πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι υπάρχουν άνθρωποι που λόγω δογματισμού προσπαθούν να επιβάλλουν την δική τους ιδεολογία στους άλλους; Πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι η συγκεκριμένη ζεί σε έναν δικό της κόσμο που δεν έχει ανταπόκριση με την πραγματικότητα;
Δεν μπορώ να καταλάβω, και δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω αυτό, γιατί, ιδίως στις Αβραμικές θρησκείες, πρέπει να επιβάλλεσαι σε όλους τους άλλους. Δεν θέλω την δική σας ιδεολογία’ θέλω να ψάξω μόνος μου, να βρώ τον δικό μου δρόμο, δεν θέλω να μου επιβάλλεις την δική σου θρησκευτική φαντασίωση, δεν θέλω να είμαι ένα ακόμα στρατιωτάκι οποιασδήποτε θρησκείας. Δεν θέλω κηρύγματα· θέλω συζήτηση.
Συνέχεια…
