[ΑπΚ] 6γ. Το Επιχείρημα της Δημοφιλίας

17 August 2012

Αρθρογράφος: Ebonmuse
Μετάφραση: Evan T


« Προηγούμενο Άρθρο [6β]
• Περιεχόμενα Επόμενο άρθρο [6δ] »

Ένα άλλο επιχείρημα που προτείνεται είναι ότι πρέπει να πιστεύουμε στο Θεό επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλη την ιστορία το έκαναν. Και αυτό είναι αρκετά ακριβές. Παραδέχομαι πως η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας πάντα πίστευε στο υπερφυσικό.

Αυτό όμως δεν είναι έγκυρο επιχείρημα υπέρ του θεϊσμού, αλλά λογική πλάνη. Αν δεν ξέραμε τίποτε άλλο για τον κόσμο πέρα του ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων πίστευε κάτι, τότε θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθούμε. (Ελάχιστοι άθεοι θα λέγανε πως η ύπαρξη του Θεού είναι μια πιθανότητα με την οποία δεν αξίζει καν να ασχοληθούμε). Αλλά αυτό δε θα καθιστούσε την πεποίθηση αυτή αληθή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο κοιτώντας τις αποδείξεις. Κάποτε η συντριπτική πλειοψηφία των μορφωμένων ανθρώπων πίστευε πως ο Ήλιος περιφέρεται γύρω από τη Γη, αλλά αυτό δεν κατέστησε την πεποίθηση αυτή αληθή. Η πραγματικότητα δεν ορίζεται με ψηφοφορία.

Ένα ακόμα σημαντικότερο σημείο είναι ότι, παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι ανέκαθεν πίστευαν σε κάποιο θεό, δεν επρόκειτο για τον ίδιο Θεό. Οι περισσότεροι πολιτισμοί στην ιστορία διαφωνούν σημαντικά, και συχνά με βίαια, για τη φύση και της επιθυμίες του Θεού. Αν υπήρχε πραγματικά μία θεότητα που δίνει σε όλους τους ανθρώπους τις ίδιες πληροφορίες, αυτή η κατάσταση θα ήταν πραγματικά παράδοξη και μη αναμενόμενη. Αν από την άλλη δεν υπάρχει Θεός, αλλά απλά άνθρωποι που εφευρίσκουν ανεξάρτητα ιδέες περί θείου, τότε αυτό ακριβώς θα περιμέναμε να βρούμε, οπότε η θρησκευτική σύγχυση μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι επιχείρημα για το θεϊσμό, αλλά για την αθεΐα. (“Το Επιχείρημα της Γεωγραφικής Συγκέντρωσης” και το “Παίζοντας τον Κοσμικό Παπά” αναπτύσσουν αυτό το επιχείρημα περαιτέρω.) Μόνο αγνοώντας αυτές τις οφθαλμοφανείς διαφορές, που απλώνονται σε κάθε ουσιώδες θρησκευτικό δόγμα, μπορεί το επιχείρημα της δημοφιλίας να αποκτήσει κάποια ισχύ.

Μία από τις πιο προφανείς και θεμελιώδεις διαφορές εντοπίζεται στο πόσοι θεοί υπάρχουν. Οι υποστηρικτές του επιχειρήματος της δημοφιλίας συνήθως ανήκουν στη μονοθεϊστική Ιουδαιο-Χριστιανο-Ισλαμική παράδοση, αλλά οι περισσότεροι πολιτισμοί σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξαν μονοθεϊστικοί, αλλά πολυθεϊστικοί. Αν συνταχθούμε με το επιχείρημα της δημοφιλίας, θα έπρεπε να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει μόνο ένας, αλλά πολλοί θεοί.

Συνέχεια…


Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο On the way to Ithaca, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.