Η τακτική της εκκλησίας και γενικά του χριστιανισμού να αποκρύπτουν την αλήθεια είναι σχετικά γνωστή. Παρομοίως γνωστά είναι και τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν τα πρώτα χρόνια εξάπλωσης του χριστιανισμού, σε συνδυασμό με την καταστροφή επιστημονικών συγγραμμάτων, αρχιτεκτονικών αριστουργημάτων και γενικά των πανανθρώπινων κατακτήσεων της αρχαίας ελληνικής νόησης, τέχνης και πολιτισμού.
Η πρόσφατη λογοκρισία στο φιλμάκι του Κώστα Γαβρά, μετά από τις έντονες διαμαρτυρίες της εκκλησίας, αναδεικνύει μία σειρά από “λυπηρά και απαράδεκτα” (χαρακτηρισμός που αποδόθηκε από τον ίδιο τον κ. Γαβρά για το συγκεκριμένο συμβάν) συμπεράσματα, τόσο για τον παροντικό πολιτισμό μας, όσο και για τις ανοχές του πολιτεύματος και της κοινωνίας μας απέναντι στον γνωστό και απαράλλαχτο σκοταδισμό των υποκριτών ρασοφόρων.
Το βασικότερο, είναι ίσως η γενικότερη ανοχή της κοινωνίας και εν ακολουθία του κράτους, απέναντι σε τέτοιες πράξεις που φυσικά επιφέρουν την ανάλογη ασυδοσία στα εκάστοτε όργανα εξουσίας. Δύο άνθρωποι (ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Σαμαράς, και ο Πρόεδρος του μουσείου Ακρόπολης κ. Παντερμαλής) αποφασίζουν αυθαίρετα να αποκρύψουν ιστορικές αλήθειες για την καταστροφή ενός εκ των σημαντικότερων ελληνικών μνημείων, παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Δύο άνθρωποι αποφασίζουν να λογοκρίνουν ευθέως το έργο ενός Έλληνα σκηνοθέτη διεθνούς φήμης. Εάν αυτή η πράξη δεν θεωρείται άκρως ανθελληνική, ή καλύτερα, εάν δεν θίγει άμεσα ελληνικά συμφέροντα, τότε μάλλον μας διαφεύγει η έννοια του πατριωτισμού. Κι όμως, η απόφαση λήφθηκε από μία δεξιά κυβέρνηση σε μία περίοδο μάλιστα που προσπαθεί να αναδείξει το εθνικιστικό προφίλ της! Άρα η χώρα κυβερνάται είτε από άκρατο παραλογισμό, είτε από αμόρφωτους σκοταδιστές ρασοφόρους… ή και τα δύο.
Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι η απαξίωση του πολιτικού γίγνεσθαι στη χώρα συνεχίζει ακάθεκτη. Η μοναδική πολιτική φωνή αντίδρασης που ακούστηκε σχετικά με αυτό το απαράδεκτο γεγονός, ήταν της κας Δαμανάκη του ΠΑΣΟΚ, η οποία όμως αντί να ασκήσει ευθεία κριτική στην ίδια την εκκλησία, προτίμησε μία κλασσική πολιτική σύγκρουση ρουτίνας με το πρόσωπο του κ. Σαμαρά. Υποτιμώντας για άλλη μία φορά τη νοημοσύνη του εκλογικού σώματος, αφού υπέθεσε ότι τα καμώματα του κ. Βενιζέλου κατά την έκθεση Outlook 2003 είναι περασμένα ξεχασμένα, η κα Δαμανάκη μετά την”ξύλινη” ρητορική της επέστρεψε ήσυχη στη “σοσιαλιστική” συνείδησή της. Ταυτόχρονα, η ελληνική Αριστερά φαίνεται πως είναι απασχολημένη με τα μπάνια του λαού και ποσώς ενδιαφέρεται για μία ασήμαντη λογοκρισιούλα έργου, ενός ασήμαντου σκηνοθετούλη σχετικά με ένα ασήμαντο μνημειάκι.
Αυτό που διαφαίνεται ως προφανές αλλά δεν παύει να είναι σημαντικό, είναι η συνεχιζόμενη ανοχή της ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε ξεκάθαρες αποφάσεις αποσιώπησης της αλήθειας από την εκκλησία. Αντιδρά η εκκλησία στη διδασκαλία της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου στα σχολεία; Ας μην διδαχτούν τα παιδιά το σημαντικότερο επιστημονικό επίτευγμα στη Βιολογία. Αντιδρά η εκκλησία σε ιστορικά γεγονότα; Ας αποκρυφτούν τα συγκεκριμένα γεγονότα που όλως τυχαίως συνδέονται άμεσα με την ιστορία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Επιστημονικά επιτεύγματα, ιστορικές αλήθειες και γεγονότα που κουκουλώνονται ευθαρσώς και δημοσίως, υπό το αδιάφορο βλέμμα ενός χριστιανό-ντοπαρισμένου ποιμνίου.
Το ίδιο ποίμνιο που κάνει δωρεές σε εκκλησίες, που συνεχίζει την τήρηση των χριστιανικών βουντού, απαρχαιωμένων τελετουργικών, ειδωλολατριών, πτωματολατριών και κάθε είδους μεταφυσικών παροξυσμών, προτιμάει να σιωπά και να αδιαφορεί για το μεσαιωνικό παρακράτος που συνεχίζει να ελέγχει και να επηρεάζει άμεσα το ελληνικό κοσμικό κράτος του 21ου αιώνα. Ταυτόχρονα, οι μοναδικές φωνές λογικής και δημοκρατίας συνεχίζουν να ακούγονται μόνον όποτε βγαίνει στο προσκήνιο κάποια βροντερή ξεφτίλα όπως αυτή της πρόσφατης λογοκρισίας. Τον υπόλοιπο καιρό, κράτος και εκκλησία συνεχίζουν ακάθεκτα την αρμονική συμβίωσή τους, παρατείνοντας τις αυθαιρεσίες, τις λογοκρισίες, και διατηρώντας σκόπιμα την κοινωνική αμάθεια που τους βολεύει.
Το ψεύδος και ο παραλογισμός, άλλωστε, έχουν γίνει ευρύτατα κοινωνικά χαρακτηριστικά, οπότε κανενός το αυτί δεν ιδρώνει όταν η “προσβεβλημένη” εκκλησία ωρύεται για το “απαράδεκτο” φιλμάκι του κ. Γαβρά, ενώ ταυτόχρονα τυπώνει κόμικ (απόσπασμα του οποίου ακολουθεί) για να “εκπαιδεύσει” την ελληνική νεολαία, σχετικά με τη σχέση χριστιανισμού και αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Συνέχεια…
