Αρθρογράφος: Batcic
– Δεν είναι αυτό που νομίζεις!!!
Όταν οι αποδείξεις μιλάνε από μόνες τους, κάθε απόπειρα δικαιολόγησης φαντάζει εξ’ ίσου, αν όχι και χειρότερα τραγική, από την παραπάνω χιλιοφορεμένη φράση κλισέ! Το σκηνικό το έχουμε δει πολλές φορές, ευτυχώς οι περισσότεροι από εμάς μόνο σε ταινίες. Το ίδιον ήμισυ επιστρέφει απροειδοποίητα στο σπίτι, για να πιάσει επ’ αυτοφώρω το έτερον ήμισυ, κατά τη διάρκεια σεξουαλικών γυμνασίων με τρίτο πρόσωπο. Η αλήθεια αποκαλύπτεται πέραν πάσης αμφιβολίας. Τι είναι όμως αυτό που διαλύει και το τελευταίο οχυρό της αμφιβολίας στον εγκέφαλο του απατημένου; Μα φυσικά τα τεκμήρια, οι αποδείξεις, “τα ίδια μου τα μάτια” και “τα μπλεγμένα σας τα μπούτια”.
Πως θα χαρακτηρίζατε αλήθεια κάποιον ο οποίος θα κατάπινε αμάσητα την ατάκα “Δεν είναι αυτό που νομίζεις”; Πριν βιαστείτε να χαρακτηρίσετε πιθανώς προσβλητικά τον τυπάκο, θα σπεύσω να τον χαρακτηρίσω εγώ ως εύπιστο, ή ακόμα καλύτερα ως πιστό!!!
Η Αόρατη Ασπίδα Της Θρησκευτικής Παράνοιας
Η επίμονη άρνηση των αποδείξεων και της πραγματικότητας έχει ως τυπική συνέπεια, να αποτελεί ο εύπιστος αντικείμενο έντονης κοροϊδίας και χλεύης. Και το βαθύτερο ψυχολογικό αίτιο γι αυτήν τη συνέπεια είναι η σοβαρή ανακολουθία μεταξύ της ηλικίας του ανθρώπου και της συμπεριφοράς του. Για να το αποσαφηνίσουμε καλύτερα, μιλάμε συνήθως για ένα ενήλικο άτομο, το οποίο θα έπρεπε μέσα από την εμπειρία των χρόνων να μπορεί να αναγνωρίσει πλήρως τις σχέσεις αιτίου και αιτιατού, να έχει δηλαδή τη δυνατότητα μέσα από συνεχώς επαληθευόμενα πρότυπα να αναγνωρίζει την πραγματικότητα και να απορρίπτει κάθε ισχυρισμό ο οποίος δεν συμφωνεί με αυτήν. Όταν συμβαίνει αυτό, τότε ακολουθεί εκείνο. Όταν η σύζυγος σου βρίσκεται γυμνή στο κρεβάτι με κάποιον άλλον, τότε σε απατάει!
Αντί αυτού, έχουμε ένα ενήλικο άτομο με έντονα χαρακτηριστικά ανηλικιότητας, ένα άτομο το οποίο δεν μπορεί να σκεφτεί και να κρίνει από μόνο του, αλλά περιμένει την απάντηση εξ’ αποκαλύψεως. Το άτομο αυτό δεν μπορεί να διανοηθεί με κανέναν τρόπο ότι η οποιαδήποτε αλήθεια, που του αποκαλύπτεται, μπορεί να έχει άνετα παραποιηθεί από δόλο ή άγνοια (συνήθως το πρώτο). Και φυσικά, οποιαδήποτε πίστη σε αστείες δικαιολογίες και δοξασίες απλώς γεννάει κωμικές καταστάσεις (π.χ. A Guide for the Married Man στο εναρκτήριο παράδειγμα του απατημένου συζύγου).
Οποιαδήποτε πίστη;;; Μπααα! Υπάρχει μια κατηγορία εξωφρενικών ισχυρισμών η οποία απολαμβάνει απόλυτης ασυλίας. Και αυτή η κατηγορία δεν είναι άλλη από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Οι πάσης φύσεως ισχυρισμοί για: αυτοαναφλεγόμενες βάτους, παρθενογενέσεις, τυφλούς που βλέπουν, αναστάσεις νεκρών, μοναχούς που ξέρουν τα πάντα για τους επισκέπτες τους, θαυματουργά αγγίγματα και προσωπικές συζητήσεις με το θεό, γίνονται μονομιάς αποδεκτές όταν εντάσσονται στα πλαίσια μιας θρησκείας. Μιας θρησκείας η οποία ομολογεί πίστη σε κάποιον υπερφυσικό φορέα και σε μια αλήθεια εξ’ αποκαλύψεως. Και στην πορεία, όσες φορές κι αν διαψευσθεί η αποκαλυπτική αυτή αλήθεια από τα γεγονότα, τόσο χειρότερο για τα γεγονότα. Ο σεβασμός στην απόδειξη, απλά πάει περίπατο!!!
Η μέθοδος, με την οποία εδραιώνεται αυτή η αδιανόητη ανοχή στη θρησκεία, είναι γνωστή και χιλιοδοκιμασμένη. Ο συνεχής και αδιάκοπος βομβαρδισμός του παιδικού μυαλού, ενός παρθένου μυαλού και δεκτικού σε κάθε είδους αποκαλυπτικές αλήθειες από τον ειδήμονα γονιό και τον αξιοσέβαστο δάσκαλο, έχει ως φυσική συνέπεια την απόλυτη εξοικείωση του μετέπειτα ενήλικα ανθρώπου με κάθε λογής απίθανα δόγματα.
– Είμαι άθεος, γιατί ο θεός μου είπε ότι δεν υπάρχει!
Χαα! Λήξη της κουβέντας!!! Η ανωτέρω εξήγηση είναι καταλυτική στην αντιμετώπιση των οποιονδήποτε ενστάσεων από την πλευρά των πιστών. Αντιμετωπίζει δε τη θρησκεία με τα ίδια της τα όπλα. Προφανώς δεν είπε τίποτα ο θεός σε κανέναν, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι στην ιστορία έχουν ισχυριστεί ότι μίλησαν με τον θεό. Έτσι και ο άθεος επικαλείται την προσωπική μαρτυρία του παντοδύναμου, τη μοναδική μαρτυρία δηλαδή που δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει ο πιστός, για να στηρίξει την ανυπαρξία του ίδιου του παντοδύναμου. Παράνοια!!!
Το ενδιαφέρον όμως ξεκινά αν θεωρήσουμε ως αληθή την υπόθεση “ο θεός μου είπε ότι δεν υπάρχει“. Εδώ παρουσιάζεται μια άκρως περίεργη δυναμική σχετικά με τα αποτελέσματα που θα είχε μια τέτοια υπόθεση σε θρήσκους και άθρησκους. Τι γίνεται λοιπόν αν λοιπόν υποθέσουμε ότι ο θεός όντως, και πέρα από κάθε αμφιβολία, εμφανίζεται στους ανθρώπους, και σε παγκόσμια εμβέλεια ώστε να μην υπάρχουν διχογνωμίες και αμφισβητήσεις, και δηλώνει ότι δεν υπάρχει;
Για να προλάβω πιθανές ενστάσεις σχετικά με το αυθαίρετο της υπόθεσης μου, θα στηριχθώ στο Επιχείρημα εκ του Βαθμού, περί της ύπαρξης του θεού, από τον Θωμά τον Ακινάτη, το οποίο λέει:
- Τα πράγματα στο κόσμο διαφέρουν μεταξύ τους. Έχουν διαφορετικούς βαθμούς αγαθότητας ή τελειότητας.
- Αλλά οι εκτιμήσεις μας γι’ αυτούς τους βαθμούς βασίζονται στη σύγκριση με κάποιο μέγιστο.
- Οι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα καλοί και κακοί, άρα αποκλείεται να ενυπάρχει μέσα μας η μέγιστη αγαθότητα.
- Συνεπώς, πρέπει να υπάρχει κάποιο άλλο μέγιστο, το οποίο θέτει το μέτρο της τελειότητας, και ονομάζουμε αυτό το μέγιστο, Θεό.
Στα ίδια πλαίσια, υπάρχουν τεράστιες διαβαθμίσεις του χιούμορ στους ανθρώπους. Για να μπορέσουμε να συντάξουμε σωστά την παγκόσμια κατάταξη χιούμορ, θα πρέπει να διαθέτουμε το αντίστοιχο μέγιστο. Ο παντοδύναμος δημιουργός, ο οποίος προϋπήρχε, και ισχυρίζεται στα δημιουργήματα του ότι δεν υπάρχει, είναι σίγουρα μέγιστος πλακατζής και απλά δεν παίζεται! Εεε αυτόν τον μέγιστο πλακατζή τον ονομάζουμε θεό. Και συνεπώς, άμα εμφανιζόταν, θα μπορούσε άνετα να δηλώσει κάτι τόσο απίθανα αστείο!
Όταν λοιπόν ο ίδιος ο θεός δηλώνει ότι δεν υπάρχει , τότε ξεκινούν οι ακόλουθες λογικές διεργασίες:
Ο Άθεος
- Πως μπορώ να διαπιστώσω αν κάτι είναι αληθές; Χρειάζομαι αποδείξεις.
- Ο θεός εμφανίστηκε μπροστά μου! Το βεβαιώνουν τα μάτια μου, τα αυτιά μου, οι αισθήσεις μου όλες και ταυτόχρονα οι αισθήσεις των υπολοίπων επτά δις ανθρώπων πάνω στη γη.
- Μέχρι σήμερα όλα όσα έχουν τέτοια καθολική αποδοχή, επαληθεύονται πάντα. Τέτοια είναι π.χ. η εναλλαγή μέρας και νύχτας, οι εποχές, η ανάγκη του ανθρώπου για τροφή, η βαρυτική έλξη της γης κλπ.
- Χμμμ, τον ήπιαμε! Ο θεός υπάρχει και η μέχρι τώρα κοσμοθεώρηση μου ήταν λανθασμένη.
- Από την άλλη, δεν δείχνει και τόσο άκαρδος και κακός. Έχει τρομερό χιούμορ, άκου “Δεν υπάρχω”! ΧΑΧΑΧΑ!
- Από εδώ και μπρος θα εφαρμόζω τις εντολές του και, μάλλον, θα τα πάμε πολύ καλά!
Ο Θρήσκος
- Πως μπορώ να διαπιστώσω αν κάτι είναι αληθές; Πρέπει να το γράφει μέσα στην Αγία Γραφή, η οποία περιέχει την απόλυτη αλήθεια όπως μας αποκαλύφθηκε. Ποιος χρειάζεται άλλες αποδείξεις;
- Ο θεός υπάρχει και ο λόγος του είναι πάντα αληθινός, γιατί το γράφει η Αγία Γραφή και η Αγία Γραφή είναι πέρα για πέρα αληθινή γιατί είναι ο λόγος του θεού.
- Άκουσα τον θεό με τα ίδια μου τα αυτιά να λέει ότι δεν υπάρχει(Τζζζ…)! Τι; Άκουσαν και άλλοι; Τι σημασία έχει, αφού τον άκουσα ΕΓΩ με τα ίδια μου τα αυτιά.
- Ο λόγος του είναι πάντα αληθινός, άρα ο θεός δεν υπάρχει (Τζζζζ…. φσσσσς… τζζίιιιτ… ).
- Ναι, αλλά τι γίνεται με την Αγία Γραφή τότε (Τζζζζζζζζζζ… τζζζζζζζζζζζζζζζζζζ…);;;;
- Ααα! Το βρήκα! Ανθρώπινο λάθος!!! Ο Ψαλμός ΙΓ΄. 13 το έλεγε καθαρά: ούκ έστι Θεός. Και κάποιοι το ερμήνευαν λάθος…
- Τώρα πλέον είναι ξεκάθαρο! Ο θεός δεν υπάρχει!!! Το είπε ο ίδιος, και ότι λέει είναι πάντα αληθινό. Το γράφει σαφώς και μέσα στην Αγία Γραφή και η Αγία Γραφή είναι πέρα για πέρα αληθινή γιατί είναι ο λόγος του θεού.
Ο Θεός
– I created a monster!!!
