Οι ομοφυλόφιλοι είναι οι νέες μάγισσες
Ο χριστιανικός διωγμός των γκέι Αμερικανών

Οι μάγισσες ήταν τεράστιο πρόβλημα παλιά. Υπήρχαν παντού. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και κατά τις απαρχές της σύγχρονης Ευρώπης, οι μάγισσες όλο προβλήματα δημιουργούσαν. Σου ψοφήσαν τα γελάδια; Μάγισσες. Είχες πρόβλημα με το πηγάδι; Μάγισσες. Πολιτική αναταραχή; Μάγισσες. Κοινωνικά προβλήματα; Άνθρωποι που δε συμπεριφέρονταν καθωσπρέπει; Φταίγαν οι μάγισσες! Το πρόβλημα δεν περιοριζόταν στην Ευρώπη, αλλά υπήρχε και στις αποικίες. Ένα κυνήγι μαγισσών στη Νέα Αγγλία από το 1648 μέχρι το 1663 είχε ως κατάληξη την εκτέλεση 13 γυναικών και 2 ανδρών. Κατά τη διάρκεια του διάσημου κυνηγιού μαγισσών στο Σάλεμ το 1692 κατηγορήθηκαν 140 άτομα, κρεμάστηκαν 19 μάγισσες, μία την συνθλίψανε κάτω από βράχια και 13 πέθαναν στη φυλακή.

Εκείνοι που κατηγορήθηκαν, φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν ήταν όντως ένοχοι σατανικών δραστηριοτήτων; Όχι, βέβαια. Ήταν απλά άνθρωποι που είχαν κατηγορηθεί ότι ήταν μάγισσες από ανθρώπους δεισιδαίμονες, εκδικητικούς, παρανοϊκούς, ψυχικά ασθενείς, κακούς και γεμάτους μίσος ή που απλά δεν τους συμπαθούσαν ή και όλα τα παραπάνω μαζί. Το “μάγισσα” ήταν μια γενική κατηγορία που δεν μπορούσε να καταρριφθεί. Πώς να αποδείξεις ότι δεν είσαι μάγισσα; Βασικά, γιατί να πρέπει να το κάνεις; Όσες αμέσως παραδέχονταν πως ήταν μάγισσες και υποκλίνονταν στις θρησκευτικές και πολιτικές αρχές (συχνά ένα και το αυτό) είχαν μια καλή πιθανότητα να επιβιώσουν, ειδικά αν εμφανίζονταν επαρκώς μετανοημένες. Αλλά εκείνες που αρνούνταν τις κατηγορίες για μαγεία και επέμεναν πως είχαν δικαιώματα, ε, εκείνες την είχανε κάτσει τη βάρκα. Εκείνοι που ψάχνανε μάγισσες για να τιμωρήσουνε στο Σάλεμ ήτανε μαλωμένοι με την έννοια “απόδειξη”. Και με την πραγματικότητα.

Πολλοί νομίζουν πως σήμερα τα κυνήγια μαγισσών είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Κάνουν λάθος. Φυσικά, δεν τα ονομάζουμε κυνήγια μαγισσών γιατί κανείς στις ΗΠΑ δεν πιστεύει ότι οι μάγισσες είναι ένα ευρύ πρόβλημα. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν άτομα που πιστεύουν πως υπάρχουν μάγισσες που κάνουν ξόρκια και συνουσιάζονται με το Σατανά, γιατί υπάρχουν πολλοί. Υπάρχει μέχρι και υποψήφια γερουσιαστής που ένιωσε την ανάγκη να ενημερώσει τους Αμερικανούς ότι δεν είναι μάγισσα. Κι αυτό επειδή ακόμα υπάρχει κόσμος που είναι μαλωμένος με τις αποδείξεις. Και με την πραγματικότητα. Τέτοιοι άνθρωποι χρειάζονται ανθρώπους για να τους μισούν και να τους τιμωρούν. Χρειάζονται ανθρώπους για να τους πουλάνε νταηλίκι. Εν έτει Σπαγγετοθηρίου 2010 δεν έχουμε καθόλου έλλειψη νταήδων.

O 17χρονός Eric Mohat από το Μέντορ του Οχάιο ήταν ένα ήσυχο, ευαίσθητο, ιδιόρρυθμο αγόρι που έπαιζε πιάνο, του άρεσε το θέατρο, τα βιβλία του Χάρι Πότερ, τα βιντεοπαιχνίδια και τα άνιμε. Σε όλο το λύκειο τον κοροϊδεύανε ανελέητα και τον φωνάζανε πούστη, αδερφή, γκέι, και ομοφυλόφιλο. Η μητέρα του είπε πως ποτέ δεν είχε δηλώσει πως θεωρούσε τον εαυτό του γκέι, αλλά ήταν έξυπνος, τον ενδιέφερε η μουσική και το θέατρο και φορούσε φανταχτερά ρούχα. Οι τραμπούκοι στο σχολείο τα συνδέσανε όλα αυτά και κατέληξαν ότι ήταν γκέι. Παραπονέθηκε στους δασκάλους που τον αλλάζαν θρανίο στην τάξη για να τον απομακρύνουν από τους τραμπούκους, αλλά δεν έκαναν τίποτε περισσότερο. Ως αποτέλεσμα τον Έρικ τον πειράζανε ακόμα περισσότερο. Η τακτική του σχολείου σύμφωνα με τον Έρικ ήταν “ότι απλά παιδιαρίζουν και κάνουν ότι κάνουν όλα τα αγόρια”.

Περισσότερο τον κοροϊδεύανε κατά τη διάρκεια των Μαθηματικών. Ο δάσκαλος ήταν ένας γεροδεμένος προπονητής και δεν έκανε τίποτα για να προστατέψει τον Έρικ ή να σταματήσει τις κοροϊδίες. Σύμφωνα με τη μητέρα του Έρικ, οι άλλοι μαθητές λέγανε πως το μάθημα ήταν “κόλαση επί γης”. Η μητέρα του Έρικ προσφέρθηκε να επέμβει, αλλά της είπε πως όλα ήταν υπό έλεγχο. Δεν ήταν. Μια μέρα ο Έρικ είπε στη μητέρα του “Με πειράζουν κάθε μέρα και έχω άλλες 9 εβδομάδες μέχρι το τέλος της χρονιάς. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο”. Λίγες μέρες αργότερα, στις 29 Μαρτίου 2010, ένας από τους τραμπούκους είπε ανοιχτά μέσα στην τάξη “Γιατί δεν πας σπίτι να αυτοκτονήσεις; Σε κανένα δε θα λείψεις”. Και αυτό έκανε ο Έρικ

Την ίδια χρονιά στο λύκειο του Μέντορ άλλοι τρεις μαθητές αυτοκτόνησαν. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο μιας τοπικής ομάδας ψυχολογικής υποστήριξης για άτομα με αυτοκτονικές τάσεις, από τον οποίο ζήτησαν βοήθεια οι γονείς δύο εκ των μαθητών, μεγάλο ρόλο έπαιξε και σ’εκείνες τις περιπτώσεις ο τραμπουκισμός στο σχολείο.

Το σχολείο δεν ήταν πρόθυμο να συνεργαστεί στις έρευνες που ακολούθησαν την αυτοκτονία του Έρικ και αποθάρρυναν και τους μαθητές από το να συνεργαστούν. Σύμφωνα με το σχολείο, στο δημόσιο λύκειο του Μέντορ δεν υπήρχαν τραμπούκοι. Ο εκπρόσωπος της Διεύθυνσης Μέσης Εκπαίδευσης του Μέντορ, Justin Maynor, είπε στις ειδήσεις του ABC: “Δε θεωρούσαμε πως υπήρχε πρόβλημα. Έχουμε πρόγραμμα εκπαίδευσης κατά του τραμπουκισμού για να ενημερωθούν οι μαθητές το τι συνιστά τραμπουκισμό και τι διαφορές έχουν οι διάφοροι μαθητές μεταξύ τους”. Στο Μέντορ εφαρμόζαμε το πρόγραμμα κατά του τραμπουκισμού “Olweus”, αλλά το πρόγραμμα είχε σχεδιαστεί για το δημοτικό και το γυμνάσιο. Οι τραμπούκοι εξακολουθούσαν να μη δείχνουν αλλαγή συμπεριφοράς και το σχολείο δεν βοηθούσε και δεν ήθελε να αναλάβει την ευθύνη, ούτε καν να παραδεχθεί ότι υπήρχε πρόβλημα στο σχολείο. Έτσι η οικογένεια Mohat κατέθεσε μήνυση στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο ώστε να αποδοθούν ευθύνες στο σχολείο.

Αυτή είναι μόνο μία ιστορία. Παρόμοιες υπάρχουν άπειρες.

Τον 13χρονο Asher Brown τον πειράζανε ανελέητα κάποια παιδιά που τον έλεγαν “γκέι” και τον χλευάζανε μιμούμενοι σεξουαλικές πράξεις στο μάθημα της γυμναστικής. Τον πειράζανε επειδή ήταν μικροκαμωμένος, δεν ντυνόταν όπως οι άλλοι μαθητές θεωρούσαν ότι θα έπρεπε και επειδή η οικογένειά του ήταν θρησκευόμενη. Οι γονείς του παραπονέθηκαν στο Γυμνάσιο του Χάμιλτον για τα διαρκή πειράγματα, αλλά δεν έγινε τίποτα. Ο Άσερ αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στο κεφάλι φέτος στις 23 Σεπτεμβρίου. Το ίδιο πρωί είχε παραδεχτεί στον πατριό του, David Truong, ότι ήταν γκέι. Ο Truong είπε πως δεν είχε πρόβλημα με την παραδοχή του και πρόσθεσε “δεν τον καταδικάσαμε”.

Επί 3 μήνες η έφηβη Phoebe Prince από τη Μασαχουσέτη υπέμενε μια ανελέητη επίθεση από εξευτελισμούς, απειλές για τη σωματική της ακεραιότητα και κυριολεκτικές επιθέσεις από μαθητές του Λυκείου του South Hadley. Πολλά από αυτά συνέβαιναν μπροστά σε δασκάλους που δεν έκαναν τίποτα, μέχρι που στις 14 Ιανουαρίου βρέθηκε κρεμασμένη στο κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας της.

Μόλις πριν από μία εβδομάδα, ένα 14χρονο αγόρι ξυλοκοπήθηκε άγρια σε σχολικό λεωφορείο στη Mineola της πολιτείας της Νέας Υόρκης από τρεις εφήβους που τον θεωρούσαν γκέι. Τα αγόρια τον χαστούκισαν, τον γρονθοκόπισαν, τον κλώτσησαν και τον ποδοπάτησαν φωνάζοντας σεξουαλικά κοσμητικά επίθετα. Και οι τρεις συνελήφθησαν με την κατηγορία επίθεσης μίσους σε βαθμό κακουργήματος.

Οι ιστορίες είναι πολλές. Πάρα πολλές. Ο τραμπουκισμός σίγουρα δεν είναι νέο φαινόμενο. Μερικοί το βλέπουν ως ένας είδος μύησης. Ο τραμπούκος στο σχολείο είναι σχεδόν αρχετυπική φιγούρα στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, όπου μαθαίνουμε πως το μόνο που πρέπει να κάνουμε για να τον νικήσουμε είναι να τον αντιμετωπίσουμε. Μακάρι η ζωή να ήταν τόσο απλή.

Σύμφωνα με το Κέντρο για τον Έλεγχο και Πρόληψη Ασθενειών υπολογίζεται πως το 2009 το 20% των μαθητών δήλωσαν πως αντιμετώπιζαν τραμπουκισμό στο σχολείο. Σε μία συγκριτική έρευνα σε 13 χώρες του Περιοδικού Εφηβικής Ιατρικής και Υγείας οι ερευνητές του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Γέιλ εντόπισαν προφανή συσχετισμό μεταξύ του τραμπουκισμού στο σχολείο και των εφηβικών αυτοκτονιών. Σχεδόν και οι 37 μελέτες έδειξαν συσχετισμό μεταξύ του τραμπουκισμού και των αυτοκτονικών σκέψεων σε παιδιά και ενήλικες. 5 αποκάλυψαν πως τα θύματα είχαν από 2 ως 9 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα από άλλα παιδιά να αναφέρουν ότι σκέφτονται την αυτοκτονία.

Τα παιδιά γίνονται θύματα τραμπουκισμού για μια μεγάλη ποικιλία λόγων: εμφανισιακά χαρακτηριστικά, ρούχα, βάρος, προβλήματα στην άρθρωση, εθνικότητα, θρησκεία ή μόνο και μόνο επειδή διαφέρουν από αυτό που θεωρείται κανονικό. Αλλά υπάρχει μια βασική ομοιότητα σε περιπτώσεις που έχουν οδηγήσει σε αυτοκτονίες τα τελευταία χρόνια. Πάρα πολλές έχουν κάποια σχέση με εχθρικότητα απέναντι σε ομοφυλόφιλους. Τα παιδιά γίνονται στόχοι λεκτικών επιθέσεων που έχουν σχέση με ομοφυλοφιλία, είτε είναι ομοφυλόφιλα, είτε όχι ή επειδή έχουν ομοφυλόφιλους γονείς.

Το θέμα έχει προσελκύσει αρκετό ενδιαφέρον τελευταία. Αυτό είναι καλό. Έτσι πρέπει γιατί έχει πεθάνει κόσμος. Πληγώνονται τόσο βαθιά και οι ζωές τους γίνονται τόσο μίζερες που αυτοκτονούν. Αν αυτό δεν είναι άξιο προσοχής, δεν ξέρω τι είναι.

Έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη γκάμα προγραμμάτων για την αντιμετώπιση του τραμπουκισμού με στόχο να ενημερώσουν γονείς, μαθητές και δασκάλους το τι είδους συμπεριφορά συνιστά πρόβλημα και πόση βλάβη μπορεί να προκαλέσει. Έχουν σχεδιαστεί για συγκεκριμένες ηλικίες και υπάρχουν αρκετά για να καλυφθούν όλες οι περιπτώσεις. Τόσο πολλοί μαθητές έχουν αυτοκτονήσει λόγω τραμπούκων, που 43 πολιτείες έχουν θεσπίσει νομοθεσία για το φαινόμενο. Είναι ασφαλές νομίζω να πω πως όλα αυτά είναι καλές ιδέες, δε νομίζετε; Θέλω να πω, σίγουρα δεν υπάρχει κανείς εκεί έξω που να αντιτίθεται στις προσπάθειες να σταματήσει ο τραμπουκισμός και να λήξει η καταστροφική αυτή θυματοποίηση παιδιών και εφήβων, σωστά;

Λάθος. Σε άλλη μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι πάντα υπερασπίζονται τη λάθος θέση σε κάθε ζήτημα, μερικές χριστιανικές ομάδες αντιτίθενται στις προσπάθειες για έλεγχο του φαινομένου. Ακριβώς! Πιστεύουν πως το να αποθαρρύνονται οι επιθέσεις είναι κακή ιδέα, ότι υπό κάποια έννοια αυτό είναι αντιχριστιανικό.

Όταν προτάθηκε μια τέτοιου είδους νομοθεσία στη Μινεσότα προσφάτως, ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος Κυβερνήτης Tom Emmer ήταν αντίθετος. Η εξήγησή του;

Δεν πιστεύω πως υπάρχει ανάγκη για περισσότερους νόμους. Πιστεύω πως χρειαζόμαστε περισσότερη κατανόηση. Χρειάζεται να καταλάβει ο κόσμος τι σημαίνει σεβασμός. Ξέρετε τι; Όλοι μας έχουμε κάποιες απόψεις. Υποτίθεται πως πρέπει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και δε δικαιούμαστε να πούμε σε κάποιον με διαφορετική άποψη πως δεν δικαιούται να την έχει. Όλοι πρέπει να μπορούμε να έχουμε τις απόψεις μας και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, αλλά δε χρειαζόμαστε κι άλλους νόμους που μπαίνουν μεταξύ των ανθρώπων.

Για σας που διαβάζετε συχνά τις αναρτήσεις μου, αυτά μπορεί να σας φανούν οικεία. Ο Tom Emmer είναι φίλος και υποστηρικτής του Bradlee Dean, που είναι πρόεδρος της διεθνούς οργάνωσης “Μπορείς Να Τρέξεις Αλλά Όχι Να Κρυφτείς” (You Can Run But You Cannot Hide International), μιας ομάδας που μπαίνει κρυφά σε σχολεία παριστάνοντας το πανκ-ροκ συγκρότημα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει ζητήματα όπως τα ναρκωτικά και η αυτοκτονία και μετά αρχίζουν να προσηλυτίζουν το κοινό τους. Στις αρχές του έτους, ο Dean είπε στη ραδιοφωνική του εκπομπή:

Οι Μουσουλμάνοι ζητάνε την εκτέλεση των ομοφυλοφίλων στην Αμερική. Αυτό δείχνει πόσο αποφασισμένοι είναι να τηρήσουν τους νόμους που υπάρχουν ακόμα και στη Βίβλο του Ιουδαιοχριστιανικού Θεού, αλλά φαίνεται να είναι πιο ηθικοί από τους Αμερικανούς Χριστιανούς, αφού επιθυμούν διακαώς να εφαρμόσουν τους νόμους τους. Αν η Αμερική δεν εφαρμόσει τους νόμους, τότε ο Θεός θα φέρει έναν εξωτερικό εχθρό για να το κάνει. Αυτό βλέπετε στην Αμερική [σήμερα].

Όταν αποκαλύφθηκε πως ο Emmer δεν ήταν απλός φίλος του Dean που πήγαινε [μια στο τόσο] στο σπίτι του, αλλά οικονομικός υποστηρικτής της “Μπορείς Να Τρέξεις Αλλά Όχι Να Κρυφτείς” Διεθνούς, ο Emmer ρωτήθηκε τι πίστευε για την άποψη του Dean να εκτελούνται οι ομοφυλόφιλοι. Αυτή ήταν η απάντηση του Emmer:

Είναι καλοί άνθρωποι. Μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα; Όχι. Πραγματικά εκτιμώ το πάθος τους και ξέρετε και κάτι; Σέβομαι την άποψή τους. Σέβομαι το δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Αυτό κάνει τη χώρα μας σπουδαία. Δε χρειάζεται να συμφωνείτε μαζί τους.

Άμα η εκτέλεση ομοφυλοφίλων δεν είναι παρά μια άποψη που ο Tom Emmer σέβεται, τότε δεν μας κάνει εντύπωση πως ο τραμπουκισμός μέχρι θανάτου παιδιών είναι απλά άλλη μία “άποψη” που σέβεται.

Σύμφωνα με την ισχυρή χριστιανική οργάνωση μίσους “Βάση στην Οικογένεια” (Focus on Family) οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές χρησιμοποιούν την ανεκτικότητα για να προωθήσουν την ομοφυλοφιλία στα παιδιά. Από ένα άρθρο του ABC, την 1η Σεπτεμβρίου 2010:

Η “Βάση στην Οικογένεια” κατηγόρησε τις ομάδες για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ότι χρησιμοποιούν την ανεκτικότητα και τα προγράμματα κατά του τραμπουκισμού για να εισάγουν στα σχολεία μαθήματα και βιβλία που προωθούν πολιτικούς στόχους, όπως ο γάμος ομοφυλοφίλων. Οι ίδιες ομάδες, λένε, προσπαθούν να βάλουν στους σχετικούς νόμους αναφορές στους ομοφυλόφιλους και σε άλλες μειονοτικές ομάδες, και επιχειρούν να εμφανίσουν τους Χριστιανούς που είναι αντίθετοι σ’ αυτό ως ρατσιστές.

Υπάρχει κανείς που να χρειάζεται να κοπιάσει για να εμφανίσει τέτοιους Χριστιανούς ως ρατσιστές; Απ’ ό,τι φαίνεται οι Χριστιανοί το κάνουν μόνοι τους. Στο άρθρο, η “Βάση στην Οικογένεια” παραπονιέται πως “στα σχολεία επιτρέπεται να περνάει μόνο ένα μήνυμα για την ομοφυλοφιλία· ότι είναι φυσιολογική και θα πρέπει να γίνεται αποδεκτή.”

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο! Άλλωστε όλοι ξέρουμε την ενδεκάτη εντολή που λέει “Ου δείξης ανεκτικότητα” και τον Ιησού που είπε “άφετε τα παιδιά ελθείν προς με, για να τιμωρήσω αυτά που διαφέρουν“!

Η “Βάση στην Οικογένεια” πρόσφατα άνοιξε και μια ιστοσελίδα με τίτλο Πραγματική Ανεκτικότητα (TrueTolerance.org) που στοχεύει αυτό που ονομάζει “ομοφυλοφιλική προώθηση στα σχολεία” και προσφέρεται να διδάξει σε Χριστιανούς γονείς πώς να “απαντάνε με αγάπη και δεδομένα”. Σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα με τίτλο “Γονείς, Προσοχή” ο εκπαιδευτικός αναλυτής της οργάνωσης…

θα κάνω μια παύση εδώ για να γελάσετε. Γελάστε ελεύθερα. Μην κρατιέστε

…Candi Cushman γράφει σχετικά με την Συμμαχία για Ασφαλή Σχολεία του Ιλλινόι (Illinois Safe Schools Alliance) και πως μια γονιός ονόματι Tammy Schultz ανακάλυψε μια κρυμμένη σατανική συνομωσία:

Τα “Ασφαλή Σχολεία” και τα “Καλωσορίσματα” ακούγονταν καλά, αλλά όταν η Schultz το έψαξε λίγο στο ίντερνετ, δεν της άρεσε αυτό που βρήκε. Όπως φαίνεται η Συμμαχία για Ασφαλή Σχολεία του Ιλλινόι είχε στενούς δεσμούς με το GLSEN (“Gay, Lesbian and Straight education Network”, “Εκπαιδευτικό Δίκτυο Ομοφυλοφίλων και Ετεροφυλοφίλων”) μια εθνική ακτιβιστική ομοφυλοφιλική ομάδα με στόχο να προωθήσει την ομοφυλοφιλία στους μαθητές των δημόσιων σχολείων, μέχρι και τα νηπιαγωγεία.

Τα σχολεία ήταν πάντα βασικός στόχος των ομοφυλοφιλικών ακτιβιστικών οργανώσεων. Ούτε καν προσπαθούν να το κρύψουν. “Γνωρίζουμε πως τα σχολεία είναι το σημείο μηδέν για τις προσπάθειές μας” δηλώνει η ιστοσελίδα της PFLAG (“Parents, Families and Friends of Lesbians and Gays”, “Γονείς, Οικογένεις και Φίλοι Λεσβιών και Γκέι”)

Το άρθρο επίσης ισχυρίζεται πως:

Οι γκέι ακτιβιστές κατανοούν πως αν κατακτήσουν την καρδιά και το μυαλό της επόμενης γενιάς θα έχουν στην ουσία κερδίσει τον πολιτισμικό πόλεμο. Το πρόβλημα είναι πως τα σχέδιά τους μπλοκάρονται από μια πανίσχυρη δύναμη· γονείς και πιστούς που δε θέλουν να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα των φόρων τους να μεταμορφώσουν τα σχολεία σε κέντρα προσηλυτισμού.

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Κατ’αρχάς, αυτοί οι γονείς και πιστοί προφανώς δεν έχουν πρόβλημα να γίνουν τα σχολεία κέντρα προσηλυτισμού για το Χριστιανισμό, που είναι και βασικός στόχος της “Βάσης στην Οικογένεια” και ένας από τους λόγους ύπαρξής της. Στηρίζουν τον κρυφό προσηλυτισμό στα δημόσια σχολεία, προσπαθούν να βάλουν την προσευχή στο σχολείο και έχουν καταφέρει να διδάσκονται οι χριστιανικοί σεξουαλικοί περιορισμοί στο σχολείο μασκαρεμένοι ως προγράμματα αποχής από το σεξ πριν το γάμο, τα οποία παραβιάζουν το Σύνταγμα, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν. Αν εσάς σας πειράζει, εκείνους δεν τους νοιάζει. Αλλά θυμώνουν επειδή ισχυρίζονται ότι τα χρήματα των φορολογουμένων μετατρέπουν τα σχολεία σε κέντρα γκέι προπαγάνδας, το οποίο όμως δε συμβαίνει!

Αυτό που ισχυρίζεται ότι συμβαίνει το εν λόγω άρθρο (ότι αυτά τα προγράμματα “προωθούν την ομοφυλοφιλία στους μαθητές των δημόσιων σχολείων, μέχρι και στα νηπιαγωγεία” και ότι τα σχολεία θα εισάγουν “υποχρεωτικά μαθήματα ομοφυλοφιλίας”) απλά δεν ισχύουν. Αυτό που οι Χριστιανοί ονομάζουν “προώθηση της ομοφυλοφιλίας” και “μαθήματα ομοφυλοφιλίας” είναι στην ουσία προσπάθειες για να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά σχετικά με το τι είναι τραμπουκισμός και τη ζημιά που κάνει. Ο τραμπουκισμός στο σχολείο είναι πάντα λάθος, φυσικά, ασχέτως του ποιος είναι ο αποδέκτης και για ποιο λόγο. Αλλά είναι γεγονός ότι ο τραμπουκισμός αυτός στοχεύει κυρίως γκέι εφήβους και τα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων ή παιδιά που απλώς θεωρείται ότι είναι ομοφυλόφιλα, ασχέτως αν πράγματι είναι ή όχι. Οι έφηβοι που είναι λεσβίες και γκέι είναι τρεις φορές πιθανότερο να δηλώσουν ότι είναι θύματα τραμπουκισμού. Η ομοφυλοφιλία είναι ένα βασικός στόχος του τραμπουκισμού στα σχολεία και μέχρι προσφάτως το πρόβλημα είχε μείνει ανέγγιχτο. Αυτό προσπαθούν να κάνουν αυτά τα προγράμματα. Επιπλέον προσπαθούν να ενθαρρύνουν την ανεκτικότητα και αποδοχή τέτοιων μαθητών.

Και αυτό είναι που ενοχλεί τους Χριστιανούς. Είναι πανικόβλητοι επειδή είναι στο τσακ να χάσουν την τελευταία ομάδα ανθρώπων που μπορούν να δαιμονοποιούν ανοιχτά. Ο Χριστιανισμός ήταν πάντα εχθρικός προς την ομοφυλοφιλία και τη σεξουαλικότητα γενικότερα, αλλά κάτι συμβαίνει και οι Χριστιανοί έχουν εντείνει τις επιθέσεις τους. Αν ανοιχτά γκέι άτομα ενσωματωθούν πλήρως στην κοινωνία με τέτοιο τρόπο που να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και προστασία όπως όλοι (συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος στο γάμο) τότε οι μέρες του χριστιανικού ρατσισμού θα έχουν τελειώσει.

Ο πανικός των Χριστιανών φαίνεται στην προπαγάνδα τους. Σε ένα άρθρο στο World Net Daily, που ή είναι φερέφωνο δεξιών συνομωσιολόγων που εμπορεύονται το μίσος ή σατιρική ιστοσελίδα (δύσκολη η διάκριση) που τιτλοφορείται “Άτομα με αλλαγή φύλου, Τρανσέξουαλ και Τρανς Λιπαρά” ο πάστορας Ken Hutchison, μαύρος μάλιστα, πράγμα που καθιστά το ρατσισμό του ακόμη πιο φρικαλέο, γράφει:

Οι νομοθέτες σε όλη τη χώρα σκέφτονται να απαγορέψουν τη ζάχαρη και τα λιπαρά φαγητά στα σχολεία, να αφαιρέσουν το αλάτι και το βούτυρο από τα σχολικά εστιατόρια, και θέλουν να ελέγχουν τη θερμοκρασία στο σπίτι σας, γιατί φοβούνται για πιθανά προβλήματα υγείας. Ίσως θα έπρεπε να σκεφτούν να απαγορέψουν και το στυλ ζωής που το Κέντρο Λοιμωδών ορίζει πως προκαλεί τον HIV/AIDS. Κατά την Ημέρα της Σιωπής, βεβαιώνουν πως για μια ολόκληρη σχολική μέρα, κάθε νεαρό και ευεπηρέαστο μυαλό εκτίθεται στην ομοφυλοφιλία. Σας φαίνεται λογικό αυτό;

Σε ένα άρθρο ο Hutchison αναφέρεται σε κάτι ψεύτικες στατιστικές που μαγείρεψε ο Paul Cameron σε μια μελέτη του του 1983, η οποία έχει καταρριφθεί επανειλημμένως,, αλλά χρησιμοποιείται ακόμη από Χριστιανούς για να σπιλώσει τους γκέι. Αναφέρεται και στην Εθνική Ημέρα Σιωπής, που προωθεί το GLSEN, κατά την οποία όπως γράφει το GLSEN στην ιστοσελίδα του, “εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα ορκίζονται σιωπηλά να φέρουν στο προσκήνιο την αντίθεσή τους στον τραμπουκισμό κατά των LGBT (λεσβιών, γκέι, αμφιφυλοφίλων και τρανσέξουαλ)” και ισχυρίζεται πως εκθέτει τους μαθητές στην ομοφυλοφιλία.

Είναι σχεδόν αδύνατο σήμερα να ξυπνήσει κανείς και να ζήσει τη ζωή του χωρίς να αντιληφθεί ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Αλλά αυτό θέλουν οι Χριστιανοί γονείς για τα παιδιά τους. Θέλουν η μόνη έκθεση που έχουν τα παιδιά τους στην ομοφυλοφιλία να είναι η χριστιανική δογματική που τους παρουσιάζει ως σιχαμερούς αμαρτωλούς, σεξομανείς και παιδόφιλους. Αυτό που πιο πολύ αναστατώνει τους Χριστιανούς είναι ότι οι γκέι εικονίζονται ως -ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ!- απλοί άνθρωποι όπως όλοι μας. Αυτό σαμποτάρει απίστευτα τη χριστιανική μηχανή παραγωγής αντι-ομοφυλοφιλικού ρατσισμού, περιθωριοποίησης και μυθοπλασίας. Γι’αυτό είναι πανικόβλητοι.

Τα περιεχόμενα του γελοίου άρθρου του Hutchinson επαναλήφθηκαν από τον David Barton και τον Rich Green της ομάδας “Wallbuilders” (=Κατασκευαστές Τειχών) στη ραδιοφωνική εκπομπή “Wallbuilders Live”. Ο Barton επανέλαβε την παραπληροφόρηση του Hutchinson και είπε ότι η ανθυγιεινή φύση της ομοφυλοφιλίας θα έπρεπε να διδάσκεται από το νηπιαγωγείο ακόμη. Προφανώς είναι αποδεκτό να εκτίθενται τα παιδιά στο σχολείο στην ομοφυλοφιλία, εφόσον η έκθεση αποτελείται από χριστιανική και ψέματα. Στο συγκεκριμένο ραδιοφωνικό πρόγραμμα, ο Barton διάβασε από μια αγνώστων στοιχείων νομική εργασία του 1814. Να ένα απόσπασμα από την απομαγνητοφώνηση της εκπομπής που κατέγραψε η RightWingWatch.org:

Barton: Θέλω να διαβάσω ένα απόσπασμα από μια νομική εργασία του 1814 σχετικά με το γιατί (και αυτά χωρίς όλα τα ιατρικά στοιχεία που υπάρχουν σήμερα) αλλά αυτό λέει γιατί δεν προωθήθηκε τότε η ομοφυλοφιλία.
Green: Από πότε είπες ότι είναι;
Barton: Από το 1814.
Green: Πολλοί νομίζουν πως δεν έχουμε ξανασχοληθεί [ως χώρα] με το ζήτημα αυτό. Σε έχω ακούσει να λες και για τον Ουάσιγκτον που το αντιμετώπισε στο στράτευμα.
Barton: Το 1778. Λοιπόν, αυτό είναι μια νομική εργασία του 1814 σχετικά με τους λόγους που δεν προωθήθηκε η ομοφυλοφιλία:

“Αν αναλογιστούμε τις τρομερές συνέπειες που έχει η σοδομία σε ένα κράτος και πόσο αυτή η σιχαμερή διαστροφή μπορεί να μεταφερθεί και να διαδοθεί κρυφά, δεν μπορούμε βάσει των αρχών μιας ορθής πολιτικής να θεωρήσουμε πως η οποιαδήποτε τιμωρία είναι πολύ αυστηρή. Γιατί μόλις αρχίσει να επικρατεί, όχι μόνο θα διαφθείρονται εύκολα τα αγόρια από τους ενήλικες, αλλά και από άλλα αγόρια, και ούτε πρόκειται να εξαφανιστεί ποτέ, ειδικά αν χάσει την κακή και επαίσχυντη φήμη της και γίνει μόδα και εθνική προτίμηση. Και μετά θα ακολουθήσει αναπόφευκτα η αποδυνάμωση του έθνους, για την οποία όλες οι θεραπείες είναι αναποτελεσματικές. Ίσως όχι στην πρώτη γενιά, αλλά σίγουρα στην τρίτη και την τέταρτη. Σε αυτά τα κακά μπορεί να προστεθεί κι άλλο ένα, συγκεκριμένα ότι οι κράσεις αυτών των ανδρών που απολαμβάνουν αυτές τις ανηθικότητες, αν όχι πάντα, αλλά πολύ συχνά καταστρέφονται ολοσχερώς, αλλά με διαφορετικό τρόπο από εκείνους που επιδίδονται στη συνεύρεση με πόρνες.

Όποιος, λοιπόν, επιθυμεί να καταστρέψει ένα έθνος, αρκεί να εισάγει αυτή τη διαστροφή και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφαιρεθεί αφού ριζώσει, επειδή μπορεί να διαδοθεί με μεγαλύτερη μυστικότητα. Και αφού αντιληφθούμε ότι συμβεί κάτι τέτοιο σε οποιαδήποτε χώρα, όσο ισχυρή και ακμάζουσα κι αν είναι αυτή, μπορούμε ως πολιτικοί να προβλέψουμε πως θα αδυνατίσουν τα θεμέλια του μέλλοντός της και ότι μετά από μερικούς αιώνες δε θα είναι η ίδια ισχυρή χώρα, όπως τώρα.”

Green: Ουάου [φοβερό]
Barton: 1814.
Green: Σε έχω δει να δίνεις στατιστικές σχετικά με το τι συμβαίνει σε έθνη που υιοθετούν την ομοφυλοφιλία και τον ομοφυλοφιλικό γάμο και πόσο γρήγορα υποβαθμίζονται τέτοια έθνη.
Barton: Αυτά το 1814, αλλά έγινε και μια μελέτη στα 1920, η οποία εξέταζε περί τα 80 έθνη, και από εκείνα που απέρριψαν το νομοθετικό έλεγχο σεξουαλικών πρακτικών όπως η ομοφυλοφιλία, κανένα δεν επιβίωσε παραπάνω από 3 γενιές. Σε όσα [έθνη] κι αν εξέτασε…
Green: …επιβεβαιώθηκε αυτό που έλεγε η μελέτη του 1814.

Παρατηρήστε πως ο Barton δεν αναφέρει ποτέ στοιχεία της νομικής εργασίας του 1814, ούτε της έρευνας του 1920. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και οι δυο χαλκευμένες και σίγουρα δε θα ήταν η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό με Χριστιανό προπαγανδιστή. Αλλά ρητορικά ας υποθέσουμε ότι η εργασία του 1814 είναι αυθεντική και ότι όντως υπήρξε μελέτη για αυτά τα 80 έθνη. Δεν είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ότι ο Barton πρέπει να ψάξει 90 και 196 χρόνια στο παρελθόν για να βρει στήριξη (και μάλιστα ανεξακρίβωτη) για τη μισαλλοδοξία του;

Και κάτι ακόμη. Με τη σοδομία των ετεροφυλοφίλων τι γίνεται; Επιτρέπεται; Οι γκέι δεν είναι οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν, ξέρετε. Δεν έχουν ειδικά ανατομικά μέρη για σοδομισμό που λείπουν από τους ετεροφυλόφιλους.

Τα σχόλια του Barton αναφέρθηκαν στο “The Ed Show” στο MSNBC, όπου ο παρουσιαστής Ed Schultz συζητούσε με τον Barry Lynn, διευθυντή της “Ένωσης Αμερικανών υπέρ του Διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους” (Americans United for the Separation of Church and State). Ο Schultz είπε ότι πέραν των γεμάτων μίσος σχολίων του Barton, ο Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Jim DeMint της Ν. Καρολίνας είπε σε μια πρόσφατη συγκέντρωση ότι οι γκέι άντρες και οι σεξουαλικά ενεργές ανύπαντρες γυναίκες δε θα έπρεπε να επιτρέπεται να διδάσκουν στα σχολεία. Απαντώντας στην έκκληση του Barton για έλεγχο της ομοφυλοφιλίας, ο Lynn είπε:

Ο μόνος τρόπος για να ελεγχθεί κάτι τέτοιο είναι, υποθέτω, να τους μαζέψεις όλους σε ένα στρατόπεδο, σε ένα κελί σε ένα στρατόπεδο, και να τους κρατήσεις [μαντρωμένους] εκεί μέσα… Κάποιος μπορεί να πει “δε θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο”. Δυστυχώς, έχει ήδη συμβεί στα πλαίσια της ιστορία μας [ΣτΜ: άγνωστο αν εννοεί τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ή τα αμερικανικά της ίδιας περιόδου για τους Αμερικανούς ιαπωνικής καταγωγής· κλίνω προς το δεύτερο προσωπικά] Και όπως είπες, ο Jim DeMint λέει πως ένας τρόπος για να ξεκινήσει όλη αυτή η διαδικασία δαιμονοποίησης και του να είναι πιο δύσκολο να είναι κανείς γκέι ή λεσβία στην Αμερική είναι να μη μπορούν να διδάξουν… Πρόκειται για μία μιαρή, πολύ σατανική καμπάνια.

Συμφωνώ με τον Lynn. Εύκολα μπορώ να φανταστώ μια Χριστιανική Αμερική στην οποία οι γκέι τιμωρούνται για τη σεξουαλικότητά τους και υποχρεώνονται να ακολουθούν τα προγράμματα “αποκατάστασης” που οι Χριστιανοί τόσο αγαπάνε, προγράμματα που περιλαμβάνουν τη χορήγηση φαρμάκων που προκαλούν ναυτία, ώστε να κάνουν εμετό, ή τη χρήση ηλεκτροσόκ, ενώ τους δείχνουν γκέι πορνό. Αυτά ήδη συμβαίνουν. Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε θα το επιβάλει η κυβέρνηση.

Πριν μου πείτε ότι είμαι ένας παρανοϊκός συνωμοσιολόγος, κοιτάξτε λίγο ποιος είναι, τι κάνει και τι στόχους έχει ο David Barton. Στις 7 Φεβρουαρίου 2005, σε άρθρο του περιοδικού Time με τίτλο “Οι 25 ισχυρότεροι Ευαγγελικοί στην Αμερική” ο Barton (στο Νο 3 της κατάταξης) περιγράφεται ως εξής:

Ακόμη και πριν εμπλακεί ενεργά με την πολιτική, ο David Barton ήταν μια σημαντική φωνή στη συζήτηση του διαχωρισμού Εκκλησία-Κράτους. Τα βιβλία και οι βιντεοκασέτες του μπορούν να βρεθούν σε εκκλησίες σε όλη την επικράτεια, επιμορφώνοντας τη νέα γενιά Ευαγγελικών σ’αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε Χριστιανική Αντι-ιστορία. Η θέση του 51χρονου Τεξανού: Οι ΗΠΑ ήταν μια ενσυνείδητα θρήσκα χώρα από τον καιρό των Ιδρυτών της μέχρι το 1963, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο επέβαλε την απαγόρευση της προσευχής στα σχολεία (την οποία ο Barton ονομάζει “απόρριψη του θεϊκού νόμου”). Πολλοί ιστορικοί απορρίπτουν αυτή την ιδέα, αλλά η οργάνωση που στηρίζει τον Barton, η “Wallbuilders” και ο χείμαρρος δημοσιεύσεων, καθώς και οι παρουσιάσεις από υποστηρικτές του βιβλίων και εργασιών, όπως “ο Μύθος του Διαχωρισμού”, τον έκαναν ήρωα για εκατομμύρια, μεταξύ των οποίων και πολλοί ισχυροί πολιτικοί. Είναι συμπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος του Τέξας εδώ και 8 χρόνια, είναι φίλος με τον πρόεδρο της πλειοψηφίας της Βουλής των Αντιπροσώπων, Tom DeLay (τον οποίο και έχει συμβουλέψει για το “Pledge Patriot Act”, δηλαδή την κίνηση να μείνει το “υπό το Θεό” στον Αμερικανικό Όρκο Πίστης) και χρησιμοποιήθηκε από την Εθνική Ρεπουμπλικανική Επιτροπή κατά τις εκλογές ως σύνδεσμος με τους συντηρητικούς κύκλους. Όσοι εξελέγησαν ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του δε νιώθουν μοναξιά στην Ουάσινγκτον. Ο Barton κάνει ξεναγήσεις στο Καπιτώλιο, κατά τη διάρκεια των οποίων δείχνει ένα σπάνιο αντίτυπο της Βίβλου που εξέδωσε κάποτε το Κογκρέσο για χρήση στα σχολεία.

Ο David Barton είναι Ευαγγελικός και σίγουρα φονταμενταλιστής, αλλά είναι γνωστός και ως Χριστιανός Εθνικιστής. Τι είναι ένας Χριστιανός Εθνικιστης; Η Michelle Goldberg σε άρθρο της του 2006 με τίτλο “Τι είναι ο Χριστιανικός Εθνικισμός;” εξηγεί:

Πρόκειται για μια σημαντική έννοια, διότι η απειλή για μια κοινωνία του πλουραλισμού δεν προέρχεται από εκείνους που απλά πιστεύουν σε μια συντηρητική ερμηνεία του Χριστιανισμού. Προέρχεται από εκείνους που πιστεύουν σε μια πολιτική ιδεολογία που θεωρεί ότι είναι δικαίωμα του Χριστιανισμού να κυριαρχεί. Οι Χριστιανοί Εθνικιστές πιστεύουν σε μια αναθεωρημένη ιστορία που λέει πως οι Ιδρυτές ήταν πιστοί Χριστιανοί, οι οποίοι ποτέ δε σκόπευαν να ιδρύσουν ένα κοσμικό κράτος. Ο χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, σύμφωνα με αυτή την ιστορία, είναι μια απάτη που διαιωνίζουν οι αντιφρονούντες που μισούν το Θεό. Ένας από τους βασικότερους αναθεωρητές είναι ο David Barton, ο οποίος, εκτός του ότι κατευθύνει μια οργάνωση ονόματι “Wallbuilders” που διανέμει χριστιανικά εθνικιστικά βιβλία, άρθρα και βίντεο, είναι επίσης ο αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Τέξας. Ο στόχος των Χριστιανών Εθνικιστών είναι η αποκατάσταση ενός φανταστικού Χριστιανικού Έθνους. Όπως έγραψε ο George Grant (πρώην διευθυντής του ισχυρού “Coral Ridge Ministries” που ίδρυσε ο James Kennedy) στο βιβλίο του “Αλλαγή Φρουράς” (“Changing the Guard”):

“Οι Χριστιανοί έχουμε την υποχρέωση, την επιταγή, την αποστολή, την ιερή ευθύνη να ανακαταλάβουμε τη γη στο όνομα του Ιησού Χριστού. Να είμαστε κυρίαρχοι στις κοινωνικές δομές και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και ευσέβειας.
Αλλά επιδιώκουμε την κυριαρχία. Όχι απλά μια φωνή.
Επιδιώκουμε την κυριαρχία. Όχι απλά επιρροή.
Επιδιώκουμε την κυριαρχία. Όχι ίσο χρόνο [έκθεσης]
Επιδιώκουμε την κυριαρχία.
Παγκόσμια Κυριαρχία. Με αυτή την αποστολή μας επιφόρτισε ο Χριστός.

[ΣτΜ: κυριολεκτικά ανατρίχιασα διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα]

Το 2000, ο Venkatachalapathi Samuldrala έγινε ο πρώτος ινδουιστής ιερέας που ιερούργησε ενώπιον του Κογκρέσου. Αυτό εξαγρίωσε το “Συμβούλιο Έρευνας Οικογένειας” (Family Research Council) ιδρυθέν από τον James Dobson του “Βάση στην Οικογένεια” και η ομάδα έκανε μια οργισμένη δήλωση (που περιλαμβάνεται στο άρθρο της Michelle Goldberg) η οποία μας δίνει μια γεύση της Αμερικής την οποία προσπαθούν να δημιουργήσουν οι Χριστιανοί Εθνικιστές:

Αν και είναι αληθές ότι οι ΗΠΑ ιδρύθηκαν βάσει των ιερών αρχών της θρησκευτικής ελευθερίας, αυτή η ελευθερία ποτέ δεν είχε σκοπό να ανεβάσει άλλες θρησκείες πάνω από το επίπεδο του Χριστιανισμού [και τη σημασία του] στην κληρονομιά της χώρας. Οι Ιδρυτές περίμεναν πως μόνο ο Χριστιανισμός θα έχαιρε της στήριξης της Κυβέρνησης και καμία άλλη θρησκεία, εφόσον δεν παραβιάζονταν οι συνειδήσεις των ανθρώπων και τα δικαιώματά τους στη λατρεία. [Οι Ιδρυτές] θα έβρισκαν εντελώς απίστευτη την ιδέα πως όλες οι θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου του παγανισμού, θα έχαιραν της ίδιας αντιμετώπισης.

Εκτός του ότι είναι πρώην αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Τέξας, ο Barton επιπλέον λειτουργεί και ως πολιτικός σύμβουλος στην Εθνική Ρεπουμπλικανική Επιτροπή. Η ιστοσελίδα της οργάνωσης που ίδρυσε ο Barton, η “Wallbuilders” δηλώνει πως η οργάνωση είναι:

…αφοσιωμένη στο να φέρει στο προσκήνιο τους ξεχασμένους ήρωες και ιστορία της Αμερικής, με έμφαση στα ηθικά, θρησκευτικά και συνταγματικά θεμέλια πάνω στα οποία χτίστηκε η Αμερική, θεμέλια τα οποία τα τελευταία χρόνια διαρκώς δέχονται επιθέσεις και υπονομεύονται.

Όπως δηλώνει η “WallBuilders”, οι άμεσοι στόχοι τους είναι:

…να επηρεάσουν άμεσα και θετικά την κυβέρνηση, την εκπαίδευση και την οικογένεια με το (1) να διαπαιδαγωγήσουν το έθνος σχετικά με τα θρησκευτικά θεμέλια της χώρας, (2) να παρέχουν πληροφορίες σε ομοσπονδιακούς, πολιτειακούς και τοπικούς αξιωματούχους ώστε τα νομοθετήματα και οι κανονισμοί να αντανακλούν βιβλικές αξίες και (3) να ενθαρρύνουν τους Χριστιανούς να εμπλακούν περισσότερο στα κοινά.

Ο Barton είναι ισχυρός άνδρας της Ρεπουμπλικανικής πολιτικής και επηρεάζει ιδιαίτερα τους Αμερικανούς Χριστιανούς.

Και τι γίνεται με τον Ρεπουμπλικανό Γερουσιαστή Jim DeMint; Είναι ο άνθρωπος που πιστεύει πως οι γκέι και οι σεξουαλικά ενεργές ανύπαντρες γυναίκες δε θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα να διδάσκουν σε σχολεία. Ο DeMint είναι βασικό μέλος της “Οικογένειας” (“Family”), μια από τις πιο ισχυρές οργανώσεις για την οποία μάλλον δεν έχετε ακούσει τίποτα. Είναι νωστή και ως “Αλληλεγγύη” (“Fellowship”) και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν αρέσκονται να αποκαλούν τους εαυτούς τους και ως “Χριστιανική Μαφία”. Τους ανήκει το Capitol House στην Οδό C της Ουάσινγκτον, όπου συγκεντρώνονται τα μέλη και μερικές φορές διαμένουν κι εκεί. Η μόνη δημόσια εκδήλωση της “Οικογένειας” είναι το ετήσιο “Εθνικό Πρωινό Προσευχής” (“National Prayer Breakfast”). Ένα άρθρο στον Examiner του 2009 με τίτλο “Χριστιανική Μαφία: Η Φαμίλια της Οδού C” περιγράφει την ομάδα ως εξής:

Η Οικογένεια ενστερνίζεται παράξενους και σκοτεινούς σκοπούς. Μάλιστα, η αποστολή τους είναι να δημιουργήσουν μια παγκόσμια χριστιανική θεοκρατία, έναν κόσμο όπου όλες οι κυβερνήσεις θα είναι υποτελείς σ’αυτή την παράξενη και μυστικοπαθή χριστιανική σέκτα. Η φαμίλια στην Οδό C κηρύττει ένα δικό της απόκρυφο δόγμα, γνωστό και ως “Εντολή των Επτά Ορέων” (“Seven Mountains Mandate”) σύμφωνα με το οποίο οι πιστοί προσπαθούν να αποκτήσουν παγκόσμιο έλεγχο, αποκτώντας επιρροή σε ΜΜΕ, εκπαίδευση, τέχνη, διασκέδαση, οικογένεια και επιχειρηματική δραστηριότητα. Η ομάδα είναι ρατσιστική και σεξιστική και πιστεύει σε μια ισχυρή πατριαρχία και ότι ο Θεός έχει επιλέξει ως άρχοντες την λευκή, πλούσια ελίτ. Τα μέλη δίνουν όρκο σιωπής. [ΣτΜ: δεν ακούγεται ως ένα είδος χριστιανικής μασονίας;]

Ο συγγραφέας Jeff Sharlet έζησε για ένα διάστημα στο σπίτι της Οδού C και έχει γράψει δύο βιβλία για την Οικογένεια· “Η Οικογένεια: Ο Μυστικός Φονταμενταλισμός στην Καρδιά της Αμερικανικής Εξουσίας” και “Οδός C: Η Φονταμενταλιστική Απειλή για την Αμερικανική Δημοκρατία”. Αν θέλετε να διαβάσετε κάποιο βιβλίο τρόμου για το Χαλοουήν, δε θα βρείτε τίποτα πιο τρομακτικό από αυτά τα βιβλία. Τον Ιούλιο του 2009 ο Sharlet έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό “Salon” ονόματι “Σεξ και Δύναμη στο σπίτι της Οδού C” στο οποίο περιγράφει τους ανθρώπους της Οικογένειας:

Είναι οπαδοί μια πολιτικής θρησκείας που αγκαλιάζει τον ελιτισμό, απεχθάνεται τη δημοκρατία και επιδιώκει δύναμη για τα μέλη της, ώστε να “προωθήσουν αποτελεσματικά το Βασίλειο [του Θεού]”. Λένε πως κοπιάζουν για τον Ιησού, αλλά ο δικός τους Χριστός είναι ένας εσωστρεφής σωτήρας πεινασμένος για εξουσία που ελάχιστοι εκκλησιαζόμενοι θα αναγνώριζαν […] Η Οικογένεια λειτουργεί σήμερα ως πανίσχυρο λόμπι που όμως δεν είναι καταγεγραμμένο ως τέτοιο και έτσι δεν υπόκειται σε έλεγχο τον οποίο υφίστανται άλλοι ισχυροί οργανισμοί, όπως οι Φαρμακευτικές ή οι Ασφαλιστικές εταιρείες που ασκούν πιέσεις στο πολιτικό σκηνικό.

Οι αρχηγοί της Οικογένειας θεωρούν το πολιτικό τους δίκτυο ως την εμπροσθοφυλακή του Χριστού, μία ελίτ που βρίσκεται υπεράνω όχι μόνο της κοινής ηθικής, αλλά και των νόμων που ρυθμίζουν τα λόμπι. Τον πρώτο καιρό σκεφτόντουσαν να καταγραφούν ως “λόμπι για το Βασίλειο του Θεού”. Αντ’αυτού, ο ιδρυτής Abraham Vereide αποφάσισε ότι η ομάδα θα ήταν πιο αποτελεσματική αν συνεργαζόταν απ’ευθείας με πολιτικούς. “Όσο πιο αόρατη μπορείς να κάνεις μια οργάνωση…” κηρύττει ο αντικαταστάτης του Vereide και τρέχων πρόεδρος Doug Coe “…τόσο πιο πολύ επιρροή έχει”. Αυτό είναι αλήθεια. Γι’αυτό και έχουμε νόμους που απαιτούν οι ομάδες πολιτικής πίεσης να δηλώνονται ως τέτοιες.

Στο νέο του βιβλίο, “Οδός C: Η Φονταμενταλιστική Απειλή για την Αμερικανική Δημοκρατία”, ο Sharlet γράφει για μια από τις χειρότερες δραστηριότητες της Οικογένειας. Η ομάδα έχει παράρτημα στην Ουγκάντα, όπου ενεργά υποστηρίζουν το νομοσχέδιο που έχει γίνει γνωστό ως “σκοτώστε τους γκέι” και καθιστά την ομοφυλοφιλία αδίκημα με ποινή θανάτου. Η Οικογένεια, της οποία βασικό και ενεργότατο μέλος είναι ο Γερουσιαστής Jim DeMint, υποστηρίζει τη φυλάκιση και εκτέλεση των ομοφυλοφίλων… απλά και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Είναι υπερβολή να πει κανείς πως αυτό μοιάζει με δοκιμή; Ένα είδος εργαστηριακού ελέγχου για το πώς θα λειτουργήσει στην πράξη ένας τέτοιος νόμος;

Εξακολουθώ να ακούγομαι ως παρανοϊκός συνωμοσιολόγος; Τι νομίζετε πως θα συνέβαινε στους ομοφυλόφιλους (ή ακόμα και θηλυπρεπείς ετεροφυλόφιλους) στην Αμερική που οραματίζονται ο David Barton και ο Γερουσιαστής Jim DeMint; Θα γίνονταν ανεκτοί; Θα μπορούσαν νομίζετε να ζουν ανοιχτά; Ή νομίζετε πως είναι πιο πιθανό να φυλακίζονται ή και να εκτελούνται για την ομοφυλοφιλία τους, την οποία η Βίβλος περιγράφει ως “βδέλυγμα”; Υπάρχουν πολύ ισχυροί άνθρωποι στις ΗΠΑ που εργάζονται για ένα τέτοιο μέλλον. Χριστιανικές εθνικιστικές οργανώσεις όπως η “Βάση στην Οικογένεια” και τα παρακλάδια της, οι “Κατασκευαστές Τειχών” και λοιποί και θεοκρατικοί φανατικοί, όπως η “Οικογένεια”.

Η αυξανόμενη χριστιανική εχθρικότητα προς τους ομοφυλόφιλους στην Αμερική που βλέπουμε τώρα είναι μια κρίση πανικού που έχει προκαλέσει το γεγονός ότι είμαστε σχεδόν στο όριο της νομιμοποίησης του γάμου ομοφυλοφίλων. Προκαλείται επίσης και από τις προσπάθειες να μη χρησιμοποιείται υποτιμητικά η λέξη “γκέι” και να καταπολεμηθεί ο τραμπουκισμός κατά γκέι εφήβων στο σχολείο. Αυτές οι χριστιανικές οργανώσεις δεν μπορούν να καταπιούν την ιδέα ότι οι ομοφυλόφιλοι απορροφώνται ομαλά στην Αμερικανική κοινωνία, και ότι θα είναι πλέον απαράδεκτο να παρενοχλούνται και να υποτιμούνται και παράνομο να υπάρχουν διακρίσεις εναντίον τους. Αυτό που ζητάνε έντονα αυτές οι ομάδες, ασχέτως πώς το ονομάζουν, είναι διακρίσεις και μίσος κατά των γκέι Αμερικανών και η ενθάρρυνση της βίας κατά αυτής της κοινωνικής ομάδας, που προκαλεί τόση απελπισία, ώστε ομοφυλόφιλοι έφηβοι αυτοκτονούν.

Όλοι έχουν δει την οικογένεια Phelps της Βαπτιστικής Εκκλησίας Westboro να πηγαίνουν σε κηδείες με πλακάτ που γράφουν “Ο Θεός μισεί τους πούστηδες”. Αν μιλήσεις για τη χριστιανική δίωξη των γκέι Αμερικανών, οι περισσότεροι θα νομίζουν ότι μιλάς γι’ αυτούς και θα γελάσουν, αφού κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Είναι προφανώς ακραία περίπτωση, ένα άκρο που γίνεται επιτρεπτό και σιωπηρά ανεκτό και εν τέλει δικαιολογημένο από τους “μετριοπαθείς” Χριστιανούς. Αλλά δεν είναι το μόνο παράδειγμα διωγμού ομοφυλοφίλων από Χριστιανούς. Μάλιστα, είναι σχεδόν ανέκδοτο μπροστά στις πολύ πιο βλαβερές μεθόδους που ακολουθούνται από ανθρώπους που ούτε καν θα τους ξεχώριζες μέσα στο πλήθος, και που δεν θα κρατούσαν ποτέ ένα τέτοιο πλακάτ.

Αυτό μας φέρνει πίσω στο θέμα “τραμπουκισμός στο σχολείο”. Αυτό κάνουν αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να απομακρύνουν τα προγράμματα κατά του τραμπουκισμού από το σχολείο και να εμποδίσουν τους γκέι Αμερικανούς από το να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Δεν είναι παρά τραμπούκοι. Νομίζουν πως έχουν το Θεό με το μέρος τους. Το κακό με το Θεό είναι πως είναι αόρατος και σιωπηρός. Δεν κάνει τίποτα, δε λέει τίποτα. Είναι απλά απών. Οπότε είναι ό,τι τον θες να είναι. Αυτοί τον θέλουν ως δικαιολογία για το μίσος τους.

Όπως παλιά οι Χριστιανοί κατηγορούσαν ανθρώπους για μαγεία (για μια σωρεία λόγων που κανένας δεν είχε σχέση με την αλήθεια) τους παρενοχλούσαν, τους κακομεταχειρίζονταν, τους φυλάκιζαν και ακόμα και τους εκτελούσαν, θέλουν σήμερα να συνεχίσουν να μπορούν να κακομεταχειρίζονται και να παρενοχλούν ομοφυλόφιλους. Και αν περάσει το δικό τους, μια μέρα θα τους φυλακίζουν και θα τους εκτελούν. Οι μάγισσες κατηγορούνταν για κάθε πρόβλημα, από το πιο φαιδρό μέχρι το πιο μεγάλο. Μερικοί Χριστιανοί κάνουν το ίδιο με τους ομοφυλόφιλους.

O Pat Robertson ήταν επί δεκαετίες ο πιο ισχυρός Χριστιανός ηγέτης στην Αμερική, με πολύ μεγάλη επιρροή. Με την ευκαιρία του Gay Pride στο Ορλάντο της Φλόριδας το 1998, ο Pat Robertson είπε στην τηλεοπτική εκπομπή του “The 700 Club”: “Θέλω να προειδοποιήσω το Ορλάντο ότι όπου να ’ναι θα σας χτυπήσουν μεγάλοι τυφώνες και δε νομίζω πως θα κουνούσα αυτές τις σημαίες μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, αν ήμουν στη θέση σας”. Να και μερικά άλλα που έχει πει για τους γκέι στην εκπομπή του:

Είναι άλλο να λένε “έχουμε δικαίωμα στην εργασία”, “έχουμε δικαίωμα να μας αφήσετε ήσυχους στον κόσμο μας να κάνουμε τα δικά μας” και εντελώς άλλο να λένε “όχι μόνο θα μπούμε στα σχολεία, αλλά θα πάρουμε τα παιδιά και τα εγγόνια σας και θα τα κάνουμε ομοφυλόφιλους.

Ξέρω ελάχιστους ομοφυλόφιλους που δεν ικανοποιούν τις ορέξεις τους. Τέτοιοι άνθρωποι αμαρτάνουν κατά του Θεού και θα οδηγήσουν τελικά στην καταστροφή της οικογένειας και του έθνους. Είμαι σθεναρά ενάντιος σ’αυτά τα πράματα και θα κάνω τα πάντα για να περιορίσω την ελευθερία των ανθρώπων αυτών να διαδώσουν τη μιασματική ασθένειά τους στους νέους του έθνους.

Αν διαδοθεί η ομοφυλοφιλία, αυτό θα προκαλέσει την καταστροφή του έθνους μας, θα φέρει βόμβες τρομοκρατών, σεισμούς, ανεμοστρόβιλους και ίσως και μετεωρίτες. Δεν είναι απαραίτητα κάτι που θα έπρεπε να υποδεχτούμε με ανοιχτές αγκάλες.

Να θυμάστε ότι ο Robertson, που ήταν το 1988 βασικός υποψήφιος για το χρίσμα του Προέδρου για τους Ρεπουμπλικανούς, εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι των Αμερικανών Χριστιανών. Όταν τους Χριστιανούς δεν τους αρέσει κάτι ή απλά διαφωνούν με κάτι, γρήγορα συγκεντρώνονται και φωνάζουν την άποψή τους. Έχετε δει κανένα Χριστιανό να διαμαρτύρεται για τις δηλώσεις του Pat Robertson;

Οι Ρεπουμπλικανοί δεν είναι ένα απλό κόμμα. Είναι πλέον το πολιτικό σκέλος της Χριστιανικής Θρησκείας στις ΗΠΑ. Κάθε φορά που ένας Ρεπουμπλικανός κερδίζει στις εκλογές ερχόμαστε ένα βήμα κοντύτερα στην Αμερική που οραματίζεται ο σύμβουλος της Ρεπουμπλικανικής Εθνικής Επιτροπής David Barton και ο Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Jim DeMint και όλοι εκείνοι που συμφωνούν πως η Αμερική θα έπρεπε να είναι ένα χριστιανικό έθνος που κυβερνάνε Χριστιανοί, που ευνοεί τους Χριστιανούς· ένα έθνος που το να κοροϊδεύεις παιδιά μέχρι αυτοκτονίας είναι μια επιτρεπτή δραστηριότητα.

Πλησιάζουν οι εκλογές [για τη Γερουσία στις 2 Νοεμβρίου 2010]. Είναι ζωτικής σημασίας να ψηφίσετε. Και ενώ ψηφίζετε, μην ξεχάσετε ποιοι είναι οι τραμπούκοι.