Κάποια εποχή, σύντομα, άρχισε όμως μια νέα φάμπρικα: οι χριστιανοί «πατέρες» επινόησαν φανταστικές ιστορίες, φιλίες, αλληλογραφίες και μυστικές συνεννοήσεις εκπροσώπων του χριστιανισμού με εν ζωή φιλοσόφους, τότε κυρίως Ρωμαίους, για να δείξουν ότι οι φορείς της ελληνορωμαϊκής σοφίας προσχωρούσαν στις δικές τους αντιλήψεις – εννοείται τις ηθικοπλαστικές ιστοριούλες, τις οποίες ούτε οι ίδιοι πίστευαν…
Μια από αυτές τις επινοημένες ιστορίες είναι η δήθεν γνωριμία και ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του αποστόλου Παύλου και του Ρωμαίου φιλοσόφου και αυλικού δασκάλου Σενέκα (Lucius Annaeus Seneca, ~4 – 65 μ.Χ.) Στο βιβλίο του «Φυσικά ερωτήματα» ασχολήθηκε ο Σενέκας με γεωγραφικά θέματα και μετεωρολογικά φαινόμενα (βροχή, ουράνιο τόξο, αστραπή, βροντή κτλ.) με πρότυπο τα «Μετεωρολογικά» του Αριστοτέλη. Επειδή αντλούσε δε ο Ρωμαίος φιλόσοφος συχνά ηθικά διδάγματα από τα περιγραφόμενα φυσικά φαινόμενα, αυτό το βιβλίο του Σενέκα ήταν πολύ δημοφιλές μεταξύ των χριστιανών. Κάτι σαν «η φύση διδάσκει την κοινωνία»!
Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων (Π.Α.) ο Παύλος ήρθε το έτος 60 ως κρατούμενος στη Ρώμη (Π.Α. 28.14-26) και έμεινε δύο χρόνια σε νοικιασμένο οίκημα. Εκεί δεχόταν δε επισκέψεις φίλων του (Π.Α. 28.30) Ούτε εμίρης πετρελαίων από την Αραβία να ήταν! Λένε λοιπόν διάφοροι «πατέρες» ότι εκεί ο Παύλος απέκτησε σχέσεις με τον Σενέκα. Μόνο που ιστορικά δεν τεκμηριώνεται ότι ο Παύλος βρέθηκε πράγματι καν στη Ρώμη. Εκτιμάται ότι πέθανε περί το έτος 62, ενώ η χριστιανική παράδοση (άλλο σώμα μυθοπλασιών αυτό!) μεταθέτει το θάνατό του στο έτος 67, ώστε να πέφτει μέσα στην περίοδο των διωγμών του Νέρωνα!
Οι σύγχρονοι χριστιανοί ερευνητές που προσπαθούν με κάθε αλλοίωση και «ερμηνεία» να βγάλουν κι από τη μύγα θεολογικό ξύγκι, δεν αποκλείουν λοιπόν να επικοινώνησαν και να αντάλλαξαν απόψεις ο Παύλος με τον Σενέκα, όπως επίσης δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιος ότι ο Παύλος επικοινώνησε με όλους τους Ρωμαίους εκείνης της εποχής, όπως τίποτα δεν αποκλείει να επικοινωνώ εγώ καθημερινά με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ· τίποτα δεν το διαψεύδει και τίποτα δεν το αποκλείει, αλλά ούτε και υπονοείται κάτι τέτοιο από γραπτά κείμενα και ανεξάρτητες μαρτυρίες!
Πολύ περίεργο είναι βέβαια το γεγονός ότι παρέμεινε ο «κρατούμενος» Παύλος στη Ρώμη δύο χρόνια σε νοικιασμένο σπίτι, μαζί με το φρουρό του -κάτι σαν σωματοφύλακας-, όπου δεχόταν επισκέψεις… Ίσως, πρώτη εκδοχή, να ήταν ο Παύλος πράκτορας των Ρωμαίων και να απολάμβανε τη σύνταξή του με ασφάλεια, μετά την ανακατωσούρα που προκάλεσε ανάμεσα στους χριστιανούς! Πιθανόν όμως, δεύτερη εκδοχή, να μην κατάφεραν οι συντάκτες των Π.Α. να επινοήσουν δραστηριότητες για παραγέμισμα της διετίας και το άφησαν «κενό», μέχρι να φτάσει η εποχή των διωγμών του Νέρωνα στη Ρώμη και να βγει αυτό που πάντα ήθελαν να πετύχουν: ο μαρτυρικός θάνατος, μετά από μια διετία σιέστας με φρουρό! Προσωπικά υποψιάζομαι ότι είναι περισσότερο ισχυρή η πρώτη εκδοχή για τον Παύλο! Με κάποια άλλη αφορμή θα τεκμηριώσω την άποψή μου.
Οι διωγμοί επί Νέρωνα αφορούσαν πρωτίστως στωικούς και επικούρειους φιλόσοφους και μαθητές τους, οι οποίοι συνωμοτούσαν κατά του, όπως λέγεται, ψυχοπαθούς Νέρωνα. Ανάμεσα στους συνωμότες πιθανολογείται ότι ήταν και ο δάσκαλος του Νέρωνα Σενέκας, ο οποίος υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει. Σ’ αυτό το πλαίσιο φαίνεται να πήρε η μπάλα και κάποιους χριστιανούς, οι οποίοι έκαναν αργότερα, όταν κατείχαν το μονοπώλιο της εκπαίδευσης και πληροφόρησης, τους προγόνους τους αποκλειστικό επίκεντρο των διώξεων!
Με την κρατικοποίηση του χριστιανισμού από τον τέταρτο αιώνα, αρχίζει η παραγωγή ψευδών ιστοριών και η κατασκευή «κειμένων». Αρχικά επινόησαν μια τρίτη επιστολή του Παύλου προς τους Κορίνθιους πιστούς, επειδή στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή γίνεται αναφορά σε μια «προηγούμενη επιστολή». Δεν έχασαν λοιπόν χρόνο οι ιεροί πλαστογράφοι και κατασκεύασαν μια χρονικά προηγούμενη επιστολή του Παύλου με συρραφή προτάσεών του από άλλα κείμενα και με συμπληρώσεις που βόλευαν πολιτικο-θρησκευτικά την εποχή της παραμονής του Κων/νου στην εξουσία.
Στην επιστολή του Παύλου προς Κολοσσαείς (4,16) αναφέρεται επίσης μία επιστολή του προς Λαοδικείς, η οποία δεν υπήρχε στα χέρια των πιστών του. Χάλκευσαν λοιπόν οι «πατέρες» μία δική τους, πάλι με αποσπάσματα από γνωστά κείμενα του Παύλου και ηθικολογίες του δικού τους περίγυρου και την παρουσίασαν στα λατινικά ως αληθινή. Βέβαια, κι από τις θεωρούμενες έγκυρες επιστολές του Παύλου, μόνο οι επτά φαίνεται να είναι αληθινές, αλλά δεν είναι δυνατόν τώρα να αναλύσουμε εδώ όλες τις χριστιανικές πλαστογραφίες.
Στις αρχές του τέταρτου αιώνα γράφει ο χριστιανός ιστορικός και μετέπειτα αυλικός χρονικογράφος Λακτάντιος διάφορα φιλοσοφικά κείμενα, στα οποία φαίνεται η γνώση και επιρροή που είχε υποστεί αυτός από τις στωικές ιδέες του Σενέκα, αλλά δεν γράφει τίποτα για επικοινωνία τού φιλόσοφου με τον Παύλο. Αντίθετα, επικοινωνία και φιλία (amicitia) επιβεβαιώνεται από τον Ιερώνυμο (Sophronius Eusebius Hieronymus, 347-420 μ.Χ.) και τον Αυγουστίνο (Aurelius Augustinus, 354 – 430 μ.Χ.). Και οι δύο, μαζί με 2-3 άλλους «πατέρες» (Αθηναγόρας, Κλήμης, Ιουστίνος κ.ά.) αποτελούν τους βασικούς κατασκευαστές της σημερινής χριστιανικής θρησκείας, περί τριαδικού θεού κτλ. Ο δε Αυγουστίνος μετέθετε ανάλογα με τις πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις το «κράτος θεού» (civitas dei), από δω κι από κει, και τελικά το τοποθέτησε στον Ουρανό για να μην χρειαστεί να κάνει πάλι αλλαγές… (βλέπε ειδικότερη αναφορά >>>)
Σε μία από αυτές τις χαλκευμένες επιστολές (XIV) φέρεται να γράφει ο Παύλος ότι ο Σενέκας «έφτασε σχεδόν στην αδιαμφισβήτητη σοφία»… Και ποια ήταν αυτή; Φυσικά η χριστιανική… Άρα συμπέραιναν οι «ερμηνευτές», ο Σενέκας ήταν (στα κρυφά) χριστιανός και είχε αναλάβει την αποστολή να εκχριστιανίσει την Αυλή του Νέρωνα, γι’ αυτό υποχρεώθηκε από τους άπιστους να αυτοκτονήσει! Κάτι συνωμοτικό σαν τις σημερινές ιστορίες του Λιακό. Έτσι, ο Ιερώνυμος πρόσθεσε τον Σενέκα στον πίνακα των χριστιανών αγίων. Χωρίς celebrity δεν μπορούσε να σταθεί ο πίνακας…
Μάλιστα, η πλαστογραφία και διαχείριση των -έτσι κι αλλιώς σύντομων- κειμένων έγινε τόσο πρόχειρα, ώστε από την ανάγνωσή τους καταλαβαίνει καθένας ότι η 12η επιστολή (XII) αποτελεί απάντηση στη 10η (X) και οι δύο επιστολές 13η και 14η (XII, XIV) πρέπει να τοποθετηθούν νοηματικά μεταξύ της 10ης και 11ης. Μύλος!
Περί το τέλος του 8ου αιώνα κυκλοφόρησε ο αυτοκρατορικός σύμβουλος και εκκλησιαστικός ρυθμιστής Αλκουΐνος (Alcuin, 735-804 μ.Χ.) τις «επιστολές αλληλογραφίας» Παύλου και Σενέκα, μαζί με μια επίσης φανταστική αλληλογραφία μεταξύ του Μεγαλέξαντρου και του Ινδού βασιλιά των Βραχμάνων Δίνδιμου. Στη συνέχεια συμπεριελήφθησαν αυτές οι επιστολές Παύλου-Σενέκα στο σώμα των έργων του Ρωμαίου συγγραφέα· περίπου μέχρι τον 19ο αιώνα οπότε, με την ευρύτερα διαδιδόμενη παιδεία και την επιστημονικές μεθόδους έρευνας που είχαν αναπτυχθεί, δεν μπορούσε να σταθεί πλέον η πλαστογραφία.
Τελικά, μ’ αυτά και με άλλες επινοήσεις κατασκεύασαν οι χριστιανοί αυτό το σαθρό οικοδόμημα που ονομάζουν σήμερα «Θεολογία», οπότε άρχισαν να εγκαταλείπουν τα αρχικά παιδαριώδη κείμενα των γραφών. Γράφει ο μητροπολίτης Ναυπακτίας Ιερόθεος (ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/4/2006): «Πηγή της πίστεώς μας δεν είναι τα Ευαγγέλια… αλλά η αποκαλυπτική αλήθεια… όπως καθορίστηκε και οριοθετήθηκε από τις Οικουμενικές Συνόδους». Γι’ αυτό δεν πολυενδιαφέρονται οι παπάδες για τις αντιφάσεις και τα ιστορικά και λογικά σφάλματα στις γραφές! Άμα μίλησε η «Οικουμενική Σύνοδος» υπό τον έλεγχο του (συνήθως στρατιωτικού) αυτοκράτορα, τι μας νοιάζει τώρα τι είπαν οι αρχηγοί μας, ο Χριστούλης και ο Παυλάκης; Ο Ιωάννης Βρωμόστομος και ο Βασίλειος Καππαδόκης μετράνε πλέον… Να μην πω ότι μετράνε περισσότερο ο Παπουλάκος και ο πατήρ Μάξιμος!
