Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη

Αυτός είναι και ο λόγος που πολύ συχνά οι παπάδες αναπολούν τις εποχές όπου οι πιστοί προσέτρεχαν σ’ αυτούς. Τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους κληρικούς ως περιττούς μεσολαβητές που εμπλέκονται απρόσκλητοι στις διανθρώπινες σχέσεις, προσφέροντας τετριμμένες συνταγές: «αγάπα τον πλησίον σου», όταν «ο πλησίον» είναι το ευσεβέστατο αφεντικό που σού κλέβει μισθούς και ασφαλιστικά ένσημα ή ο πεφωτισμένος κληρικός που έχει βιάσει το ανήλικο παιδί, εγγόνι, ανίψι, γειτονόπουλό σου· «αγάπα τους εχθρούς σου», όταν «εχθρός» είναι ο ευλαβής μισθοφόρος πολέμου που έχει σκοτώσει την οικογένειά σου ή ο επιφανής πολιτικός που έχει κατακλέψει το δημόσιο ταμείο… Τελικά, ποιος εξυπηρετείται από αυτή την αγαπολογία;

Τα δόγματα και οι γραφές

Συνηθέστερα περιγράφουν οι συμμετέχοντες στην έρευνα τις απίστευτες ανοησίες που έχουν εντάξει οι «πατέρες» ως δόγματα στον πυρήνα της χριστιανικής θρησκείας. Στην προσπάθειά τους τότε, αφενός να ανταγωνιστούν άλλες θρησκείες, αφετέρου να εξυπηρετήσει καθένας προσωπικές ιδεοληψίες, υιοθετούσαν και διέδιδαν οποιαδήποτε περίεργη ιστορία άκουγαν από άλλους λαούς. Οι οποίες ιστορίες είχαν βγει όμως μέσα από την ιστορική εμπειρία εκείνων των κοινωνιών και εντάσσονταν ομαλά στην παράδοσή τους!

Η χριστιανική θρησκεία δεν αναπτύχθηκε σε ένα συγκεκριμένο λαό και πολιτισμό, αλλά στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Προήλθε από μετάλλαξη της ιουδαϊκής θεοπληξίας, η οποία συμπληρώθηκε με ιδέες και κατασκευές άλλων πολιτισμών και θρησκειών, του ελληνικού δωδεκάθεου, της αιγυπτιακής τριαδικότητας, της θανατολογίας και ανάστασης πολλών και διάφορων θεών. Έτσι προέκυψαν ετερόκλητα δόγματα και αντιφατικές αρχές, οι οποίες συγκρούονται λογικά μεταξύ τους και με τα ιστορικά γεγονότα, ακόμα και με εκείνα που κατέγραψαν κάποιοι «θεόπνευστοι» πιστοί!

Κάποτε μου εξήγησε με «συνωμοτικό» ύφος ένας θεολόγος ότι τα περί τριαδικότητας, θυσίας στο σταυρό, παρθενίας, κρίνου κ.ά. εμπεριέχουν πολύπλοκα νοήματα και δεν μπορεί να τα καταλάβει ένα παιδί! Εγώ ξέρω ότι ούτε και ένας πολύ μορφωμένος ενήλικας τα καταλαβαίνει και μόνο οι θεολογούντες κάνουν πως έχουν αντιληφθεί το κρυμμένο μυστικό.

Καταρχάς, αφού δεν καταλαβαίνει τα περίπλοκα και ακατανόητα δόγματα ένα παιδί, γιατί του επιβάλλονται αυτά δι’ αποστηθίσεως και εκφοβισμού; Τι αξία έχει να εμφανιστεί ένα παιδί 6-7 ετών και να δηλώσει ότι είναι μουσουλμάνος, χριστιανός, ινδουιστής ή ό,τι άλλο έχουν επινοήσει διάφοροι μηχανισμοί για τον έλεγχο της κοινωνίας; Τι θα σκεφτούμε, όταν το ίδιο παιδί δηλώσει ότι είναι νεοφιλελεύθερος, κεντρώος ή μαρξιστής; Ως μόνη εξήγηση προκύπτει ότι με την πάροδο των ετών είναι πιθανότατο να συνεχίσει να στηρίζει ο έφηβος και ο ενήλικας «πιστός» αυτό που αναγκάστηκε να αποστηθίσει και να αποδεχτεί φοβούμενος σαν παιδί. Παραπλάνηση και εκμετάλλευση είναι λοιπόν ο στόχος!

Πέρα απ’ αυτό, όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες απευθύνονται σε στρώματα της κοινωνίας με χαμηλή μόρφωση, άρα εξ ορισμού θα έπρεπε να είναι απλές και άμεσα κατανοητές οι αρχές της θρησκείας. Στην πραγματικότητα έχουν δημιουργηθεί στην πορεία του χρόνου και με το εκπαιδευτικό μονοπώλιο εξασφαλισμένο, περίπλοκες εγκεφαλικές κατασκευές με αλληλεξαρτήσεις και αλληλεπιδράσεις, ώστε να στηρίζει και να ερμηνεύει η μια κουβέντα την άλλη και η κάθε επινοημένη ιστορία να οδηγεί δήθεν σε μια βαθύτερη «αλήθεια», κάποιο «δόγμα», με τον ίδιο τρόπο που αλληλοστηρίζονται οι κάρτες σε ένα πύργο από τραπουλόχαρτα. Μόλις αφαιρεθεί ένα χαρτί, καταρρέει ολόκληρος ο πύργος (και η θρησκεία)…

Διαπιστώνουμε επίσης ότι οι διάφορες ερμηνείες των γραφών για παραγέμισμα του θεολογικού περιεχομένου διατυπώθηκαν με την πάροδο των αιώνων, ταυτόχρονα με την υποκλοπή και υιοθέτηση ιδεών και κειμένων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων· από μόνες τους οι ηθικολογίες της ερήμου δεν επαρκούσαν για να συγκροτηθεί μια αποδεκτή θεολογία! Όταν πίστεψαν δε οι «πατέρες» ότι πήραν ό,τι είχαν να πάρουν, ξεκίνησαν τη συκοφάντηση και διαστρέβλωση του ελληνικού πολιτισμού: «Έλληνες, κλέπται πάσης γραφής!» Προφανέστατα, το χριστιανικό ήθος του κλέφτη που φωνάζει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης…

Και όλα αυτά συνέβησαν, αφού ο ρωμαϊκός στρατός είχε επιβάλλει ήδη τη μοναδικότητα της χριστιανικής θρησκείας και ο εκκλησιαστικός μηχανισμός κατείχε το αποκλειστικό προνόμιο της εκπαίδευσης. Έτσι, ελέγχονταν όλες οι «ερμηνείες» και προεκτάσεις που επινοούσαν διάφοροι «πατέρες», χωρίς τον κίνδυνο αντιλόγου από μη χριστιανική πλευρά. Ο Κέλσος και ο Πορφύριος που πρόλαβαν να διατυπώσουν με μεγαλειώδη κείμενα τις αντιρρήσεις τους, διαστρεβλώθηκαν και αποσιωπήθηκαν συστηματικά, τα δε κείμενά τους αποφασίστηκε με αυτοκρατορική νεαρά και συνοδική διαταγή να παραδοθούν στην πυρά.

Εννοείται, αντιρρησίες συνέχισαν να παρουσιάζονται, αλλά πλέον μέσα στον κύκλο των ορθοδόξων, οι οποίοι χαρακτηρίζονταν αμοιβαία «αιρετικοί»· οι εκάστοτε μειονεκτούντες στρατιωτικά δέχονταν τις εκδηλώσεις της «χριστιανικής αγάπης» με εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξορίες κ.λπ., ακριβώς όπως συνέβη και τους προηγούμενους αιώνες με τους μη χριστιανούς, εθνικούς και αργότερα με τους μουσουλμάνους… Και όλα αυτά αυστηρά μέχρι τα σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όσο έφταναν τα ρωμαϊκά όπλα, καθόλου στην Περσία, καθόλου στην Αραβία, καθόλου στην ανατολική Ασία, καθόλου στην κεντρική και νότια Αφρική και την Αμερική…

Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης ότι αρκετοί από τους συμμετέχοντες στην έρευνα με κείμενά τους, δήλωσαν ότι διαχώρισαν τη θέση τους από τη θρησκεία και την εκκλησία, όταν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τα «ιερά βιβλία» της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης — ολόκληρα, από την ιουδαϊκή εκκίνηση μέχρι την αποστολική κατάληξή της. Έμειναν δε κατάπληκτοι για την κακοήθεια και τις εγκληματικές επινοήσεις ενός θεού που δεν διστάζει:

* να διατάξει τη θανάτωση δεκάδων, εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων, συχνά υπερήλικων και γυναικόπαιδων, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και σίγουρα όχι για λόγους αγάπης…

* να διατάξει την εξόντωση χιλιάδων «εχθρικών» γυναικών, επειδή δεν ήταν πλέον παρθένες, άρα «άχρηστες»…

* να επιβάλει σε άλλη περίπτωση και πάλι τη δολοφονία χιλιάδων κατοίκων κωμοπόλεων, επειδή βρέθηκαν στο δρόμο του «εκλεκτού λαού» (Ιησούς του Ναυή).

Και πάντα σύμφωνα με το σύνθημα που αξιοποίησε και ο Μπους στο Ιράκ: «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου!» (Ιησούς των Χριστιανών, κατά Ματθαίον 12.30).

Άθεοι, άθρησκοι και Αγνωστικιστές

Πέρα από τους αδιάφορους ή άθρησκους, αρκετοί από τους συντάκτες κειμένων δηλώνουν ευθέως άθεοι, δηλαδή ότι είναι πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει θεός, άλλοι όμως φαίνεται να επιλέγουν την ουδέτερη στάση του αγνωστικιστή, αφήνοντας στο συνομιλητή την απόδειξη για το αν και τι υπάρχει. Ο αγνωστικιστής απαντάει καταρχάς στην ερώτηση αν υπάρχει θεός με ένα «δεν γνωρίζω» ή ότι «δεν θα μπορέσω ποτέ να μάθω, αν υπάρχει θεός ή όχι». Θα μπορούσε όμως εξ ίσου σωστά να απαντήσει με ένα «ίσως», ίσως ναι, ίσως όχι… Έχει έτσι και τη μεγαλύτερη ευχέρεια επιχειρηματολογίας από κάποιον που απαντάει δογματικά, «ναι, υπάρχει!» ή «όχι, δεν υπάρχει!».

Βέβαια, κι αυτός που απαντάει με ένα σαφές «όχι», καθόλου δεν δυσκολεύεται στην επιχειρηματολογία του! Έχει την εμπειρία μιας ζωής και τόσων αιώνων στο παρελθόν για να αξιολογήσει οριστικά το μηχανισμό που, όπως λένε, δημιούργησε ο ίδιος ο θεός, τη χριστιανική εκκλησία, με καταγεγραμμένο πλούσιο εγκληματικό «έργο»:

* Μεθοδευμένες καταστροφές πολιτισμών από τους εκκλησιαστικούς «πατέρες» και τους πιστούς Ρωμαίους αυτοκράτορες και στρατηγούς, αλλεπάλληλες σφαγές «βαρβάρων» για εκχριστιανισμό και, ευκαιρίας δοθείσης, για υποδούλωση και κατάκτηση των εδαφών τους.

* Αλληλοσφαγές μεταξύ «ορθόδοξων» και «αιρετικών» πάσης φύσεως και κάθε εποχής.

* Πάμπολλες σταυροφορίες των χριστιανών (8 στην Ανατολή, 4-5 στη νότια Γαλλία και πάνω από 50 στη Βόρεια Ευρώπη, τις οποίες δεν διδασκόμαστε στο σχολείο) με απανωτές σφαγές «απίστων», «αιρετικών» και γυναικόπαιδων που δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν ή δεν πρόλαβαν να επιλέξουν τη σωστή πλευρά.

* Εκτεταμένες και συστηματικές δολοφονίες επί αιώνες «μάγων», «μαγισσών» και κάθε άλλου ενοχλητικού συμπολίτη.

* Συστηματική εισαγωγή και διακίνηση ειδωλολατρικών εξαρτημάτων, «τίμιου ξύλου», ιερών πτωμάτων, άγιων υφασμάτων (σινδόνη, ζώνη, παντόφλες κ.ά.) και πλήθους θαυματουργών εικόνων – όχι αυτές στο Μοναστηράκι, αλλά τις άλλες με τα ασημόχρυσα στολίδια, δίπλα στο παγκάρι…

* Εμπορία της υπεσχημένης «άφεσης αμαρτιών» με τη διακίνηση συγχωροχαρτιών από Ανατολικούς και Δυτικούς χριστιανούς.

* Εμπαθής δίωξη των φυσιοδιφών και συστηματική προσπάθεια παρεμπόδισης της επιστημονικής και κοινωνικής προόδου, σε εποχές που οι άνθρωποι πέθαιναν κατά εκατομμύρια από τις επιδημίες (πανούκλα, ευλογιά, χολέρα κ.ά.), τις οποίες έστελνε ο ίδιος ο θεός, όπως έλεγαν οι εκπρόσωποί του.

* Διαχρονική ταύτιση με όλους τους αντιδραστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, από τους φεουδάρχες, τους ευγενείς και τους βασιλιάδες, μέχρι τους πολεμοκάπηλους, τους εμπόρους όπλων και τους δικτάτορες.

* Μεθοδευμένη διατήρηση των «πιστών» της Αφρικής, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής στη φτώχεια και την αμάθεια.

* Αυστηρή απαγόρευση της χρήσης προφυλακτικών σε αμόρφωτους και απληροφόρητους ανθρώπους που μαστίζονται από το Aids και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα,

και άλλα πολλά, πάρα πολλά ακόμα — και το κυριότερο, όλα αυτά στο όνομα του θεού, από ανθρώπους που έχει «επιλέξει» ως ιερωμένους και «φωτίσει» το άγιο πνεύμα, δηλαδή ο θεός. Όλα μπροστά στα «μάτια» του, τη στιγμή που αυτός σιωπά…

Αυτή η ουδετερότητα ή έστω απάθεια ενός πιθανού θεού αποτελεί, όχι αντικείμενο θεολογικής μελέτης και ερμηνείας (βλέπε Θεοδικία), αλλά τεκμήριο ανυπαρξίας (ή συνενοχής): αν υπήρχε αυτός ο πάνσοφος, παντογνώστης, παντοδύναμος και πανάγαθος θεός, θα έπρεπε να έχει επέμβει εδώ και πολλούς αιώνες για να κόψει τα χέρια και τα κεφάλια αυτών των εμπαθών που δολοφονούσαν στο δικό του όνομα,

* θα είχε ισοπεδώσει τους ιουδαιο-χριστιανούς καλόγερους που δολοφονούσαν με τα ρωμαϊκά όπλα στο όνομα του θεού τους εθνικούς και άλλους ετερόθρησκους, κατέστρεφαν έργα πολιτισμού και εγκλώβιζαν την πρόοδο των ανθρώπων στα σκοταδιστικά βιβλία του ιουδαϊκού ιερατείου,

* θα είχε εξαφανίσει τους Φράγκους που εξόντωσαν πολλούς ομόφυλους λαούς, κυρίως Σάξονες, με στόχο τον εκχριστιανισμό και την υποδούλωσή τους,

* θα είχε βουλιάξει στη θάλασσα τους αλητόβιους σταυροφόρους, οι οποίοι για την πίστη και τον πλουτισμό τους και με το κεντρικό σύμβολο του χριστιανισμού στο στήθος, εξόντωσαν λαούς, φυλές και εθνικές οικογένειες, όπου και όποτε επαρκούσαν τα όπλα τους,

* θα είχε εξοντώσει τις καθολικές συμμορίες που έσφαζαν συστηματικά και βάσει σχεδίου τους Ουγενότους στη Γαλλία και προκάλεσαν μετακινήσεις πληθυσμών στην κεντρική Ευρώπη,

* θα είχε εξαφανίσει σε μια στιγμή τον τυχοδιώκτη Ναπολέοντα Βοναπάρτη και το επιτελείο του που θυσίασαν για τη μεγαλομανία τους εκατοντάδες χιλιάδες άτομα -μόνο στην εκστρατεία κατά της Ρωσίας περί τις 700.000 ανθρώπους, πέρα από τα ζώα-,

* θα είχε κάνει σκόνη τους πολέμαρχους στις συγκρούσεις του 20ου αιώνα, με τις δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες, όπου οι στρατιώτες εκόντες άκοντες αναγκάστηκαν να πολεμούν με το σύνθημα «Ο θεός μαζί μας» — και οι δύο πλευρές, Γάλλοι και Γερμανοί, Πολωνοί και Ρώσοι, Έλληνες και Βούλγαροι,

* θα είχε συντρίψει τους εγκληματίες πολεμοκάπηλους στο Βιετνάμ και στο Ιράκ οι οποίοι, στο όνομα του θεού και δήθεν του πολιτισμού και ύστερα από «συνομιλία με το θεό» (Nixon, Bush, Blair), δολοφόνησαν ανύποπτους ανθρώπους και, πρωτίστως, αβοήθητα παιδιά,

* θα είχε αποτρέψει τις δολοφονικές επιθέσεις στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ. που έγιναν κι αυτές στο δικό του όνομα, με τις χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, εργαζόμενους και επισκέπτες,

και πολλά άλλα ακόμα. Η «σιωπή του θεού» επιβεβαιώνει την ανυπαρξία ή έστω την αδιαφορία και απάθειά του, όπως έλεγαν ήδη οι αρχαίοι Επικούρειοι για τα γεγονότα στη Γη.

Πίστη και γνώση

Κι όσοι δεν δέχονται θεό ή θεούς, θρησκείες και θρησκευτικούς μηχανισμούς, σε τι πιστεύουν; Καταρχάς, δεν χρειάζεται να «πιστεύουν» σε κάτι παρά μόνο να κάνουν τρόπο ζωής αυτά που γνωρίζουν, ως άτομα ή ως κοινωνικές ομάδες. Όλοι αυτοί που έχουν εγκαταλείψει τις φαντασίες της θρησκευτικής πίστης, έχουν αυτοπεποίθηση, στηρίζονται στην προσωπικότητα που δημιούργησαν με την παιδεία τους, γνωρίζουν και αξιοποιούν τα επιτεύγματα της επιστήμης και τις ανθρωπιστικές επιπτώσεις της, δεν πέφτουν θύματα σε φανταστικές απειλές και φοβίες για επερχόμενες καταστροφές, τις οποίες δήθεν προγραμματίζει ο «θεός της αγάπης» ή προβλέπει κάποιο ημερολόγιο…

Αυτοί οι απελευθερωμένοι άνθρωποι:

* Στηρίζονται στην αγάπη, τη φιλία, την εμπιστοσύνη, την αλληλεγγύη των διαφωτισμένων συνανθρώπων τους.

* Δεν διεκδικούν καμιά ατομική «σωτηρία» με ταυτόχρονη αδιαφορία τι θα συμβεί στους «άλλους» ανθρώπους.

* Μόνο μέσα στην κοινωνία ελπίζουν να αναδειχθούν, να πετύχουν τους στόχους τους, να απολαύσουν τη ζωή που οραματίζονται για τον εαυτό τους και τους ανθρώπους της οικογένειας και του κύκλου τους.

* Αισθάνονται ένα κομμάτι της πολύπλοκης φύσης, αποδέχονται ότι είναι μία από τις μονάδες που είχαν τη σκανδαλώδη εύνοια της τύχης να γίνουν άνθρωποι και να ζήσουν τη ζωή στον υπαρκτό κόσμο που γνωρίζουμε.

* Είναι πεπεισμένοι για την αέναη επανάληψη του κύκλου γέννηση-ζωή-θάνατος, από τα υλικά του σύμπαντος στην έμβια φύση και πάλι πίσω.

Συνέχεια και πρόσκληση για συμμετοχή

Μετά από αυτά τα 12 κείμενα που δημοσιεύτηκαν ήδη, στα οποία μελλοντικά μπορεί να προστεθούν μερικά ακόμα, θα ακολουθήσουν καμιά δεκαριά άλλα από άθεους, άθρησκους, αγνωστικιστές, αδιάφορους που ζουν ή γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Θα έχουμε έτσι μια εικόνα, πώς εξελίσσονται τα πράγματα σε μια χώρα που υστερεί στις κοινωνικές εξελίξεις κατά 10-15 χρόνια από την κεντρική Ευρώπη.

Ο αναγνώστης των κειμένων θα διαπιστώσει, αν μπορεί κι εδώ κάθε άνθρωπος, κάθε συγγενής ή φίλος, κάθε γείτονας ή απλά γνωστός να είναι ένας άθεος, άθρησκος, αγνωστικιστής ή αδιάφορος για τη θρησκεία και τη θρησκευτική πίστη και πώς κατέληξε σ’ αυτή την επιλογή· ο δικηγόρος, ο περιπτεράς, η μαγείρισσα, ο μηχανικός, ο ζαχαροπλάστης, η μοδίστρα, ο δάσκαλος, ο φοιτητής ή η νοικοκυρά…

Καλούνται λοιπόν όλοι οι ενδιαφερόμενοι να αποστείλουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση sfrang @ yahoo.com ένα κείμενο, περίπου όπως αυτά που δημοσιεύτηκαν μέχρι τώρα, το οποίο θα απαντάει, σε γενικές γραμμές, στα ακόλουθα θέματα:

Ενδεικτικός οδηγός για τη σύνταξη κειμένου σχετικά με την επιλογή σας να είστε άθεος/άθρησκος/αγνωστικιστής/αδιάφορος:

1. Δώστε μια προσωπική περιγραφή, ονόματος/αρχικά ονόματος/ψευδωνύμου, φύλο, ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, σπουδές, επάγγελμα, τόπος γέννησης και τόπος διαμονής.

2. Ποιες εμπειρίες αποκτήσατε για τη θρησκεία και την εκκλησία μέχρι τώρα στον περίγυρό σας — οικογένεια, εκπαίδευση, φίλους;

3. Από πότε θεωρείτε τον εαυτό σας άθεο/άθρησκο/αγνωστικιστή/αδιάφορο;

4. Υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα που σας οδήγησαν σ’ αυτή την αντίληψη;

5. Αφού δεν αποδεχόσαστε την πίστη σε κάποιο θεό, τι έχετε αντ’ αυτού, τι δίνει νόημα και στήριγμα στη ζωή σας και στον κόσμο;

6. Ποιες επιπτώσεις προέκυψαν από την επιλογή σας;

▪ Ψυχολογικές (αισθανθήκατε ανασφάλεια, απόγνωση ή φόβο, καμιά αλλαγή …)

▪ Κοινωνικές (αντιμετωπίσατε απόρριψη, προτιμάτε απόκρυψη της επιλογής σας, ενδιαφέρεστε να επηρεάσετε άλλους, επιπτώσεις στην οικογένεια και στο επάγγελμα…)

▪ Συγκριτικά με άλλους (θέση σας στην οικογένεια και την κοινωνία σε σύγκριση με εκείνη πιστών σε κάποια θρησκεία…)

7. Τι θα λέγατε σε κάποιους που προβληματίζονται για το δικό τους δρόμο στη ζωή και σας ζητήσουν μια συμβουλή;

Γράψτε επίσης σύντομα οτιδήποτε άλλο εξυπηρετεί το στόχο αυτής της δημοσίευσης!