Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε τον εαυτό του

Αρθρογράφος: Παρης Μπρουζος

Υπόθεση εργασίας 1: Έστω ότι υπάρχουν μεταφυσικές οντότητες.

Υπόθεση εργασίας 2: Η μεταφυσική αντίληψη του μονοθεϊσμού. Έστω ότι υπάρχει ένας και μοναδικός Θεός με όλες τις ιδιότητες που του προσάπτουν οι μονοθεϊστικές θρησκείες, παντοδύναμος, αναλλοίωτος, βλέπει και ακούει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα, σχεδιαστής και δημιουργός του Παντός στην κάθε του λεπτομέρεια. Δημιουργός όλης της μη ζωντανής ύλης, ακυτταρικών δομών ανάμεσα στο ζωντανό και μη-ζωντανό που τους λέμε ιούς, αλλά και δημιουργός ζωντανών μονοκύτταρων και πολυκύτταρων, προκαρυωτικών και ευκαρυωτικών, φυτικών και ζωικών οργανισμών. Δημιουργός κάθε πιθανού και απίθανου πλάσματος. Μεταξύ αυτών και ο άνθρωπος.

Υπόθεση εργασίας 3: Ο χριστιανισμός έχει δίκιο για την αντίληψη του Θείου και για το ότι αυτός έστειλε το γιο του πριν από 2000 γήινα χρόνια να μας σώσει από τις αμαρτίες μας. Και έστω ότι ένα από τα πιο βασικά εργαλεία σωτηρίας της ψυχής είναι η ταπείνωση του ανθρώπου μπροστά στο Θεό.

Υπόθεση εργασίας 4: Από τον πλανήτη Γη λείπει ο άνθρωπος. Δεν είναι και δύσκολο, καθώς 1ον) επιστημονικά υπήρξαν και γεωλογικές εποχές που δεν υπήρξε άνθρωπος στη Γη και 2ον) θεολογικά, με βάση την Π.Δ., ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο την έκτη μέρα, το οποίο σημαίνει ότι υπήρξε χρόνος κατά τον οποίο άνθρωπος δεν υπήρξε.

Δεδομένο: Αυτό που «μένει» είναι μη ζωντανή ύλη, ακυτταρικές δομές ανάμεσα στο ζωντανό και μη-ζωντανό, μονοκύτταροι και πολυκύτταροι, προκαρυωτικοί και ευκαρυωτικοί, φυτικοί και ζωικοί οργανισμοί.

Τι θα ήταν λοιπόν ο Θεός χωρίς τον άνθρωπο; Ας φανταστούμε την αξία του Θεού σε έναν τέτοιο κόσμο. Ποια μορφή μη ζωντανής ύλης και ποιο ή ποια απ’ όλα τα όντα που θα έχουν μείνει θα έχει γνώση της ύπαρξης του Θεού; Ποιο από όλα θα ασχολείται με το τι θέλημα έχει ο Θεός και το τι πρέπει να κάνει για να τον αφήσει ευχαριστημένο; Ποιο θα χτίζει κτήρια για το χατήρι του και ποιο θα τον επικαλείται σε καλές και κακές στιγμές; Ποιο θα έχει ειδικές τελετουργίες και θα μνημονεύει το όνομά του για βοήθεια και σωτηρία και ποιο θα προπαγανδίζει την ύπαρξή του στα νέα μέλη;

Όλα αυτά αλλάζουν με μιας όταν εισάγεται στην εξίσωση ο παράγοντας άνθρωπος. Τότε ο Θεός βγαίνει από την ασημαντότητά του και γίνεται το κεντρικό σημείο αναφοράς για εκατομμύρια όντα που ασχολούνται με τις επιθυμίες του, τα τερτίπια του, γράφουν για αυτόν, τραγουδούν για αυτόν, χτίζουν κτήρια για να τον υμνούνε, πολεμούν για αυτόν, σκοτώνουν για αυτόν.

Γεννιούνται λοιπόν τα ερωτήματα:

• Πρέπει ο άνθρωπος να είναι ταπεινός μπροστά σε αυτόν τον Θεό, ή ο Θεός μπροστά στον άνθρωπο;

• Πρέπει ο άνθρωπος να χρωστάει ευγνωμοσύνη σε αυτόν τον Θεό, ή ο Θεός στον άνθρωπο;

• Η δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό ήταν πράξη αγάπης ή, τελικά, πράξη ναρκισσισμού και εγωισμού;

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο Παρης Μπρουζος, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.