Περί αθεΐας I
Κάθε εκτύπωση ή ανατύπωση του παρόντος πρέπει να φέρει το όνομα του συγγραφέα. Η αναγραφή του συγγραφέα αποτελεί στοιχειώδη αναγνώριση της προσπάθειας.
| « Ο ατομοκεντρισμός της θρησκείας | Περί αθεΐας ΙΙ» |
Ένα ζήτημα που ίσως προκύπτει είναι το πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον αρνητή της θεϊκής ύπαρξης. Πώς θα χαρακτηρίζαμε εκείνον που δεν αποδέχεται το –φιλοσοφικό– Είναι ως ανώτερη δύναμη δημιουργίας και επέμβασης στα ανθρώπινα πράγματα; Είναι αλήθεια ότι όρος ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένας. Τουλάχιστον δεν απαντάται όρος θετικός. Οι χαρακτηρισμοί όλοι τους αποτελούν ετεροκαθορισμό της κυρίαρχης κατάστασης. Έτσι εφευρίσκεται ο όρος άθεος, ως αντίθεση στερητική στο θεό, στο θεϊστή, ως αντίθεση στο σωστό δρόμο, τον κανόνα. Ο όρος αρνητής και πάλι αποτελεί έναν ετεροκαθορισμό.
Κι έτσι ο αθεϊσμός χρησιμεύει πολιτικώς στο να παραμερίζει, να εντοπίζει και να στιγματίζει το άτομο που δεν αποδέχεται το κυρίαρχο πιστεύω. Ωστόσο, ιστορικά δεν ήταν λίγες οι φορές που την κατηγορία της αθεΐας απηύθυναν ακόμα και σε ανθρώπους –φιλοσόφους και ιερείς– οι οποίοι απλά διαφωνούσαν στη λατρεία ενός συγκεκριμένου θεού. Ακόμα και ο Λούθηρος, εξάλλου, θεωρήθηκε από τον παπισμό άθεος, αλλά και τόσοι άλλοι που διαφώνησαν με το κυρίαρχο δόγμα. Πρόκειται για μία λέξη που τόσο εύκολα χρησιμοποιείται σαν ανάθεμα, σαν αφορισμός σε όποιον διατρανώνει μία διαφωνία.
Το άρθρο αποτελεί μέρος του δοκιμίου Αντιθρησκευτικές αναζητήσεις: δόγμα, λατρεία, ατομοκεντρισμός, εσχατολογία και έχει δημοσιευτεί σε προγενέστερη μορφή του στο ιστολόγιο Ο δείμος του πολίτη, όπου γίνεται και ο σχολιασμός.
