Αρθρογράφος: Batcic
Και όπως είπε και ο γέρων Πορφύριος:
Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αϋπνία; να μη σκέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λέεις τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ…» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.
Όταν είσαι εν προσευχή όλα γίνονται όπως πρέπει. Παραδείγματος χάριν, πλένεις πιάτα και δεν σπάζεις κανένα, δεν κάνεις ζημιές. Έρχεται μέσα σου η χάρις του Θεού. Όταν έχεις την χάρι, όλα γίνονται με χαρά, χωρίς κόπο.
Δύο μόνο σχόλια! Πρώτον όντως η προσευχή βοηθάει (λέμε τώρα) και στα πιο απλά, ή για την ακρίβεια, μόνο στα πιο απλά. Προσευχή για να κοιμηθείς; Προσευχή για να μη σπάσεις πιάτα;;; Σαφέστατα. Για δοκίμασε όμως να προσευχηθείς π.χ. για την εξάλειψη του καρκίνου! Όπως έχει εξηγηθεί ήδη στο “Εεε και;“, οι πιστοί χαρακτηρίζονται από τη ευλαβική εμμονή τους να εστιάζουν στον τρόπο και όχι στο αποτέλεσμα, για κάθε φαινόμενο του οποίου τα δεδομένα αγνοούν! Και αυτό γιατί για τον τρόπο επίτευξης μπορούμε να ισχυριστούμε οτιδήποτε, το αποτέλεσμα όμως είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Αν το αποτέλεσμα είναι εφικτό λόγω ανθρώπινων δυνατοτήτων, τότε μπορούμε εύκολα να το αποδώσουμε στον ευνοούμενο μας με τον πλέον ακαταλαβίστικο τρόπο. Αν το αποτέλεσμα όμως δεν είναι εφικτό;;; Τότε και ο τρόπος επίτευξης, όπως είναι λογικό, γίνεται πλήρως αδιάφορος. Ποιας επίτευξης δηλαδή;
Δεύτερον, η καταπολέμηση της αϋπνίας είναι σίγουρα εφικτή με την προσευχή, αλλά με την προϋπόθεση ότι προσεύχεσαι για οτιδήποτε άλλο σοβαρό. Κάνε την προσευχή σου και περίμενε μέχρι την υλοποίηση της. Θα σε πάρει σίγουρα ο ύπνος!
Για ποιον λόγο όμως τελικά είναι τόσο σημαντική και σεβαστή η προσευχή; Γιατί απολαμβάνει τέτοιας ασυλίας από τη χλεύη; Τα αποτελέσματα της ως γνωστόν είναι αποδεδειγμένα ανύπαρκτα, αλλά αυτό είναι κάτι με το οποίο δεν θα ασχοληθούμε στην παρούσα ανάρτηση. Το “Η δύναμη της προσευχής είναι, αποδεδειγμένα, μηδενική“, του φιλικού ιστολογίου του εξαιρετικού sfrang είναι μια πολύ καλή αρχή! Αυτό που θα μας απασχολήσει εδώ είναι η φύση της προσευχής και η ασυμβατότητά της με την ευφυΐα και την πίστη.
Οι Προτροπές
Κατά Ματθαίον
7:7 Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.
17:20 Διότι αληθώς σας λέγω, Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή· και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς.
21:21 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω, εάν έχητε πίστιν και δεν διστάσητε, ουχί μόνον το της συκής θέλετε κάμει, αλλά και εις το όρος τούτο αν είπητε, Σηκώθητι και ρίφθητι εις την θάλασσαν, θέλει γείνει·
Κατά Ιωάννην
14:14 Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.
Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι, σύμφωνα με το θεόπνευστο βιβλίο, η δύναμη της προσευχής είναι ανυπολόγιστη! Τα μοναδικά δύο εφόδια που χρειάζεται να έχει κάποιος είναι κάποια ψήγματα πίστης και το θάρρος να απευθύνεται στο θεό, και στη συνέχεια μπορεί να καταφέρει τα πάντα! Χεχεχε, και γιατί τότε δεν προστάζουν οι πιστοί τα βουνά να κυλήσουν μέσα στις θάλασσες; Μπααα, η παρούσα ανάρτηση δεν σκοπεύει να φιλοξενήσει τέτοιους φτηνούς εξυπνακισμούς! Εγείρεται όμως σίγουρα το ερώτημα, ποια είναι αυτά τα πάντα που μπορεί να καταφέρει κάποιος, αν δεν ψεύδεται ασύστολα το θεόπνευστο βιβλίο; Και γιατί π.χ. στη χριστιανική νεο-Ελλάδα που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, δεν απευθύνεται κάποιος στο θεό ώστε να πέσουν άμεσα τα spreads, να εξαλειφθεί η ανεργία και να επικρατήσει γενικευμένη ευμάρεια; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ με κανέναν τρόπο ότι κανένας στην Ελλάδα δεν απευθύνεται στις προσευχές του στο θεό! Χμμμ, μάλλον θα λείπει το πρώτο συστατικό που ακούει στο όνομα πίστη· πραγματική πίστη! Και όπως διδασκόμαστε βέβαια και στο σχολείο, η προσευχή έχει αποτέλεσμα όταν προσευχόμαστε ειλικρινά, ανιδιοτελώς και μη υλιστικά.
Συνέχεια συλλογισμού. Είναι τελικά εφικτή η πραγματική πίστη; Απάντηση: Σαφώς! Οι άγιοι γέροντες της χριστιανοσύνης δεν χρίστηκαν άγιοι χωρίς να έχουν υπάρξει τουλάχιστον πραγματικά πιστοί. Οπότε και φτάνουμε στο προκείμενο. Συγνώμη για το βλάσφημο της διατύπωσης, αλλά όλοι όσοι κατά καιρούς είχαν πραγματική πίστη, ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είχαν έμπνευση, δεν τους έκοβε και πολύ τέλος πάντων! Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η συνεχιζόμενη, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια, ύπαρξη της αρρώστιας; Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για τους πολέμους, αλλά εκεί, στο ένα άκρο που ονομάζεται αίτιο, μπορεί να κρύβεται ο άνθρωπος και η ελεύθερη βούληση που του χάρισε ο θεός. Η αρρώστια όμως; Τόσοι πιστοί και άγιοι και θαυματουργοί άνθρωποι πέρασαν από τον κόσμο μας που θεωρητικά μπορούσαν να μετακινήσουν βουνά, προσευχήθηκαν μερόνυχτα ολόκληρα ειλικρινά, ανιδιοτελώς και μη-υλιστικά, κανένας δεν σκέφτηκε να εξαφανίσει τον καρκίνο;;; Το αποτέλεσμα προβάλλει ξανά και ξανά ως αξεπέραστο ντουβάρι. Όποιο αποτέλεσμα δεν έχει επιτευχθεί ήδη από τον άνθρωπο, είναι απρόσιτο και στην προσευχή. Γιατί άραγε…;
Ο Παραλογισμός
Φυσικά ο παραλογισμός της προσευχής ξεκινάει αρκετά νωρίτερα, στην ίδια την ασεβή φύση της προσευχής. Ασεβής η προσευχή; Φυσικά. Η προσευχή δεν παύει να είναι μια παράκληση, μια ικεσία προς την ανώτερη θεϊκή δύναμη για ίδιον όφελος. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν τα κύρια χαρακτηριστικά του χριστιανικού θεού (πανάγαθος, πανταχού παρών, παντογνώστης και παντοδύναμος), η προσευχή αμφισβητεί ξεκάθαρα τα δύο από τα τέσσερα. Για να το δούμε αναλυτικά:
From Religious Fun
Ο θεός είναι παντοδύναμος και πανταχού παρών, συνεπώς μπορεί να ακούσει τις προσευχές μας αλλά και να τις πραγματοποιήσει! OK, αυτές οι δύο ιδιότητες τη γλύτωσαν, για να δούμε και τις υπόλοιπες! Ο θεός είναι πανάγαθος και παντογνώστης. Με τις δύο ιδιότητές του αυτές είναι δεδομένο ότι ξέρει ποιο είναι το καλό μας και το συμφέρον μας, και έχει σχεδιάσει ανάλογα την πορεία μας μέσα στη ζωή, από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουμε! Γνωρίζει τι θα μας συμβεί ανά πάσα στιγμή. Και φτάνει η ώρα της προσευχής. Όπου ο άνθρωπος απευθύνει το αίτημά του προς το θεό. Αίτημα; Στην πράξη, την ώρα της προσευχής υποδεικνύει στο θεό κάποια εναλλακτική η οποία, κατά την ταπεινή του άποψη, είναι καλύτερη του ευφυούς προαποφασισμένου σχεδίου του. Πώς θα μπορούσε να είναι καλύτερη εναλλακτική της θεϊκής η ανθρώπινη πρόταση; Δύο πιθανές εξηγήσεις! Είτε ο θεός δεν το σκέφτηκε τόσο καλά (παντογνώστης αγνοείται) είτε ο θεός δεν σχεδίασε την πορεία μας με βάση το καλό και το συμφέρον μας (πανάγαθος αγνοείται). Στη δεύτερη δε περίπτωση, και ιδίως αν η προσευχή γίνει αποδεκτή, καταστρατηγούνται και οι δύο ιδιότητες. Ο θεός δεν είχε σχεδιάσει με βάση το καλό μας (πανάγαθος αγνοείται) και τροποποίησε την απόφαση του σύμφωνα με την έκκλησή μας οπότε το μέλλον μας όπως το γνώριζε πριν την προσευχή μας είναι στεγνά λάθος (παντογνώστης αγνοείται). Προσεύχεσαι; Μάλλον είσαι κομματάκι ασεβής…
Από Δήμαρχος, Κλητήρας
Αυτή είναι φυσικά μια ήπια διατύπωση. Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου περίεργο που οι πιστοί προσεύχονται και βρίσκουν ανταπόκριση, όχι ως Τιτάνες που θα μετακινήσουν βουνά, αλλά ως λαντζέρηδες που φοβούνται μη σπάσουν κανένα πιάτο. Ας μην έχουμε και υπερβολικές απαιτήσεις από την προσευχή. Ή αν θέλουμε να έχουμε υψηλές απαιτήσεις, ας σταθούμε στο ζουμί της προσευχής, όπως αυτό διατυπώνεται στην ακόλουθη προτροπή:
Κατά Μάρκον
11:24 Διά τούτο σας λέγω, Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς.
Η ουσία της επιτυχημένης λοιπόν προσευχής δεν είναι να πραγματοποιηθεί, αλλά να πιστέψεις ότι πραγματοποιήθηκε!
