Αρθρογράφος: Αόρατη Μελάνη
Όσο ψυλλιασμένη κι αν είμαι, το μεγαλείο των ιεραρχών της Ορθοδοξίας δεν παύει να με εκπλήσσει. Πληροφορούμαι άναυδη από Τα Νέα ότι ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κατέθεσε μήνυση κατά του ρωμαιοκαθολικού επισκόπου Νικολάου, επειδή στο εκπαιδευτήριο του ρωμαιοκαθολικού μοναχικού τάγματος του Αγίου Ιωσήφ τελείται αγιασμός για τα χριστούγεννα από ρωμαιοκαθολικό ιερέα (οποία έκπληξις, πράγματι! μα τι περίμενε; να καλέσουν ορθόδοξο;) στον οποίο παρίστανται και οι ορθόδοξοι μαθητές (και φοβάται μην κολλήσουν καθολικισμό, φτου σκόρδο!), γεγονός το οποίο, λέει, εμπίπτει στις διατάξεις περί προσηλυτισμού.
Το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα διδάσκεται στα δημόσια σχολεία, ο αγιασμός τελείται από ορθόδοξους χριστιανικούς ιερείς για όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως δόγματος, το ίδιο και η καθημερινή ορθόδοξη χριστιανική προσευχή, και μάλιστα όπως ορίζει το Π.Δ. 201/98 (ΦΕΚ 161Α), άρθρο 13, §10, οι αλλόθρησκοι και ετερόδοξοι μαθητές οφείλουν παρευρίσκονται στο χώρο της συγκέντρωσης*, τηρώντας απόλυτη ησυχία, σεβόμενοι τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους που προσεύχονται, χωρίς κανείς να θίγεται ή να τολμά να μιλήσει περί επιβολής και περί προσηλυτισμού.
Αν υποθέσουμε ότι υφίστανται προσηλυτισμό οι ορθόδοξοι μαθητές που παρίστανται στον αγιασμό του σχολείου αυτού, στο οποίο οι γονείς επέλεξαν να τα εγγράψουν γνωρίζοντας αναφίβολα ότι διευθύνεται από ρωμαιοκαθολικούς, τι θα πρέπει να σκεφτούμε τότε για τους μαθητές άλλων δογμάτων που παρίστανται στον αγιασμό και την προσευχή όλων των δημόσιων σχολείων, χωρίς ούτε οι γονείς τους ούτε οι ίδιοι να έχουν άλλη επιλογή;
Κι έρχεται τώρα ο μητροπολίτης μας, ο καλός αυτός άνθρωπος, και ενοχλείται από το γεγονός ότι τελείται αγιασμός από ρωμαιοκαθολικό ιερέα σε εκπαιδευτήριο που ανήκει σε ρωμαιοκαθολικό μοναστικό τάγμα. Η καταγγελία του μητροπολίτη μπορεί να είναι νομότυπη, αλλά όζει μισαλλοδοξίας και προκατάληψης. Αν το σύνταγμα και οι νόμοι δικαιώνουν μια τέτοια καταγγελία, καιρός είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αλλάξουν. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται “προσηλυτισμός” το ένα και να διώκεται, και “διαπαιδαγώγηση” το άλλο και να προωθείται από τη δημόσια παιδεία. Πιο κατάφωρη και αισχρή διάκριση δεν μπορεί να υπάρξει. Και καλά ο μητροπολίτης δεν μπορεί να δει πέρα από τις παρωπίδες του. Οι κρατικοί μας λειτουργοί, οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι κυβερνήσεις, ως πού βλέπουν; Και ως πότε;
Ο μητροπολίτης έχει δικαίωμα να μηνύσει τους ρωμαιοκαθολικούς που στο δικό τους το σχολείο τέλεσαν τον δικό τους αγιασμό. Εγώ που δεν είμαι χριστιανή ορθόδοξη και το παιδάκι μου παρακολουθεί αγιασμό στην αρχή της χρονιάς από ορθόδοξο χριστιανό ιερέα, ακούει στα μαθήματα της γλώσσας, της ιστορίας, ακόμη και της μουσικής ένα σωρό ορθόδοξες χριστιανικές αναφορές, βλέπει κάθε μέρα ένα ορθόδοξο χριστιανικό εικόνισμα πάνω από την έδρα της δασκάλας του, και παρίσταται συμφώνως τω νόμω κάθε μέρα στην ορθόδοξη χριστιανική προσευχή κι έχει συνηθίσει να κάνει και τον σταυρό του, σε ποιον μπορώ να κάνω μήνυση πείτε μου;
*Το ΠΔ διευκρινίζει βεβαίως ότι οι αλλόθρησκοι και ετερόδοξοι δεν συμμετέχουν στην προσευχή (αυτό πάει να πει απλώς ότι δεν τους υποχρεώνουν να την απαγγείλουν οι ίδιοι), και παρίστανται μόνον εφόσον προσέλθουν πριν αυτή γίνει — δεν είναι δηλαδή υποχρεωτικό να παρευρίσκονται. Πείτε μου όμως, ποιος γονιός είναι δυνατόν να κάθεται με το ρολόι στο χέρι έξω από το σχολείο ώστε να στείλει το παιδί του μέσα ακριβώς τη στιγμή που τελειώνει η προσευχή; Δεν μπορεί να καθυστερήσει περισσότερο, γιατί αμέσως μετά την προσευχή μπαίνουν στις τάξεις, ούτε να το βάλει νωρίτερα αν δεν θέλει να ακούσει την προσευχή: πρέπει να καραδοκεί για το σωστό δευτερολεπτο. Μιλάμε για παράλογα πράγματα.
Συνέχεια…
