Μποζόνιο Χιγκς VS Δημιουργός; Ούτε καν ντέρμπι…

Η Οπισθοχώρηση της Θρησκείας και η Επέλαση της Επιστήμης!

Μετά απ’ αυτήν τη σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του ανθρώπου, ήρθε η ώρα να διερευνήσουμε λιγάκι την ουσιώδη διαφορά της θρησκείας από την επιστήμη:

Η επιστήμη παρατηρεί αδιάκοπα το Σύμπαν και προσπαθεί να κατανοήσει τι μας λέει αυτό καθημερινά. Παρατηρεί, συστηματοποιεί τις παρατηρήσεις και τα εκπορευόμενα συμπεράσματα και οργανώνει τα συμπεράσματα αυτά σε θεωρίες οι οποίες επαληθεύονται και ερμηνεύουν τον κόσμο μας και είναι έτοιμες να χάσουν την ισχύ τους απέναντι σε κάθε νέα θεωρία η οποία δίνει πληρέστερες εξηγήσεις.

Η θρησκεία από την άλλη δεν είναι τίποτα άλλο από τον σωματώδη στούρνο αληταρά της γειτονιάς. Δεν ξέρει τίποτα! Αλλά το ισχυρό κόμπλεξ κατωτερότητας που κουβαλάει δεν του επιτρέπει να παραδεχτεί ότι δεν γνωρίζει. Ξεστομίζει λοιπόν αδιάκοπα μπούρδες, προσπαθεί να τις επιβάλει στα άλλα παιδάκια με το ζόρι και στη συνέχεια εκνευρίζεται και αντιδρά άσχημα όταν η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Στο καθημερινό μας ανάλογο η θρησκεία προσπαθεί να εξηγήσει στο Σύμπαν πώς το ίδιο λειτουργεί (εξήγηση φυσικών φαινομένων) και από πού προέρχεται (προφανώς από κάποιον Δημιουργό). Προσπαθεί να πει στο Σύμπαν τι πρέπει να κάνει (κατάλυση των φυσικών νόμων δια μέσου των θαυμάτων). Και εξαγριώνεται κάθε φορά που το Σύμπαν αντιδρά. Ή για να ακριβολογήσουμε, δεν αντιδρά καθόλου και συνεχίζει να κάνει ευλαβικά ότι έκανε ανέκαθεν, λειτουργώντας πάνω στα προκαθορισμένα από τους φυσικούς νόμους μοτίβα του. Και πώς αντιδρά η ίδια η θρησκεία όταν εξαγριώνεται; Σκορπάει απειλές, φόβους και τύψεις, αλλά και μίσος προς κάθε εκφραστή της γνώσης.

Η ισχύς της θρησκείας στην πορεία της ιστορίας αποδυναμώνεται μέρα με τη μέρα, με κάθε καινούριο επίτευγμα της επιστήμης και τελικά βρίσκει ως έσχατο καταφύγιο κάτι που βρίσκεται τόσο καλά κρυμμένο, ώστε κατά πάσα πιθανότητα (όπως σκέπτεται ατυχώς ο θρησκευτικός νους), δεν θα μπορέσει να απαντηθεί ποτέ. Τη Δημιουργία! Η Δευτέρα Παρουσία μπορεί να αναβάλλεται εσαεί διαψεύδοντας προσδοκίες και προφήτες. Οι προσευχές και τα κομποσκοίνια μπορεί να ξεχειλίζουν από γελοιότητα στον 21ο αιώνα. Αλλά η Δημιουργία; Ο πάνσοφος Δημιουργός;;; Απρόσιτος χρονικά, αφού τοποθετείται στην αρχή του χρόνου και απρόσιτος τοπικά αφού τοποθετείται έξω από το υλικό σύμπαν. Απλά το δημιούργησε πριν από 4,5 δις χρόνια και στη συνέχεια περίμενε 4,5 δις χρόνια παρά κάτι μέχρι να φανερώσει την ύπαρξή του σε κάποιους τύπους στην έρημο. Λογικότατο!!! Αλλά αυτός ο απρόσιτος Δημιουργός είναι αναγκαίος, αφού τα πάντα χρειάζονται έναν Δημιουργό, σωστά;

Απολογήσου απαίσιο και μοχθηρό Μποζόνιο Χιγκς!

Αν τα πάντα χρειάζονται έναν Δημιουργό, μήπως χρειάζεται και ο Δημιουργός έναν Δημιουργό; Χαχαχα, ας μη χρησιμοποιούμε λογικά αδιέξοδα εναντίον της θρησκείας, αφού ποτέ της δεν τα είχε καλά με τη λογική. Ας παίξουμε στο ίδιο το γήπεδό της με μια γεύση από θεωρητική φυσική, κατά το δυνατόν εκλαϊκευμένη.

Καθιερωμένο Μοντέλο: Με απλά λόγια είναι ένα μοντέλο που περιλαμβάνει το σύνολο των εξισώσεων που περιγράφουν τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά όλων των στοιχειωδών σωματιδίων. Το μοντέλο καλύπτει επαρκώς τη λειτουργία των τριών από τις τέσσερις φυσικές δυνάμεις, δηλαδή την ηλεκτρομαγνητική, την ισχυρή πυρηνική και την ασθενή πυρηνική δύναμη ενώ δεν έχει καταφέρει να ενσωματώσει τη βαρυτική δύναμη σε μια ενοποιημένη θεωρία. Στην αρχική του διατύπωση, το καθιερωμένο μοντέλο προϋπέθετε την απουσία μάζας απ’ όλα τα στοιχειώδη σωματίδια.

Πεδίο Χιγκς: Το 1964, ο θεωρητικός φυσικός Peter Higgs προτείνει τον μηχανισμό Χιγκς ώστε να μπορέσει να καταστήσει τη μάζα των στοιχειωδών σωματιδίων συμβατή με τις εξισώσεις του καθιερωμένου μοντέλου. Ο μηχανισμός Χιγκς προβλέπει την ύπαρξη του πεδίου Χιγκς, ενός ενεργειακού πεδίου το οποίο εμφανίστηκε στο πρώτο τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και δίνει στα στοιχειώδη σωματίδια τη μάζα τους. Με απλά λόγια δημιουργεί! Και αν όντως ευσταθεί η πρόταση του Χιγκς, καταρρέει και το τελευταίο καταφύγιο του κατατρεγμένου, διά μέσου των αιώνων, θεού. Χμμμ, και τι είναι τελικά η επιστήμη; Μπάτε σκύλοι, αλέστε; Ο καθένας μπορεί να προτείνει ότι κατεβάσει ο εγκέφαλός του; Ουδόλως! Στη λογική της επιστήμης μια πρόταση γίνεται αποδεκτή μόνο όταν παρέχει επαρκείς εξηγήσεις για τον κόσμο γύρω μας, και μέχρι αυτή να διαψευστεί. Και ακριβώς επειδή το πεδίο Χιγκς μπόρεσε να εξηγήσει επαρκώς το καθιερωμένο μοντέλο, το οποίο με τη σειρά του εξηγεί κατά το δυνατόν καλύτερα τα είδη των δυνάμεων της φύσης, η πρόταση του Χιγκς έτυχε της ανάλογης επιστημονικής αποδοχής. Πράγμα στο οποίο απέτυχαν επανειλημμένα οι θυσίες, τα ευχέλαια, τα σταυρουδάκια, τα σκόρδα, οι βασκανίες, τα περίτεχνα τελετουργικά, ο σαραντισμός και η ευχή του παπά, οι προσευχές, οι φανουρόπιτες, ο Πατροκοσμάς με την εκπληκτική του πρόβλεψη “θα ξεσηκωθεί το ρέμπελο και μετά οι πολίτες…” (αυτονόητο όσο και το δικό μου “θα φωνάζει κάποτε στο δρόμο ο κοσμάκης…”) και άλλες φαιδρές εκφάνσεις της θεϊστικής κοσμοθεώρησης.

Μποζόνιο Χιγκς: Το Μποζόνιο Χιγκς είναι κάτι σαν το αντίστοιχο σωματίδιο του ενεργειακού πεδίου Χιγκς, που προβλέπεται από τον κυματοσωματιδιακό δυϊσμό που κυριαρχεί στην κβαντομηχανική. Προβλέπεται από τη θεωρία και συνεπώς πρέπει να υπάρχει και στην πράξη. Και για μια ακόμη φορά ένα θεωρητικό μοντέλο της φυσικής (φαίνεται να) επαληθεύεται. Στις 2 και στις 4 Ιουλίου δύο από τα πειράματα – επιταχυντές του CERN, το ATLAS και το CMS, ανακοινώνουν αποτελέσματα για την εύρεση ενός στοιχειώδους σωματιδίου το οποίο πληροί τις ελάχιστες προδιαγραφές ώστε να μπορεί να ταυτοποιηθεί με το θεωρητικά προβλεπόμενο Μποζόνιο Χιγκς. Παρατηρείστε την επιστημονική διατύπωση! Όχι ένα αβασάνιστο “βρέθηκε” αλλά ένα συγκρατημένα πανηγυρικό “πληροί τις ελάχιστες προδιαγραφές ώστε να μπορεί να ταυτοποιηθεί με το θεωρητικά προβλεπόμενο Μποζόνιο Χιγκς”.

Και τώρα;;; Ποια η αντίδραση του επίσημου διαχειριστή και εκφραστή της θρησκείας; Το αντιπαθητικό πρόσωπο του σωματώδους στούρνου αληταρά της γειτονιάς εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο μέσα από τα λόγια ενός από τους πλέον τυπικούς εκφραστές του, του πασίγνωστου και κατ’ ιδίαν απαίτηση προσφωνούμενου “Σεβασμιότατου” Σεραφείμ Πειραιώς. Σωματώδης καθώς διαθέτει κάποια υπολογίσιμα κυβικά όσον αφορά την επίδρασή του στο απαίδευτο πλήθος. Στούρνος εκ πεποιθήσεως! Και σαν τον αληταρά της γειτονιάς για μια ακόμη φορά επιχειρεί να νουθετήσει το απαίδευτο πλήθος προβαίνοντας σε αήθεις επιθέσεις εναντίον της αφρόκρεμας της επιστήμης. Ας μην ξεχνάμε και το βεβαρυμένο παρελθόν του με την επίθεσή του στον Στίβεν Χόκινγκ.

Φυσικά, για τους γνωρίζοντες έστω και ελάχιστα περί φυσικής ακόμη και η ελάχιστη κριτική ενασχόληση με το λυσσαλέο του κείμενο (Ο Μητροπολίτης Πειραιώς για το “σωματίδιο του Θεού”) είναι μάταιη και τεράστια σπατάλη ενέργειας και αυξάνει απλώς αναίτια την εντροπία στο σύμπαν! Αξίζει πάντως να σταθούμε σε δύο μόνο σημεία:

“Σήμερα λοιπόν στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας “ἔξοχα μυαλά” θέλουν νά μᾶς καταπείσουν ὅτι τό ὑποατομικό σωματίδιο μποζώνιο Χίγκς, πού εἶναι μία ἀσυνείδητη μονάδα ἐνέργειας, ἄν ὑπάρχει, δημιουργεῖ, συντονίζει, σχεδιάζει καί καταστρώνει τά τρισεκατομμύρια τῶν γαλαξιακῶν σχηματισμῶν, τούς σέ αὐτά ὑφισταμένους φυσικούς νόμους ὥστε μήν συγκρούονται μεταξύ τους, τήν ἀέναη κίνηση τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης, τήν ὀργανική διάπλαση καί τή ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων καί φυσικά τήν ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος.”

και

“Αὐτό ἀκόμα τό ἀσυνείδητο σωματίδιο, πού δέν ἔχει γνώση τοῦ ἑαυτοῦ του καί δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει στό ἐρώτημα «τί εἶσαι;» καταστρώνει καί δημιουργεῖ ἐκ τοῦ μηδενός συνειδητά ὄντα ὅπως ὁ ἄνθρωπος, πού ἔχουν τό συνειδέναι, ὑπερβαίνει τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης, τά ἀγεφύρωτα ὀργανικά χάσματα μεταξύ ὅλων τῶν εἰδῶν τῶν γενῶν τῶν ἐνοργάνων ὄντων, τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἐμψύχων ὄντων, τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἄλλων ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων.”

Μάλισταααα, ο Σεραφείμ Πειραιώς εγκαλεί το Μποζόνιο Χιγκς στην τάξη! Το καλεί να αποποιηθεί τον τίτλο του δημιουργού αν πρώτα δεν γνωρίσει τον εαυτό του και δεν απαντήσει στα ερωτήματα που θα του τεθούν!!! Του απαγορεύει να σχεδιάζει και να καταστρώνει!!! Και η δικαιολογημένη προϊστορική άγνοια πλην όμως αδικαιολόγητη σύγχρονη βλακεία της απόδοσης ανθρωπόμορφων χαρακτηριστικών σε κάθε πράγμα που δεν κατανοούμε, καλά κρατεί.

Μην το παραγεμίζεις, θα σκάσει…

Δεν θα υπενθυμίσουμε τίποτα περισσότερο από αυτό που γνωρίζει ο απλός άνθρωπος από την εμπειρία του. Δεν υπάρχει μία απάντηση για όλα! Θα ήταν σίγουρα βολικό ώστε να καθίστανται οι αμόρφωτοι και οι τεμπέληδες αξιόλογοι, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και ένας θεός παντοδύναμος και πανάγαθος, παντογνώστης και ποιητής των πάντων… Σκάει μέρα με τη μέρα εις τα εξ’ ων συνετέθη. Απώλεσε σταδιακά την παντοδυναμία του αφού διαπιστώθηκε ότι δεν το έχει το θέμα με την κατασκευή μιας τόσο μεγάλης πέτρας που να μην μπορεί να τη σηκώσει (όταν ένας τραγέλαφος καλεί το Μποζόνιο Χιγκς να απολογηθεί, μας χορηγεί αυτόματα το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε αυτά τα διασκεδαστικά παιδικά επιχειρήματα). Απώλεσε σταδιακά τον χαρακτηρισμό Πανάγαθος όταν ο κόσμος διαπίστωσε ότι η παιδική θνησιμότητα, ο πόλεμος, η αρρώστια, ο βιασμός και ο φόνος είναι έννοιες συνυφασμένες με τη ζωή. Απώλεσε σταδιακά την παντογνωσία του αφού η δυνατότητα απαντήσεων και προβλέψεων του θεόπνευστου βιβλίου συγκρινόμενη με το αθροιστικό έργο γιγάντων της νόησης, από τον Ερατοσθένη και τον Ιπποκράτη μέχρι τον Δαρβίνο και τον Αϊνστάιν, δεν διαφέρει και πολύ από τη σύγκριση της ταχύτητας ενός υπερηχητικού αεροσκάφους με την ταχύτητα μίας οδοντόβουρτσας. Με την πιθανότατη ανακάλυψη του Μποζονίου Χιγκς και την επιβεβαίωση του πεδίου Χιγκς, ο θεός όπως τον γνωρίζαμε έχασε και την ιδιότητα του Δημιουργού.

Και τι μας προσφέρει τελικά η θρησκεία;

Η θρησκεία προσφέρει απαντήσεις ισάξιες του Σάκη του υδραυλικού σε προβλήματα τα οποία η ίδια μας έχει δημιουργήσει και δεν σχετίζονται με τον φυσικό κόσμο.

— Θα σου σπάσω και τα δύο σου γόνατα! Και στη συνέχεια θα φροντίσω να σου φέρνω κάθε μέρα φαγητό, πάγο για να κατευνάζεις τον πόνο σου αλλά και θα σου ψιθυρίζω λόγια παρηγοριάς για να μην στεναχωριέσαι. Αυτά όλα όμως μόνο στην περίπτωση που δεν θα μου φέρνεις αντιρρήσεις. Δέχεσαι;

— Αααχαχαχαχαχαχαχαχα, βέβαια! Πώς θα μπορούσα να απορρίψω τέτοια προσφορά;;; Μήπως όμως θα έπρεπε να σε ευχαριστώ και να σε δοξάζω παράλληλα;

— Χμμμ, τώρα που το λες…