Αρθρογράφος: Μαρία Παπ., 25 ετών, τουριστικές επιχειρήσεις, άνεργη.
Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να ενδιαφέρομαι για την αθεΐα. Νομίζω ότι όλα ξεκίνησαν στην τρίτη γυμνασίου, όταν άρχισα να παρατηρώ καλύτερα τη θεολόγο. Μου φαινόταν τόσο περίεργη. Μερικές φορές σκεφτόμουν ότι κάποια λεγόμενά της έρχονταν σε αντίθεση με όσα είχε πει σε προηγούμενα μαθήματα. Επίσης, με εντυπωσίαζε η σιγουριά της για τα πιστεύω της –σαν να κατείχε τη μια και μοναδική αλήθεια. Χωρίς να το αντιληφθώ, αναρωτιόμουν αν έπρεπε να την πιστέψω ή να γελάσω με το ύφος της, όταν έλεγε πως ο Χριστιανισμός υπερτερεί των άλλων θρησκειών.
Για χρόνια αναρωτιόμουν τι με ενοχλούσε σε αυτή τη γυναίκα. Όταν μεγάλωσα, σκέφτηκα ότι υπήρχε κάτι κενό μέσα της, το οποίο δεν μπορούσε να καλύψει ούτε η θρησκεία. Κατάφερε να κάνει το μάθημά της να μου φαίνεται τόσο αδιάφορο. Επιπλέον, κάθε φορά που θυμάμαι το ύφος της εκνευρίζομαι. Συμπεριφερόταν σαν να μιλούσε σε διανοητικά καθυστερημένα άτομα.
Αν θυμάμαι καλά, αυτό το ύφος ήταν πιο έντονο όταν η ερώτηση την έφερνε σε δύσκολη θέση. Λόγου χάριν, ένα παιδί ρώτησε γιατί ο Θεός άφησε τον Αδάμ και την Εύα να φάνε τον απαγορευμένο καρπό, αφού είναι παντοδύναμος, και αυτή απάντησε πως ο Θεός αφήνει τους ανθρώπους ελεύθερους να κάνουν ό,τι θέλουν και απλά εύχεται να μην κάνουν καμιά πατάτα. Μάλλον θύμωσε που το παιδί παρατήρησε ότι ήταν τουλάχιστον περίεργο που ο Θεός άφησε τον μεγαλύτερο εχθρό του να επηρεάσει τους ανθρώπους· το παιδί φάνηκε να πιστεύει ότι ήταν κακό εκ μέρους του Θεού ν’ αφήσει απροστάτευτους τους ανθρώπους και μετά να τους κατηγορεί για την πράξη τους.
Πάντως, μου άρεσε που κατάφερε να κρύψει όποιο αρνητικό συναίσθημα τις προκαλούσαν οι ερωτήσεις των παιδιών. Δεν είχα καλούς βαθμούς στο μάθημά της, παρόλο που θεωρούταν εύκολο μάθημα – στο γυμνάσιο και το λύκειο ήμουν απλά μια καλή μαθήτρια. Στο λύκειο, είχα πολύ καλύτερους βαθμούς στο μάθημα των θρησκευτικών. Εξακολουθούσα ν’ αμφιβάλλω αν υπάρχει θεός, αλλά δεν τολμούσα να εκφράσω τις σκέψεις μου από τον φόβο μην στραφούν όλοι εναντίον μου. Απλά πρόσεχα όσα έλεγε ο καθηγητής, ο οποίος ήταν πολύ πιο συμπαθητικός από τη θεολόγο του γυμνασίου.
Στο σπίτι, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο πατέρας μου πιστεύει στον θεό, αλλά θα τον χαρακτήριζα χαλαρό σε θέματα πίστης. Αντιθέτως, η μητέρα μου πιστεύει πάρα πολύ στον Θεό. Όπως πιστεύει στη μαγεία, τη βασκανία και οτιδήποτε άλλο μεταφυσικό. Είναι σίγουρη πως στα νιάτα της της έκαναν μάγια που τα έλυσε ένας ιερέας. Στο θέμα της βασκανίας έχει πείσει ακόμη και μένα. Συναισθηματικά, είμαι πιο κοντά στη μητέρα μου αλλά αυτό δεν μας σταματά από το να τσακωνόμαστε για τη θρησκεία.
Όσες φορές και αν έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω τι είναι η αθεΐα, συνεχίζει να πιστεύει ότι οι άθεοι είναι σατανιστές. Επίσης, εξακολουθεί να πιστεύει πως μόνο η θρησκεία θα τη σώσει από τα προβλήματά της και εμένα από την κατάθλιψη, γι’ αυτό προσπαθεί να επικοινωνεί συχνά με έναν ιερέα από την Κυπαρισσία. Παλαιότερα επικοινωνούσε με έναν παλαιοημερολογίτη, ο οποίος ισχυριζόταν ότι μπορούσε να δει το μέλλον και να λύσει μάγια. Γι’ αυτό κάποτε ο συγκεκριμένος ιερέας ερχόταν όσο πιο συχνά μπορούσε στο σπίτι μας. Πρέπει να ήμουν ακόμη έφηβη όταν μας επισκεπτόταν.
Όταν ενηλικιώθηκα απέκτησα επιτέλους τον δικό μου υπολογιστή. Σκόπευα να τον χρησιμοποιώ μόνο για τις εργασίες της Σχολής, αλλά κατέληξα να ψάχνω για πάρα πολλά θέματα στο διαδίκτυο. Το γεγονός ότι είχα πρόσβαση σε τόσο πολλά κείμενα προκάλεσε μεγάλη αλλαγή στις απόψεις μου. Πρώτον, όσα διάβασα με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω ότι είμαι άθεη. Δεύτερον, σταμάτησα να πιστεύω σε διάφορα υπερφυσικά και μεταφυσικά φαινόμενα. Στην εφηβεία μου πίστευα στην ύπαρξη φαντασμάτων, εξωγήινων και στις υπόλοιπες βλακείες που μπορεί να διαβάσει κάποιος σε περιοδικά όπως το «Τρίτο Μάτι». Όμως, όταν άρχισα να ερευνώ περισσότερο το μεταφυσικό, σταμάτησε να με απασχολεί και άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την επιστήμη.
Δεν υποστηρίζω ότι καταλαβαίνω όλα όσα διαβάζω, αλλά κατανοώ αρκετά ώστε να καταλάβω τη σημασία της επιστήμης για την ανθρωπότητα. Έχω πολλά να μάθω ακόμα, γι’ αυτό παρακολουθώ τις συζητήσεις για την αθεΐα και την επιστήμη με μεγάλο ενδιαφέρον.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι μερικές φορές αισθάνομαι άβολα με τις απόψεις μου, γιατί ξέρω πως δεν είναι αποδεκτές από πολλούς. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γονείς μου, οι οποίοι δυσανασχετούν με τις απόψεις μου.
Από την άλλη πλευρά, πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να με απασχολεί τόσο πολύ η γνώμη των άλλων. Αυτό που θέλω προς το παρόν είναι να κάνω τους γονείς μου να καταλάβουν γιατί είμαι άθεη. Μετά έρχονται οι άλλοι.
Συνέχεια…
