Άμβωνας και αντι-άμβωνας

Ἐκτιμᾶται ὅτι σὲ λίγα χρόνια, σὲ κάποιες μεγάλες Εὐρωπαϊκὲς πόλεις, οἱ μουσουλμάνοι θὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Τὸ πραγματικὸ ὅμως πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι οἱ χριστιανοὶ θὰ εἶναι λιγότεροι, ἀλλὰ ὅτι ἤδη εἶναι λιγότερο χριστιανοὶ καὶ ἀκόμη περισσότερο ὅτι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ χριστιανοί.

Και βέβαια ξέρει ότι οι μουσουλμάνοι δεν θα είναι “πελατεία” τους. Όμως κι αυτοί, γρηγορότερα από ότι σήμερα φαίνεται, θα γίνουν πολίτες κοσμικών κοινωνιών. Βαριεστημένοι πιστοί, σαν τους χριστιανούς. Που δεν το χάβουν πια το παραμύθι. 

Β. Ἐναντίον τῆς πίστεως ἔχει ἐπιστρατευθεῖ ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογικὴ παντοδυναμία, τὰ μέσα πληροφόρησης, οἱ μηχανισμοὶ ψηφιακοῦ ἐλέγχου τῶν λεπτομερειῶν τῆς ζωῆς μας, ἡ πολιτική, ἡ κατευθυνόμενη παιδεία, ὁ ὑλιστικὸς τρόπος ζωῆς κ.λπ.

Β. Κανείς και τίποτα δεν έχει “επιστρατευθεί” (αν και θα ‘πρεπε). Απλώς η Γνώση αλλάζει τη ζωή, που προσεγγίζει και προσαρμόζεται στην φυσική πραγματικότητα.

Γ. Ὁ φιλοσοφικὸς ὀρθολογισμὸς καὶ οἱ ἱστορικὲς καὶ ἀνθρωπολογικὲς ἐπιστῆμες ἐπιστρατεύονται στὸ νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ νὰ κατασυκοφαντήσουν τὴν πορεία καὶ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γενικότερα τοῦ χριστιανισμοῦ στὸ παρελθὸν καὶ σήμερα.

Γ. Η Φιλοσοφία και η Επιστήμη έχουν ως τώρα φερθεί στην θρησκεία ” ιπποτικά” (κακώς) και καθόλου εκδικητικά (που θα δικαιούνταν) για τα όσα υπέστησαν επί αιώνες από εκείνη. Όσο για την Εκκλησία; Αυτοσυκοφαντείται επαρκώς από μόνη της.

Δ. Οἱ θεωρίες περὶ τυχαιότητος στὴ γένεση τοῦ ὑλικοῦ κόσμου ἐπιδιώκουν νὰ ἐξαφανίσουν κάθε ἰδέα δημιουργικῆς ἐπεμβάσεως στὴν ἀρχὴ τοῦ σύμπαντος, ἄρα νὰ μηδενίσουν τὴν θεΐκὴ παρουσία καὶ ἀνάγκη. Τύχη εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ στὴ διάλεκτο τῆς ἀθεΐας!

Δ. Η γένεση του υλικού κόσμου είναι ένα επιστημονικό ερώτημα, που ποτέ και καθόλου δεν απαντήθηκε από τον Αβρααμικό  θεό και τα βιβλικά συμπαρομαρτούντα μυθεύματα.

Ε. Ἡ ἔμφαση στὴν αὐθαίρετη μονομερῆ ἑρμηνεία τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς γενετικῆς τεχνολογίας, ὑπερτονίζει τὴ βιολογικότητα καὶ ζωικότητα τοῦ ἀνθρώπου, προκειμένου νὰ μηδενισθεῖ κάθε στοιχεῖο ἱερότητός του.

Ε. Η βιολογικότητα και η ζωικότητα του ανθρώπου είναι απλώς αλήθεια. Η “ιερότητά” του είναι  ένα ζητούμενο που δεν μπορεί να προσεγγιστεί και κατακτηθεί με τη θρησκευτική αποπλάνηση, αλλά με τη Γνώση.

ΣΤ. Οἱ βιαστικὲς ἐξαγγελίες περὶ κατασκευῆς συνθετικοῦ γονιδιώματος καὶ τεχνητῆς ζωῆς ἢ κλωνοποίησης τοῦ ἀνθρώπου ἢ βιοτεχνολογικῶν θαυμάτων (DNA editing) ἢ στὴν Φυσικὴ περὶ τῆς δῆθεν «θεωρίας τῶν πάντων» ἀποσκοποῦν στὸ νὰ ἀντικαταστήσουν τὸν Θεὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔτσι νὰ κλείσουν τὸν δρόμο καὶ τὴν προοπτικὴ τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας του μὲ τὸν Θεό. Ἡ τύχη ὡς ἑρμηνευτικὸ ἐπινόημα καὶ ὁ ἄνθρωπος ὡς ἡ κεντρικὴ παρουσία στὸν κόσμο ἐξαφανίζουν τὸν Θεὸ καὶ ὡς πρόσωπο καὶ ὡς ἔννοια.

ΣΤ. Η επιστήμη δεν εμφορείται από ιδεολογικούς σκοπούς. Είναι η συστηματική τεκμηριωμένη αναζήτηση φυσικών εξηγήσεων για ό,τι μπορεί να παρατηρηθεί εμπειρικά στο σύμπαν.
Βάσει αυτών των φυσικών εξηγήσεων ο Θεός δεν φαίνεται να έχει κάνει τίποτα στην εξέλιξη του κόσμου. Και τελικά να μην έχει και τίποτα να κάνει. Και κανένα χώρο για να κρυφτεί. 

Ζ. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ τεχνολογίες τῆς γενετικῆς καὶ ἐγκεφαλικῆς ἐνδυνάμωσης (Gene enhancement καὶ Brain enhancing (pills and boosters), τὰ ἐγκεφαλικὰ ἐμφυτεύματα, ἡ μεταμόσχευση προσώπου, οἱ τολμηρὲς τεχνολογικὲς παρεμβάσεις στὸ νευρικὸ καὶ γενετικὸ κύτταρο, ἡ προσπάθεια νευροβιολογικῆς ἑρμηνείας τῶν ψυχικῶν φαινομένων κ.λπ. ἐπιδιώκουν τὴν τεχνολογικὴ αὐθυπέρβαση τοῦ ἀνθρώπου (transhumanism), ἀγνοῶντας καὶ ἀπορρίπτοντας ταυτοχρόνως τὴν αὐτεξούσια κίνησή του πρὸς τὸν Θεό καὶ τὴν κατὰ χάριν εἴσοδό του στὴν ὑπὲρ φύσιν κατάσταση (θέωσις).

Ζ. Πόσο φαίνεται ότι η “κατά φύσιν” κατάσταση τούς είναι άβολή για τις υπερφυσικότητές τους!
Μόνος χώρος για τα μυθικά αφηγήματά τους είναι μια “ ὑπὲρ φύσιν κατάσταση“.
Γι αυτό και η άρνησή τους της επιστημονικής προσέγγισης του φαινομένου της θρησκείας· που δείχνει πως και οι ίδιοι δεν πιστεύουν πραγματικά ότι το αντικείμενό της είναι τελικά κάτι το υπερφυσικό.

Η. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ φύλου, ὄχι ὡς διόρθωση ὑφιστάμενης ἀνατομικῆς καὶ φυσιολογικῆς δυσαρμονίας, ἀλλὰ ὡς ἐπιλογὴ ἀφύσικης ἀπαίτησης καὶ νοσηροῦ θελήματος, ἡ ἀντικατάσταση τῆς ἀνατομικῆς καὶ φυσιολογικῆς ταυτότητος τοῦ φύλου μὲ τὸν λεγόμενο σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ ὡς ἐπιλογή, καὶ ἡ μὲ κάθε τρόπο δικαιολόγησή της, μάλιστα στὴ βάση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῆς ἀντιρατσιστικῆς ἀντίληψης, συντρίβοντας τὴν ἱερότητα τῆς ψυχοσωματικῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ἀπομακρύνουν βάναυσα ἀπὸ τὴν κληρονομιὰ τῆς «κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν Θεοῦ» παρακαταθήκης του.

Η. Ο άνθρωπος, στο βαθμό που δεν βλάπτει τους τριγύρω του, έχει το δικαίωμα και τη χαρά του αυτοπροσδιορισμού του. Μπορεί και να μη θέλει τον «κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν Θεοῦ».

Θ. Ὁ ἐκφυλισμὸς τῆς Ἐκκλησίας σὲ σύστημα κοινωνικῆς πρόνοιας ἢ πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς, παράλληλα μὲ τὴν ἀντικατάσταση τῆς φιλανθρωπίας στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ἕναν ἀποστεωμένο χωρὶς Θεὸ ἀνθρωπισμὸ καὶ ἔννοιες ὅπως ἀλληλεγγύη, ἀλληλοβοήθεια, φιλία, εἰρηνικὴ συνύπαρξη κ.λπ., στὴν οὐσία καταργεῖ τὸν μυστηριακὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας ὡς πνευματικῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν καὶ τὴν μεταμορφώνει σὲ μηχανισμὸ ἐπίλυσης κοινωνικῶν προβλημάτων ἐντελῶς προοπτικῆς.

Θ.Η Εκκλησία πουλάει κοινωνική πρόνοια σε φτωχούς κι απελπισμένους με αντίτιμο την πίστη τους στον “μυστηριακό” της χαρακτήρα. Επωφελείται της ανεπάρκειας των κοσμικών δομών πρόνοιας για να κρατιέται ανάμεσά μας αντί να πάρει τη θέση της στο Μουσείο.

Ι. Ἡ μεθοδευμένη ἐπιδίωξη εἴτε νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἡ ἱστορικότητα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς αὐτοαποκαλούμενους μυθικιστὲς εἴτε νὰ συκοφαντηθεῖ ἡ ἀκεραιότητα τῆς ζωῆς Του καὶ ἡ αὐθεντικότητα τῶν ἱερῶν κειμένων, καὶ ἡ παράλληλη προσπάθεια ἀποχριστιανοποίησης τῶν κοινωνιῶν μας μὲ τὴν κατάργηση τῶν συμβόλων καὶ τὸν ἀποχριστιανισμὸ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ τῆς παιδείας, τελικὰ ἐπισφραγίζουν τὴν προσπάθεια ἀποδόμησης τῆς πίστεως. Ἡ παγκόσμια ἀνασφάλεια, ἡ μαζικὴ καταστροφὴ ἀρχαιότατων πολιτισμῶν καὶ ἡ βίαιη μετακίνηση ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς ρίζες τους καὶ ἀνακάτωμα ὁλόκληρων λαῶν συμπληρώνουν τὸ ὅλο σκηνικό. Ἕνας κόσμος δίχως Θεό! «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό∙ ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά» (Ἀλεξάντερ Σολζενίτσιν, 1983).

Ι. Αν με την “αυθεντικότητα των ιερών κειμένων” εξυπακούονται τα θαύματα και η ανάσταση (δεν το λέει, το υπονοεί) ορθώς αυτή αμφισβητείται.
Η ιστορία της ανθρωπότητας, πάντοτε φορτωμένη με το Μύθο των θρησκειών, είναι ένα αποτρόπαιο αιματοκύλισμα, που ο Μύθος κανοναρχούσε.
Η θρησκεία έδινε πάντοτε μια δικαιολογία στην ανθρωπότητα για να υπεκφεύγει επί αιώνες και αιώνες τη γνωστική διευθέτηση της ύπαρξής της.

ΙΑ. Ὁ ὑπερτονισμὸς τῶν λεγομένων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὅσο καὶ ἂν φαίνεται ἑλκυστικὸς καὶ θεμελιωτικὸς μιᾶς νέας ἠθικῆς περὶ τοῦ ἀνθρώπου, καταργεῖ τὰ «δικαιώματα» τοῦ Θεοῦ καὶ περιθωριοποιεῖ τὴν χάρι Του. Ὁ ἀντιρατσισμὸς καὶ ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ πολυπολιτισμικότητα καὶ ἡ πολυθρησκευτικότητα, ἐνῶ στὴν οὐσία τους περιέχουν κάτι τὸ βαθὺ χριστιανικό, ὅπως παρουσιάζονται καὶ ὅπως ὑποστηρίζονται, καίρια προσβάλλουν τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ οὐσιαστικὰ ἀλλοιώνουν τὸ πρόσωπο τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἡ πολυθρησκευτικότητα μεταμορφώνει τὴν πίστη στὸν Θεὸ σὲ κοινωνικὸ φαινόμενο.

ΙΑ. Η κατάργηση των «δικαιωμάτων» του Θεού τους μάρανε.
Να μη σηκώσουν οι άνθρωποι κεφάλι.
Να μη μπορούν να είναι καλοί, να πράττουν καλά, χωρίς το Θεό.
Τι θ’ απογίνει ο τσοπάνης χωρίς ποίμνιο; 

ΙΒ. Ὅλα αὐτὰ ὁδηγοῦν σὲ μιὰ πρωτοφανῆ σύγχυση, σὲ ἀλλεπάλληλα ἀδιέξοδα, πλάνες, αἱρέσες, παγκόσμια ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάρρευση, ἀνατροπὴ διαχρονικῶν ἠθικῶν σταθερῶν, πολυμέτωπη προσβολὴ τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Ἐπὶ πλέον, ἀποδυναμώνουν τὴν πίστη, ὑποβαθμίζουν τὴν Ἐκκλησία, ἀποχριστιανοποιοῦν τὸν κόσμο, ἐξαφανίζουν τὸν Θεό καὶ κάνουν τὸν λόγο καὶ τὸ ὄνομά Του ἀρχικὰ μὲν μὴ ἀναγκαῖα, στὴ συνέχεια περιφρονητέα, ὕστερα μὴ ἐπιθυμητὰ καὶ τέλος μισητὰ καὶ ἀποδιοπομπαῖα. Ἔτσι θεμελιώνεται ὁ σύγχρονος ἀθεϊσμός καὶ ὀργανώνεται ὁ σύγχρονος διωγμὸς τῆς πίστεως καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ.

ΙΒ. Ενώ αν είμαστε στο κοπάδι θα ήταν όλα εντάξει. Μα ζήσαμε στο κοπάδι, αποπλανημένοι για αιώνες κι αιώνες. Ιστορία φανατισμών, μισαλλοδοξίας, πολέμων κι αίματος. Η Εκκλησία πληρώνει πια τα αμαρτήματά της με την απώλεια του κοπαδιού. Ας μην κλαίγεται.

ΙΓ. Τελικά, ὁ ἄνθρωπος καταντάει μιὰ ἐπίπεδη, μονοδιάστατη ὀντότητα, μιὰ βιολογικὴ μηχανὴ ποὺ ἡ ζωή της ἐκτυλίσσεται ἀπρόβλεπτα μέσα σὲ μία πολὺ στενὴ ζώνη χρόνου, ὁ δὲ θάνατος προσδιορίζει τὴν ὁριστικὴ ἐπιστροφὴ στὴν ἄβυσσο τῆς ἀνυπαρξίας. Χειρότερη ἀπὸ τὴν ἐφημερότητα εἶναι ἡ συνειδητοποίησή της ὡς περιορισμένης παροδικότητος. Τότε ἡ λογικὴ καὶ ἡ σκέψη ἀποτελοῦν τιμωρία καὶ ὄχι δῶρο. Καὶ ἡ ἐλευθερία τραγικὴ παρακαταθήκη∙ ἀνάμεσα στὸν αἰώνιο καὶ θεωμένο ἄνθρωπο νὰ ἐπιλέγεις τὸν ζωικό καὶ μηδενιστικό.

ΙΓ. “ἡ λογική καὶ ἡ σκέψη αποτελούν τιμωρία” (!!!)
Δηλαδή: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Έτσι θέλουν τους ανθρώπους. Για να τους χειραγωγούν, άβουλους και αδαείς.
Αυτό τους βολεύει.
Αλλά πια, περισσότερο από αυτό που βολεύει αξίζει αυτό που αληθεύει.

ΙΔ. Ἡ Ὀρθόδοξη μαρτυρία τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ, διατυπωμένη καὶ ἐμπειρικὰ τεκμηριωμένη μέσα στοὺς ναούς μας καὶ τὰ μοναστήρια μας, στὰ μυστήρια καὶ τὴ ζωή μας πρέπει νὰ κατατεθεῖ ὡς στεντόρεια πανορθόδοξη κραυγή στὴν ἐποχή μας. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἐμπειρία εἶναι ἡ μόνη ποὺ μπορεῖ νὰ φωτίσει τὴ σύγχρονη πραγματικότητα καὶ γι’αὐτὸ ὀφείλει νὰ καταθέσει τὸν λόγο της καὶ πρὸς ἐπιστηριγμὸν τῶν πιστῶν καὶ ὡς μαρτυρία στὸν ὑπόλοιπο χριστιανικὸ κόσμο.

ΙΔ. Σύμφωνοι. Ας κρατήσουν τη στεντόρεια κραυγή τους για τη “μαρτυρία της κοινωνίας του Θεού” ΜΕΣΑ στους ναούς και τα μοναστήρια τους, για τους εναπομείναντες εθελοντές τους· αλλά προπάντων ΕΞΩ από τα σχολεία μας.

Η κατήχηση των ανηλίκων σε έναν ανυπόστατο μύθο, σε ένα ψέμα, είναι αποπλάνηση.

Γιὰ ὅλους τοὺς προαναφερθέντες λόγους, σᾶς καλῶ ὅλους μαζὶ ὡς τοπικὴ Ἐκκλησία, νὰ ξεκινήσουμε τὸ Νέο Ἐκκλησιαστικὸ Ἔτος ἐπαναλαμβάνοντας μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸν λόγο μας τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅπως αὐτὸ ἔχει ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὴν Α΄ καὶ τὴν Β΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ὅπως ὁμολογεῖται ἔκτοτε καὶ γιὰ δεκαεπτά αἰῶνες ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν Ὀρθοδόξων ἀπαράλλακτο. Ἀνάγκη νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε καθημερινὰ μέσα στὸ σύγχρονο πλαίσιο προβλημάτων, τάσεων, νοοτροπιῶν, καὶ ὡς ἔνδειξη τῆς διαχρονικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὴ ἡ ὁμολογία ἀποτελεῖ καὶ ἀπάντηση στὸν σύγχρονο κόσμο.

Θέλουν να απαντήσουν στον σύγχρονο κόσμο.
Γιατί τους ξεβολεύει. Αμφισβητεί το εμπόρευμά τους. Την κυριαρχία τους.
Αχ! και να ξανά είχαν την Ιερά Εξέταση…
Θα βλέπανε τότε αυτοί «οι εχθροί της πίστης» που με τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη, την Τεχνολογία, τη Λογική και το Δίκαιο έχουν φέρει την ανθρωπότητα από τον Μεσαίωνα στο σήμερα και την οδηγούν στην αλήθεια και στο μέλλον.

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο Φυσιοκράτης ή δεισιδαίμων;, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.