Αρθρογράφος: Undantag
(συνέχεια από το πρώτο μέρος)
Υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες, ο ανωτέρω διάλογος θα με είχε κάνει παπόρι – απ’ αυτά τα επικίνδυνα που οι φιλοπάτριδες έλληνες εφοπλιστές δρομολογούν το καλοκαίρι σε νησιά της άγονης γραμμής. Αλλά η Φ είναι λατρεμένη φίλη, και με βοήθησε πολύ όταν πρωτοήρθα ωσάν γκασταρμπάιτερ στις φάμπρικες της Γερμανίας. Κι έπειτα, τι μου ζητάει πια; Να μοιραστώ τη χαρά της – και ένας θεός ξέρει (sic) πόσο τη χάρηκα τη γέννηση της μικρής ανιψούλας μου επί τιμή, και πόσο περιμένω τις βόλτες με το καρότσι την άνοιξη, τις πρώτες μουτζουροζωγραφιές, τις συζητήσεις περί του Προυστ, του Δαρβίνου και του Ντώκινς στην εφηβεία της (χεχεχε, το κρυφό σχολειό ξαναχτυπά!). Υπάρχει διαφορά μεταξύ της ήσυχης συνείδησης και της πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης, έτσι δεν είναι;
– «Ξεφτίλλα!»
Η μικροσκοπική πλην τσουχτερή ομπρέλα του προσωπικού μου Τζίμινι Κρίκετ (για να ’μαι ειλικρινής, φέρνει περισσότερο στον Εσταυρωμένο Βάτραχο του Martin Kippenberger – με μια γενειάδα αλά Μαρξ και τη φωνή του Σωτήρη Καλυβάτση!) εξοστρακίστηκε στο ανυποψίαστο κρανίο μου.
– Come again?
– «ΞΕΦΤΙΛΛΑ είπα! Τι θα κερδίσει ο άνθρωπος, αν τα ’χει καλλά με τον κόσμο όλλο, χάσει όμως τη συνείδησή του;»
– Wow, wow, wow hold it right there frog! Δεν έχεις εσύ το κόπυραϊτ σ’αυτή τη φράση, από πού την ξεπατίκωσες;
– «Άσ’ τα ψόφια! Είσαι ή δεν είσαι ά-θεος; Δεν έχεις το θεό σου – ή μήπως πάλλι τον έχεις; Κι αν όντως δεν τον έχεις, πώς μπορείς να προσευχηθείς σ’ αυτόν; Ουαί Γραμματεύ και Φαρισαίε Υποκριτά.»
– Μα, είναι για καλό σκοπό …
– «Βαστάτε με για θα τον λλοβοτομήσω με το κουταλλάκι του τσαγιού! ‘Exitus acta probat?’ Από πότε βρε χαϊβάνι η πρόθεση καθαγιάζει την πράξη; Ιερό Αυγουστίνο θα σε κάνω; Δε με γίνεσαι καλλύτερα Αυγουστίνος Καντιώτης να γελλάσει και λλίγο το πικραμένο μας αχείλλι;»
– Μα ο Dawkins λέει…
– «Τσου ρε Λλάκη που θα με πεις εμένα τι λλέει ο Dawkins» (Ο μαρξιστικός μου βάτραχος-καθοδηγητής ήταν προφανώς γυρίνος στις χαβούζες της Θέρμης) «Έλλα παππού μου να σε δείξω τ’ αμπελλοχώραφά σου!». «Ορίστε το σχετικό χωρίο, ξεστραβώσου!»
“Και, φυσικά, μπορούμε να διατηρήσουμε τη συναισθηματική αφοσίωσή μας στην πολιτισμική και λογοτεχνική παράδοση του ιουδαϊσμού, του χριστιανισμού ή του ισλάμ, λόγου χάριν ,και να παίρνουμε ακόμη και μέρος σε θρησκευτικές τελετές όπως σε γάμους και κηδείες, χωρίς να πιστεύουμε στις υπερφυσικές πεποιθήσεις που ιστορικά συνοδεύουν τις εν λόγω παραδόσεις. Μπορούμε να εγκαταλείψουμε την πίστη στον Θεό χωρίς να χάσουμε την επαφή μας με μια πολύτιμη κληρονομιά.“
Richard Dawkins, Η περί θεού αυταπάτη, εκδόσεις Κάτοπτρο 2007, κεφάλαιο 9 τελευταία παράγραφος, σελ.379
– «Τι λλέει λλοιπόν ο Dawkins; Ότι μπορείς να παραστείς σε μια θρησκευτική τελετή αντί να βομβαρδίσεις το ναό με βρωμούσες δε λλέει; Λλέει πουθενά ότι πρέπει να συμμετάσχεις ενεργά ως υποκριτής, έστω κομπάρσος, στο όλλο θέατρο του παραλλόγου; Εεε; Για κοίτα με στα μάτια λλοιπόν κι εξηγήσου!»
– …
– «Δε μιλλάας ε; Καλλώς. Άσ’ την για σήμερα. Αλλλά πρωί-πρωί αύριο θα πας να της εξηγήσεις πως έχουν τα πράγματα.»
Εκείνο το βράδυ, δεν έκλεισα μάτι. Ο συνειδησιακός μου αριστεροβάτραχος είχε δίκιο – φως φανάρι. Άλλο μια εθιμοτυπική επίσκεψη στην εκκλησία (ως φιλότεχνος-φιλόμουσος, ποτέ δεν είχα τέτοιο κόλλημα-κώλυμα) – και άλλο η προσευχή, που απευθύνεται στο ον εκείνο που ισχυρίζομαι πως δεν πιστεύω. Κατά το τυπικό της, η Fürbitte δεν είναι μια απλή ευχή – έκφραση επιθυμίας (εύχομαι να μη βρέχει αύριο, εύχομαι να πέσει επιτέλους το τεκνό στο γυμναστήριο, εύχομαι να ανεβεί ο CAC40). Αρχίζει με τα λόγια: “Für [όνομα], ich bitte um [πράγμα-κατάσταση-ιδιότητα]” [Υπέρ του/της -, παρακαλώ για -]. Και ο παπάς απαντά: “Darum bitten wir Dich, ο Gott” [Γι’ αυτό σε παρακαλούμε, Θεέ] μην αφήνοντας καμία αμφιβολία ποιος είναι ο αποδέκτης αυτού του αιτήματος και από ποιον υποτίθεται ότι εξαρτάται η πραγματοποίησή του.
(Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής του Θεού: αν και πανταχού παρών, αυτή τη στιγμή λείπω. Αν και παντογνώστης, αφήστε τη Fürbitte σας μετά το χαρακτηριστικό πλάγιο ήχο και – αν και παντοδύναμος και τα πάντα πληρών – θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σας, εν ευθέτωι.)
Συνέχεια…
