Πού γίνεται ο σχολιασμός;
Στο τέλος του κάθε άρθρου υπάρχει σύνδεσμος για το ιστολόγιο του συγγραφέα, όπου και μπορείτε να αφήνετε τα σχόλιά σας.
Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (51)
Η Λογική οδηγεί στην αθεΐα
Από πολύ μικρή ηλικία (περίπου 10 ετών) κατάλαβα πως η πίστη σε ρασοφόρους δασκάλους για τη Θρησκεία που πρέσβευαν και προπαγάνδιζαν δεν μπορούσε να με πείσει, διότι οι μυθιστορηματικές αντιφάσεις των γεγονότων που περιέγραφαν μου φαίνονταν κάθε άλλο παρά ως αληθινή ιστορία που θα μπορούσε να αφορά πρόσωπα και καταστάσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν και να τεκμηριωθούν με αποδείξεις. Μόνο ως παραμύθι για μικρά παιδιά ή για πρωτόγονους ανθρώπους, αδαείς, αφελείς, αγράμματους, θα μπορούσε να έχει απήχηση…
Επειδή, δε, θεωρούσα τον εαυτό μου κάθε άλλο παρά αφελές άτομο –ακόμα και στην προεφηβική ηλικία μου–, αποφάσισα να απέχω συνειδητά από τα θρησκευτικά στο σχολείο στην πέμπτη τάξη του δημοτικού, με όλες τις τότε προβλεπόμενες επιπτώσεις για τη διαγωγή μου. Από τη μεριά της μητέρας μου –πίστη μέχρι κόκαλο στην εβραιοθεοκρατία– είχα διαρκή πολεμική στάση, συμπεριφορά και πιέσεις, ενώ ο πατέρας μου αντίθετα επικροτούσε και υποστήριζε την αθεϊστική στάση μου.
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο sfrang, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.
Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (50)
Αρκεί να διαβάσεις το σωστό βιβλίο!
Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, από γονείς τυπικά θρήσκους, δεν άργησα ιδιαίτερα να αποδεσμευτώ… αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Βαφτίστηκα όπως όλα τα παιδάκια πριν γίνω ενός έτους καλά καλά. Φυσικά στο σχολείο ήμουν πρώτη στα θρησκευτικά, πήγαινα κατηχητικό και ομολογώ ότι μου άρεσε κιόλας –το σταμάτησα μόλις στα 16.
Χορεύαμε παραδοσιακούς χορούς, παίζαμε χριστιανικά θεατρικά έργα (έχω διαπρέψει ως άγγελος) και φυσικά οι κατηχήτριές μας κάθε Σάββατο μας έλεγαν ωραίες ιστορίες με ηθικά διδάγματα. Θυμάμαι μας υποχρέωναν να φοράμε φούστες, αλλά εγώ δεν φόραγα καθότι ολίγον στρουμπουλή δεν με κολάκευαν και το ένιωθα…
Παρόλο που, όπως προείπα, οι γονείς μου δεν ήταν τρελαμένοι με τη θρησκεία, είχα μια θεία και μια γιαγιά πολύ φαν του θεσμού! Ειδικά με τη θεία μου έχω γυρίσει όλα τα μοναστήρια της Πελοποννήσου!
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο sfrang, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.
Καταρχάς, προτείνω έναν τίτλο για τον Πειραιώς Σεραφείμ: ο Πάτερ Μποζόνιος. Ε, άμα θες να ‘χεις γνώμη και για τη σωματιδιακή φυσική, σου αξίζουν τέτοιες τιμές.
Σοβαρά τώρα, αναρωτιόμουν χθες βράδυ γιατί το μποζόνιο Χιγκς κι η (πιθανή) ανακάλυψή του ενόχλησαν τόσο τον Σεβασμιότατο. Ήταν το παρατσούκλι, «σωματίδιο του Θεού»; Τότε γιατί δεν είχαν κανένα πρόβλημα τόσοι άλλοι χριστιανοί ιερωμένοι; Έριξα μια ματιά στο ίντερνετ και είδα π.χ. ότι το Πατριαρχείο Μόσχας συνεχάρη τους επιστήμονες, διάφοροι προτεστάντες πάστορες ήταν θετικοί (εδώ κι εδώ), γενικά ο χριστιανικός κόσμος μοιάζει να ‘ναι θετικός και να μην ενοχλείται από την ονομασία «σωματίδιο του Θεού». Θα πρέπει να αισθάνεται πολύ μόνος ο Πάτερ Μποζόνιος. Θυμήθηκα λοιπόν ότι τον Μάρτιο είχε κάνει μια κακεντρεχή ανακοίνωση για την Μπακογιάννη, τότε που αποκαλύφθηκε ότι ο σύζυγός της έβγαλε χρήματα στο εξωτερικό (ο Μποζόνιος τα είχε μαζί της από παλιότερα, επειδή η Ντόρα τον κατηγόρησε κάποτε για τις συνωμοσιολογίες του, και με την αποκάλυψη για τον Κούβελο ένιωσε ότι τιμωρήθηκε η αναιδής πολιτικός): «Δεν πέρασε ένας χρόνος και ο Πνευματικός Νόμος λειτούργησε με εκκωφαντικό τρόπο… η δύναμις του Πνευματικού Νόμου διά μίαν εισέτι φοράν εναργέστατα έδρασε».
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο V for Valis (του ίδιου του αρθρογράφου), όπου και γίνεται ο σχολιασμός. Σύμφωνα, δε, με τα οινοπνευματικά του δικαιώματα, ας πιούμε κι ένα ποτηράκι στην υγειά του.
Αρθρογράφος: Ebonmuse
Μετάφραση: Evan T
| « Προηγούμενο άρθρο [2ιβ] | • Περιεχόμενα | Επόμενο άρθρο » [3] |
Άλλοι
Πέρα από τους συγγραφείς και ιστορικούς που αναφέρονται εδώ, μερικοί απολογητές αναφέρουν και πατέρες της εκκλησίας και απολογητές από τον 2ο αιώνα και δώθε, όπως τον Κλημέντιο, τον Ιγνάτιο, τον Ιουστίνο Μάρτυρα, τον Πολύκαρπο, τον Ωριγένη ή τον Ευσέβιο. Η μαρτυρία ενός Χριστιανού που έζησε αιώνες μετά τον θάνατο του Ιησού προφανώς και δεν μπορεί να θεωρηθεί πολύτιμη αξιόπιστη μαρτυρία. Από πού να αντλούν τις πληροφορίες τους, αν όχι από τα ευαγγέλια; Είναι εύλογο πως αυτοί οι συγγραφείς δεν μπορούν να μας προσφέρουν ανεξάρτητα στοιχεία για την ιστορικότητα του Ιησού.
Κατακλείδα
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να αμφισβητηθεί η αυθεντικότητα, η αξιοπιστία ή και τα δύο κάθε ιστορικής πηγής που αναφέρεται ως απόδειξη της ύπαρξης του Ιησού. Αλλά ακόμα και να ίσχυε το αντίθετο —ακόμα και αν δεν υπήρχε κανένας λόγος να αμφισβητηθούν τα προαναφερθέντα χωρία— δεν θα ήταν επαρκώς εντυπωσιακές μαρτυρίες για τον πιο σημαντικό άνθρωπο που έζησε ποτέ. Όλα μαζί αν τα βάζαμε, δεν θα γεμίζαμε ούτε μια σελίδα. Είναι εύλογο να πιστέψουμε πως τη ζωή του Ιησού την προσέξανε τόσοι λίγοι; Είναι εύλογο να πιστέψουμε πως το παγκόσμιο σκοτάδι το σημειώνουνε μόνο δύο χαμένοι συγγραφείς, που τα λόγια τους μας έρχονται διαμέσου δύο και τριών στομάτων; Ή να πιστέψουμε μια μαζική νεκρανάσταση που κανείς δεν πήρε πρέφα; Ή να πιστέψουμε σε έναν ενσαρκωμένο Υιό του Θεού, του οποίου τα αναρίθμητα θαύματα, τα τεράστια πλήθη ακολούθων και η θριαμβευτική του επιστροφή από τους νεκρούς, αναφέρεται σε σύντομα αποσπάσματα από έργα ιστορικών που έζησαν πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατό του;
Προφανώς εδώ υπάρχει πρόβλημα.
Ποια είναι όμως η λύση; Το 3ο μέρος θα απαντήσει σ’ αυτό το ερώτημα, αναλύοντας τις επιστολές της Καινής Διαθήκης και τα γραπτά των πρώτων απολογητών για να καταλήξει σε ένα πολύ διαφορετικό συμπέρασμα για το τι ακριβώς πίστευαν οι πρώτοι Χριστιανοί.
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο On the way to Ithaca, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.
Μετάφραση: Evan T
| « Προηγούμενο άρθρο [2ια] | • Περιεχόμενα | Επόμενο άρθρο » [2ιβ] |
Η ενότητα αυτή έχει προστεθεί για πληρότητα από τον μεταφραστή και δεν αποτελεί τμήμα του αρχικού κειμένου του Ebonmuse.
Ο Νουμήνιος ο εξ Απαμείας ήταν Έλληνας νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος του β΄ μισού του 2ου μ.Χ. αιώνα που έζησε στην Απάμεια της Συρίας.
Για να είμαι ειλικρινής, τον συγκεκριμένο φιλόσοφο δεν τον είχα ξανακούσει και τον είδα πρώτη φορά να αναφέρεται σε απολογητική ιστοσελίδα ως άτομο που παρέχει στοιχεία για την ιστορικότητα του Ιησού. Αυτό μου τράβηξε την περιέργεια και είπα να ελέγξω τι ακριβώς λέει αυτή τη μαρτυρία του Νουμήνιου.
Και να που ανακάλυψα πως από τα γραπτά του Νουμήνιου δεν σώζεται τίποτα. Το μόνο που σώζεται είναι θραύσματα μέσα σε έργα τρίτων· συγκεκριμένα είδα να αναφέρεται πως αποσπάσματα σώζονται σε έργα του Ωριγένη, του Ευσέβιου και του Θεοδώρητου της Κύρρου.
Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο On the way to Ithaca, όπου και γίνεται ο σχολιασμός.
